GFT 05: Denekamp
Parkeren: bij de bakker, rotonde net voor het centrum
Afstand: 54 km

We fietsen naar knooppunt 23 midden in het centrum op het plein waar de fietstocht begint. Al snel hebben we de weg gevonden en we verlaten Denekamp na 2 foto's te hebben gemaakt. We moeten naar knooppunt 7 en als we deze goed en wel voorbij zijn fietsen we een stukje langs de Dinkel.
Al snel zien we links van ons Landgoed Singraven. 

Landgoed Singraven
Wordt voor het eerst genoemd in 1381 als agrarische boerenhofstede ‘Hof ten Singraven’, die in eigendom was van de bisschop van Utrecht. Deze beleende het aan derden, onder wie de Oldenzaalse Begijnen. In 1398 kwam het huis in bezit van de familie Hondenberg die het huis in 1415 versterkte tot havezate. In de volgende eeuwen behoorde Singraven toe aan de graven van Bentheim en aan de adellijke familie Sloet, die het inmiddels vervallen huis in 1651 volledig liet slopen en herbouwen. Daarna kwam het landgoed door vererving of verkoop achtereenvolgens in handen van de families De Thouars, Roessingh Udink en Laan.(Bron en meer info op: https://www.wonenopsingraven.nl/landgoed-singraven-twente). De oude watermolen, met zijn oude beukenbossen en idyllische waterlandschap een van de mooiste stukjes van de Fietsentour.
Het restaurant en terras bij het waterrad nodigt ons uit om een koffie te drinken. Dat doen we en we aarzelen niet om ons meegebrachte broodje als lunch op te eten. Het is inmiddels 13.30 uur.
Na de lunch gaan we verder want we hebben nog veel kilometers voor de boeg. 

Rustpunt Singraven
Even verderop, nog voordat we de bijdinkel oversteken komen we hier langs. Hier kun je ook heel goed een pauze inlassen en eventueel de route starten. Het heeft een eigen parkeerplaats (ook genoemd in ons andere fietsboekje).

Bij knoopunt 14 gaan we rechtsaf en we schampen Denekamp even om vervolgens het kanaal Almelo-Nordhorn te volgen. We arriveren bij het schuivenhuisje.

Schuivenhuisje
Het Schuivenhuisje is een stuw die het kanaal Almelo-Nordhorn voedt met water van het riviertje de Dinkel. Het staat aan de Harseveldweg. Het heeft de status van rijksmonument.

Na enkele foto's fietsen we kilometers langs dit kanaal tot aan de Vechtesee in Nordhorn. Af en toe gaat het fietspad onder de kruisingen door. Links en rechts zie je wel huizen maar je hebt eigenlijk geen idee dat dit kanaal de plaats Nordhorn in 2-en splitst. Bij knooppunt 01 staat een bankje aan het water en daar pauzeren we om een stukje fruit te eten en iets te drinken.

Daarna weer verder, maar het is hier even uitkijken. De app noemt het bord: FLUF. We moeten in ieder geval rechts aanhouden en langs Paviljoen 99 en Hotel Riverside fietsen. Direct hierna rechtsaf naar het water en daar weer het fietspad linksaf volgen, rechts de Vechtesee. We eindigen bij knooppunt 11 en hier geldt eigenlijk hetzelfde, rechtdoor fietsen en langs de Vecht. We verlaten dit gebied en arriveren bij knooppunt 17. De fietstocht brengt ons naar Hesepe. In de Dorfstrasse zien we rechts een kapelletje en als we om de hoek zijn kunnen we via een pad er dichterbij komen. 

In Hestrup staat een picknicktafel op een grasveldje voor een begraafplaats. Wij pauzeren en eten een broodje en drinken thee. Na de thee fietsen we naar knooppunt 21 en dan het rechte lange stuk naar 64, waar we pas nog geweest zijn. Gelukkig moeten we een eind verderop rechtsaf. 

Isterberg
Over rustige weggetjes fietsten we verder naar de Isterberg. Van hieruit kunt je een wandeling naar de rotsen maken. Na het beklimmen van de uitkijktoren word je beloond met een prachtig weids uitzicht. Wij maken foto's vanaf de straat bij Wengsel en fietsen dan verder naar de Laudiek waar we linksaf gaan naar knooppunt 39. We fietsen omhoog en steken de M403 over om aan de andere kant uit te komen bij knooppunt 26.

Langs het ´Syen Venn´ een groot beschermd natuurgebied, fietsten we bijna geheel autovrij de grens over. Door het natuurgebied Lutterzand, waar we eerst nog een pauze inlassen op een bankje op de kruising Zandhuizerpad/Puntbeek, loopt de route naar Denekamp. Via de markt (eindpunt 23) gaan we snel naar de auto. Het is inmiddel 17.30 uur en tijd om naar huis te rijden. 

​Mooie route, maar wat een hitte vandaag. Met ruim 30 graden bijna niet te doen. 

GFT 24
Start: Losser
Parkeren: bij de kerk, Gronausestraat

Vandaag rijden we naar Losser, de app wijst ons de weg naar het startpunt 15, maar als we daar willen parkeren is er geen parkeerplaats. Dus rijden we weer terug naar de Maria Geboorte kerk aan de Gronausestraat in Lossser. Van daar fietsen we naar het centrum waar het jaarlijkse feest bijna gaat beginnen. De soundcheck maken we nog mee terwijl we op het terras genieten van koffie. Maar als het geluid dan door de speakers knalt, zijn wij snel weg. Wat een lawaai.

Via het Raadhuisplein en de Raadhuisstraat fietsen we naar het startpunt 15. We starten en arriveren al snel bij Park Erve Kroesenberg. 

Erve Kraesgenberg
De naam Erve Kraesgenberg wordt voor het eerst genoemd in het Schattingsregister van Twenthe en wel in 1475. Uit onderzoek is gebleken, dat de oorspronkelijke boerderij eiken gebinten en een sporenkap bevatte van rond 1610. Dat betekent dat er tenminste 11 generaties in de boerderij geleefd en gewerkt moeten hebben. Het erve wisselde in de loop der eeuwen regelmatig van eigenaar, maar werd eigenlijk altijd bewoond door een Kraesgenberg. In 1903 kwam het uiteindelijk ook in het bezit van de familie Kraesgenberg. Op hetzelfde terrein vind je ook een openlucht theater.
Wij maken enkele foto's en fietsen verder. 

De Dinkel
De Dinkel is een riviertje in het grensgebied van Nederland en Duitsland. De bron ligt ten noorden van Coesfeld in Noordrijn-Westfalen. De hoogte is (bron): 87 m en de lengte: 89 km. Voordat we knooppunt 69 bereikt hebben steken we de Dinkel over. Ik sta kennelijk wat ongelukkig op de brig waar een wielrenner niet blij mee is.

Franziskanerkloster Bardel, Klosterstrasse, Bad Bentheim
En dan steken we de grens over en via de Klosterstrasse komen we aan bij het Franciskanenklooster. Dit klooster is tevens een Gymnasium.  Het “Franziskanerkloster Bardel” ligt tegen de Nederlandse grens in het gebied Bentheim. In het klooster wonen momenteel negen Franciscanen, die actief zijn op verschillende terreinen van het klooster. Het klooster Bardel is een tak van de Franciscanen in de boerenstand Bardel, buurtschap van Bad Bentheim en is in 1922 als een missie van het Franciscaner klooster uit de Noord-Braziliaanse provincie van St. Anthony opgericht. In het klooster wonen momenteel negen Franciscanen, die actief zijn op verschillende terreinen van het klooster. Ook is er een kloostertuin, begraafplaats en daar kun je een wandeling maken rondom het klooster.

Voorbij het Kloster moeten we meteen linksaf en een eind verderop bij de Bardelerweg rechtsaf en meteen linksaf en dan zo'n 2 km het bos door. Bij knooppunt 50 gaan we stijgen en hierbij volgen  we een paar 100 meter de spoorlijn. Op de hoek waar we rechtsaf moeten zien we een bankje. In eerste instantie fietsen we deze voorbij maar als we dan zien hoe stijl omhoog je moet naar knooppunt 96, gaan we terug en nemen bij het bankje eerst een pauze. Ondertussen bekijken we welke fietsen allemaal naar boven trappen en welke niet. De meesten moeten afstappen en duwen. Een vrouw op leeftijd zien we rechtsaf gaan en niet terugkomen. En als wij onze tocht weer voortzetten, kiezen wij ook voor dit pad. Een smal spoor die uitkomt op de Gronauer Strasse. Daar aangekomen gaan we linksaf om niet nog een stuk stijl omhoog te moeten en hiermee hebben we de klim bedwongen. OP de eerstevolgende mogelijkheid bij Am Westhang gaan we rechtsaf omhoog naar knooppunt 96. Daar een stukje omhoog om bij de molen bij knooppunt 18 aan te komen. 

Gildehaus met Ostmühle
De Gildehauser Ostmühle is een Nederlandse torenmolen of een zogenaamde Erdholländer. De molen is in 1749/1750 uit Bentheimer zandsteen gebouwd en kent een lange en bewogen geschiedenis. Meerdere keren werd de molen met sloop bedreigd. De molen is sinds 1986 weer functioneel en wordt bediend en onderhouden door hobbymolenaars. Dit is ook een goed startpunt van de route want er is een grote parkeerplaats. Als wij aankomen is het een drukte van jewelste. Het is weekend en mooi weer en dan trekt iedereen er op uit op de fiets of op de motor. 

Wij gaan verder en fietsen naar Bad Bentheim, deze plaats bereiken we bij het gele hotel met rechts een terras, welke redelijk vol zit. Wij besluiten hier iets te gaan drinken. We nemen spagetti ijs. 

Bad Bentheim
Bad Bentheim is een Duitse stad in de landkreis Grafschaft Bentheim in de deelstaat Nedersaksen en telt 15.770 inwoners. Het ligt vlak bij de grens met Nederland, ter hoogte van Oldenzaal. Bad Bentheim is bekend door het Kasteel Bentheim en de steensoort Bentheimer zandsteen.

Na de onderbreking fietsen we aan de buitenkant langs Bad Bentheim over een mooi fietspad verder, in de berm zien we opvallend veel verschillende soorten bloemetjes. Een prachtig gezicht en ik maak veel foto's. We arriveren bij het Gildehauser Venn.

Gildehauser Venn
Een van de meest indrukwekkende en belangrijkste draslanden in het noordwesten van Duitsland bestaat uit het natuurreservaat Gildehauser Venn, gelegen ten zuiden van Gildehaus. De totale oppervlakte van het beschermde gebied is 650 ha. Verspreid door de berkenbossen, moerasvijvers en duinruggen is hier een grote en soortenrijke flora aanwezig, die te bewonderen is vanaf twee uitkijktorens. Een mooi uitzicht vanaf de toren en als je rechts kijkt zie je het kasteel van Bad Bentheim. 

Dreiländer See
Voorbij dit natuurgebied fiets je langs de Dreiländer See, die uitnodigt om over de grenzen te blijven hangen!. Het verbindt Nederland, Nedersaksen en Noordrijn-Westfalen.We werpen er een blik op maar blijven er niet hangen. Maar als je zwemspullen mee hebt dan kun je je hier wel een tijdje vermaken. Een hapje en drankje kun je hier dan ook kopen. 

We schampen Gronau en dan zijn we ook al weer op de parkeerplaats bij de kerk. Het feest in Losser is in volle gang. Na een mooie fietsroute gaan we huiswaarts. 

Start: Engden
Parkeren bij punt 21 Engden
​Afstand; 36.4 km

Vandaag vertrekken we best vroeg richting Engden. Het startpunt is volgens de app knooppunt 21 maar als we daar aankomen is dat geen goed idee. Dus rijden we door tot knooppunt 64 en maken daar ons startpunt van. In de berm naast de overdekte picknicktafel. 

We fietsen een lange weg af naar knooppunt 21 en dat stuk is al bijna 3 km. We zijn in Engden een gehucht met een paar woningen, We gaan rechtsaf en steken de Vecht over. Fietsers moeten afstappen en dat doen we dan ook. Niet omdat er wandelaars zijn maar om fotoś te maken van de Vecht en van een zonnetje die probeert door de wolken te drukken. Even verderop gaan we van het pad af en fietden naar een molen. Dan terug naar de weg en we naderen Engden, waar we de mooie kerk fotograferen.

We verlaten het gehucht en net buiten de plaats links een oude boerderij en verderop op een kruispunt een gebouw wat een ontmoetingsplaats is voor de plaatselijke bevolking. We fietsen door tot we bij de Engender Bach moeten oversteken en daar zien we rechts Gartencafé Engender Wüste. 

Gartencafé Engender Wüste
Deze ligt aan de Emsbürenweg 23a, een tuin waar het een oase van rust is. Wat een prachtige tuin met 40 tot 50 zitplaatsen verspreid over de tuin, deels in de schaduw van walnoot- en kersenbomen en altijd met zicht op het water. Bezoekers kunnen hun voeten laten bungelen in onze zwemvijver.
Het gebouw is gebouwd in 1726 en gerenoveerd in 2004. Binnen is er bij slecht weer plaats voor 24 gasten. Als het warm is, is het binnen aangenaam koel dankzij een aerogenerator. Het lijkt gesloten dus wij fietsen door tot Emsbüren.

Emsbüren
Is een gemeente in het Duitse landkreis Eemsland in de deelstaat Nedersaksen. Emsbüren telt 10.300 inwoners. Op 30 juni 2006 omvatte het gebied 139,31 km², wat neerkomt op een bevolkingsdichtheid van 70 inw. per km². In het centrum staat een mooie kerk en na een bakkie koffie bij de Bäckerei fietsen we daar naar toe en komen aan bij knooppunt 28.

Nadat we de A31 zijn overgestoken zijn, schieten we het bos Heidfeld weer in. Dit stuk kennen we en toen regende het pijpestelen, nu kun je zien dat het flink geregend heeft en soms is het oppassen geblazen vanwege de modder. Bij knooppunt 38 verlaten we het bos weer en we moeten nog de A30 oversteken. We passeren Quendorfer See, waar we even een kijkje nemen en daarna schampen we Schüttorf, waar we de Vecht oversteken en als het ware volgen tot knooppunt 34 en dan fietsen we richting knooppunt 65 waar we voor de 4e keer de Vecht oversteken. 

Nadat we nogmaals de A30 oversteken fietsen we voor het laatste stuk naar knooppunt 64. We sluiten af met een lunch onder het afdak van de picknicktafel,

Een mooie maar niet echt spectaculair rondje van 37 km.

Start Lohne
Parkeren bij de parkeerplaats bij Liddl
Afstand 29,13 km

We rijden een uurtje om bij de startplek te komen en we besluiten ter plekke dat we de hele afstand in één ruk uit fietsen omdat er slecht weer is voorspeld. In west Nederland regent het al dus die regen komt ook deze kant op. 

We vertrekken en al snel fietsen we in het bos en het eerste wat we zien is een heideveld waar schapen lopen. Even afstappen en foto's maken. Bij knooppunt 11 komen we aan bij de Eems, we moeten over de brug en zo fietsen we Lingen binnen.

Lingen
Lingen (Ems) is een stad en gemeente in de Duitse deelstaat Nedersaksen en is gelegen in het landkreis Emsland. Lingen is een moderne alsook historische stad met ongeveer 57.000 inwoners. Ze wordt beschouwd als het culturele en economische centrum van de regio. Er staat een prachtig Rathaus op de markt. Elk jaar is er een mooie kerstmarkt. Lingen wordt in 2en gedeeld door het Dortmund-Eems kanaal en daar overheen is een enorme fietsbrug. 

Fietsbrug
Wij moeten die oversteken om aan de andere kant te komen bij knooppunt 19. Wat een iets om dat te doen met de fiets en als we deze hobbel hebben genomen en al een tijdje aan de andere kant van het kanaal fietsen, vraagt de stem van de app: klopt de route nog? Wij zitten fout en moeten terug. Weer die brug over en dan aan de andere kant van het kanaal blijven fietsen tot knooppunt 63 met steeds het kanaal aan de linkerkant en niet afwijken van dit fietspad. 

Bij 63 rechts schuin omhoog en bij 72 weer links. We gaan het bos in. Tussen knooppunt 72 en 52 maak ik vanuit een schuilhut nog een mooie foto van de Eems. Na deze foto snel door want we voelen de eerste druppels. Onder de bomen voelen we het eigenlijk nauwelijks. We komen aan bij een schuilhut op het eind van het bos, we twijfelen: lunchen of doorfietsen. We besluiten voor het laatste, want als de regen eenmaal begint zal het ook zo niet weer ophouden. We ontkomen er niet aan en de laatste kilometers fietsen we in de regen. Om 13 uur zijn we weer bij de auto. We laden de fietsen er op en in de auto eten we ons broodje. Al met al had het erger gekund met die regen. Blij dat we toch gegaan zijn. 

​Wat een fantastisch mooi rondje. 

Start: Uelsen
Parkeren bij Bäckerei Arends, Wilsumerstrasse.
Afstand: 32 km

We beginnen in Uelsen met een bakkie koffie en springen daarna op de fiets. Op naar Gölenkamp en dat is vanaf Arends rechtsaf en om de kerk (knooppunt 98) heen en dan linksaf en nog eens linksaf de Gölenkamperstrasse in tot knooppunt 82. Hier rechtsaf en we komen terecht in het buitengebied van Uelsen. Prachtig hier en zo genieten we tot aan Esche waar we aankomen bij een schuilhut aan de Vecht.

Esche
Esche is een gemeente in het landkreis Grafschaft Bentheim in de Duitse deelstaat Nedersaksen en telt 567 inwoners. De plaats ligt aan de Overijsselse Vecht tussen Nordhorn en de Nederlandse plaats Emmen. De gemeente behoort tot de Samtgemeinde Neuenhaus, die haar bestuurszetel in Neuenhaus heeft. We nemen hier een korte pauze. 

Van hieruit fietsen we in een gebied waar we zelf ook nog nooit geweest zijn en de verassingen volgen elkaar op. We arriveren in Wilsum.

Wilsum is een gemeente in het landkreis Grafschaft Bentheim in de Duitse deelstaat Nedersaksen. Wilsum telt 1.616 inwoners.De plaats ligt in de onmiddellijke nabijheid van de grens met Nederland. De gemeente werkt nauw samen met andere gemeenten in de Samtgemeinde Uelsen. De plaats staat bekend om de Wilsumer bergen, een groot vakantiepark geliefd bij veel Nederlanders.

Uelsener Berge
Als we Wilsem verlaten komen we bij de Uelsener Berge. Daar fietsen we de berg op en neer. Officieel is het een wandelpad, tenminste zo staat het op kaart aangegeven. Het is best smal maar wel te doen. Alleen de laatste klim er er wel eentje hoor. Ik haal het zelfs niet in de turbo en versnelling 4 en Bé stopt ook voordat hij het hoogste punt bereikt. Dat is nog maar een paar meter, maar toch, dat moet even duwend. 

Bronzezeithof Uelsen (openluchtmuseum)
Binnen de hekken van wilgentakken is een klein dorpje nagebouwd. Alsof je terugkeert naar de bronstijd. Met een hoeve, een broodoven, spiekers (waarin graan werd opgeslagen) en veel meer. De plek ontstond na de vondst van een scheermesje, op de plek waar nieuwe woningen moesten komen. Navraag bij een archeoloog die op locatie onderzoek kwam doen leerde dat de huizen gebouwd zouden worden op een grote grafheuvel uit het verleden. In de bronstijd werden daar mensen gecremeerd op een houtstapel. Een bezoekje meer dan waard.
Bronzezeithof Uelsen is in juli en augustus van woensdag tot en met zondag geopend tussen 13.00 en 17.00 uur. In april, mei, juni, september en oktober is Bronzezeithof Uelsen elke zondag van 13.00 tot 17.00 uur geopend. Voor rondleidingen is het mogelijk in overleg een moment uit te zoeken, ook buiten openingstijden. Meer info op de website: bronzezeithof.de/

We fietsen verder naar Uelsen waar we enkele foto's maken. Iemand anders doet dat ook en we staan bij hetzelfde beeld, de hannekemaaier, en zo ontstaat hierover een gesprek. 

Hannekemaaier Uelsen (beeld van Leo Janischowsky + partner 1997)
De hannekemaaiers waren seizoenarbeiders uit Duitsland (voornamelijk uit Westfalen en het Graafschap Lingen in de zeventiende tot en met de negentiende eeuw) die in de zomer te voet naar Nederland kwamen om op het land te werken. De term hannekemaaier is afkomstig van de naam Johannes, doorgaans afgekort tot Hannes en is ontleend aan de dag van traditionele indiensttreding, Sint Johannesdag (24 juni). Een andere benaming is grasmof. De eerste hannekemaaiers kwamen om gras te maaien. Omdat Nederlanders geïnteresseerd waren in Duitse koopwaar begonnen sommige Hollandgangers die mee te nemen in op de rug gedragen manden. In Groningen werden ze kiepkeerls en Veelnks (Westfalingers) genoemd. Naar schatting 140.000 uit het huidige Duitsland afkomstige hannekemaaiers hebben zich tussen 1815 en 1850 blijvend in Nederland gevestigd.

Hiermee eindig onze fietstocht van vandaag. We besluiten om de route voor het boekje om te draaien omdat je dan niet die helling hoeft te nemen. De andere richting op gaan gaat geleidelijker omhoog en omlaag. 

Start: Frenswegen
Parkeren: op de grote parkeerplaats
Afstand: 22 km

Rond 10 uur komen we aanrijden en parkeren de auto. We beginnen direct aan onze tocht. Vanaf de parkeerplaays linksaf naar de Vecht. Daar zie je direct al een "kunstwerk" staan. Het pad gaat rechtsaf en we fietsen hier een paar kilometer tot aan de bebouwing in Nordhorn. Wat niet het plan is, doen we toch. Koffie drinken. Altijd leuk om ergens op ene terras te zitten. 

Hierna fietsen we verder door het centrum om dan via een bruggetje aan te komen bij de Vechtesee (knooppunt 01). We moeten rechtsaf en volgen dan na knooppunt 57 een aantal kilometers het Nordhorn-Almelo kanal. Wat fijn is, is dat het fietspad het kruispunt niet kruist, maar dat het pad er onderdoor gaat en dat is lekker veilig fietsen. BIj knooppunt 13 verlaten we het Kanal en fietsen we op de grens met Nederland aan over een landelijke weg.

Grenspad / Kommiezenpad
En dan zitten we af snel op het Grenspad. We fietsen letterlijk op de grens en knooppunt 83 geeft aan het kommiezenpad. Hier werd vroeger samengewerkt tussen de Duitse en Nederlandse douane om te letten op smokkelaars. Op dit pad kun je zowel wandelaars, fietsers als ruiters aantreffen. 
Zo ook vandaag, 2 dames op een paard. Niet echt handig zo samen op het pad. Na 5 km (knooppunt 84) verlaten we dit pad en fietsen op een spoorlijn aan.

Voor het spoor moeten we rechtsaf een breed grind/zandpad op. Resum heet het hier en een eindje verderop steken we de spoorlijn over en komen aan in het Klosterbos waarna we na 2 km Kloster Frenswegen bereiken. Einde van de fietsroute van 22 km.

We fietsen naar het terras en sluiten deze dag af met koffie en een stukje gebak, Hierna pakken we de fietsen weer op de auto en rijden huiswaarts.
   

Quendorf
Parkeren bij knooppunt 94
AfstandL 42 km
Camper: 


Vandaag weer een rondje. Deze keer vertrekken we vanuit de vakantiewoning want deze ligt op ongeveer 100 meter van het startpunt met parkeerplaats en restaurant.

Quendorf
Quendorf is een gemeente in de Duitse deelstaat Nedersaksen. De gemeente maakt deel uit van de Samtgemeinde Schüttorf in het landkreis Grafschaft Bentheim. Quendorf telt 588 inwoners.

Bij knooppunt 94 moeten we rechtsaf richting 47 en we fietsen meteen in het bos. Dat belooft veel goeds voor vandaag. We moeten een spoor over en ik zie een hokje. We stappen af en maken een foto, Bé gluurt naar binnen. Het lijkt een electriciteitshokje om de slagbomen te bedienen. Het lijkt net of hij stiekum ergens aankomt, want ineens gaan de lichten aan en een alarm gaat af. Een trein raast ons voorbij. Bé plukt nog enkele bramen en dan gaan we verder.

We blijven in het bos tot knooppunt 75 waar het ons bekend voor komt want dit stuk naar boven naar centrum Bad Bentheim hebben we eerder gefietst en omdat het nogal stijl is hebben we gekozen om de route af te korten en ook om deze route te fietsen zoals wij nu doen en niet omgekeerd. Wij gaan nu omlaag met de remmen ingedruk, wat echt nodig is. We komen bij de verkeersweg en bereiken daar knooppunt 35 en gaan linksaf. Knooppunt 24 ligt ongeveer 10 meter verder en de stem op Fietsknoop kan het niet bijbenen, maar we moeten rechtdoor naar 06.

Camperplaats,
Hier stoppen we even en maken een aantekening op het briefje dat hier een camperplaats is. Makkelijk voor diegenen die op vakantie zijn met de camper. Hier kun je dus uitstekend starten. Wel dezelfde richting kiezen als wij doen in verband met een paar kleine hellinkjes.

Nog voor punt 12 zien we een nieuwe Schutzhütte. Daar nemen we theepauze en dan op naar knooppunt 12 over de Ohner Diek die ons naar Ohne voert. We komen Ohne binnen bij de plaatselijke Bäckerei en dat betekent koffie. We gaan naar binnen maar alle tafels zijn bezet. Balen, geen koffie voor ons en ook niet als we verder fietsen naar het plentje bij de kerk. We pauzeren zelf ergens en nemen een thee.

Natuurveld met bloemen bij Samern
Maar dan ineens zien we rechts een enorm veld met bloemen. Hier worden we helemaal blij van en de vlindertjes ook, want die vliegen hier vrolijk rond. Twee bankjes en een informatiebord nodigen ons uit voor een lunchpauze en die pakken we met beide handen aan. We zitten lekker in het zonnetje te genieten van de bloemetjes en alles wat er vliegt. Het broodje smaakt ons ook heerlijk.

Na deze pauze fietsen we nog even een andere kant op omdat de bebording aangeeft dat er een kunstwerk te zien is. Later blijkt dat ze het bos bedoelen. 

We fietsen door naar Schüttorf en drinken daar iets. Het lijkt er elke keer weer op dat er maar 1 gelegenheid open is waar je iets kunt drinken. en dat is best jammer. We fietsen Schüttorf uit vis fr knooppunten 10 en 93 en zo fietsen we weer over landweggetjes waar nagenoeg niemand te vinden is. Heerlijk rustig en dat maakt het hier allemaal zo fijn. En als er al een auto aan komt dan gaat die door de berm. Respect voor de fietser heet dat. 

Bij het station van Quendorf stoppen we en gaan zitten in een schuilhut, even anders zitten dan op een zadel is af en toe gewoon nodig. En dan voor het laatste stuk naar het eindpunt,

Het terras zit daar altijd vol en wij gaan zitten aan een picknicktafel. Bé een biertje en ik sinas. We vragen of we een tafel voor de avond moeten reserveren. Dat hoeft niet als je met z;n 2en komt.

Om 18.30 zijn we terug voor de warme hap. 

Mooie dag met in bgin van de avond drukkend en warm. 

Start Sieringshoek
Parkeren bij knooppunt 32 op het grasveld
Camper kan hier ook staan.
Afstand: 42 km

Na het ontbijt laden we de fietsen weer op de auto en we vertrekken toch ondanks dat de lucht dicht zit en het miezert. We denken maar zo: het gaat vanzelf wel weer over. 
Dit rondje heb ik afgekort omdat we niet in Bad Bentheim willen fietsen. Echt zo blij dat ik dat gedaan heb, want waar we nu belanden is gewoon het paradijs. Op de kaart bijna niet te zien, maar we fietsen vanaf knooppunt 28 op een goed begaanbaar bospad tot aan knooppunt 33, op een klein stukje open vlakte na. Bij  knooppunt 33 fietsen we via 19 en 8 naar Ochtrup. De knooppunten zijn hier rood.

Ochtrup
Ochtrup is een stad en gemeente in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen, gelegen in de Kreis Steinfurt. De gemeente telt 19.673 inwoners. Het Design Outlet Ochtrup is dé trekpleister van Ochtrup. HIer shop je grote merken als Scotch and Soda, Hunkemöller, Nike, Adidas, WMF, Playmobil, Ravensburger, Skechers en meer met flinke korting. Dankzij de cafeetjes en het gratis kinderspeelparadijs is het DOC niet alleen voor koopjesjagers.

Bij aankomst ziet het er al meteen uit als een stad. Bedrijvigheid van fietsers, wandelaars en autoverkeer. We komen langs de outlet, waar we niet naar binnen gaan, maar zoeken een koffietent op. Die vinden we aan hetzelfde plein. Na de koffie gaan we verder de stad in, langs de mooie kerk linksaf de winkelstraat in. Het valt wel op dat het uitzonderlijk rustig is, maar misschien is dit te wijten aan die Outlet winkel. We maken enkele foto's en verlaten dan de stad.

Ook nu weer verbaas ik me over zoveel mooie natuur en ontdek steeds iets wat ik graag op de foto wil zetten. We stappen regelmatig af en onze picknick net voorbij de molen geeft ook aan deze fietstocht weer een bijzonder tintje. Windmolen, bloemetjes, mooie houtwallen, bouwland, ze komen allemaal voorbij en veel leg ik vast op foto. 

Drie landen meer 
Bij knooppunt 2 rijden we even door naar dit meer. Dat willen we zien en op kaart zien we een koffiekopje. Zoals gezegd, wij erop af. Horeca dicht, we moeten 15 minuten wachten en dat doen we. Dan kunnen we naar binnen en we maken fotoś van het meer. De rest is echt helemaal niks voor ons, het restaurant is ons te chic en wij vertrekken weer.

Gildehauser Venn
Een mooie route door het Gildehauser Venn brengt ons halverwege bij het uitkijkpunt. In de verte zien we op een heuvel het kasteel van Bad Bentheim. We treffen bij het uitkijkpunt 2 groepjes Nederlandse fietsers. Je herkent ze meteen: ze fietsen namelijk allemaal zonder helm en men denkt dat wij Duitsers zijn (hahaha). Waarom zou dat nu zijn? 

En dan komen we weer aan bij het eindpunt, De fietsen hijsen we op de auto en daarna drinken we aan de picknicktafel een heerlijk bakkie meegebrachte thee. Wat een mooie dag.

Startpunt: Ohne
Parkeren bij een schuilhut
Afstand: 42 km

We beginnen, maar we rijden eerst het dorp in want zoals gebruikelijk willen we ook vandaag graag beginnen met koffie in de horeca. Helaas is ook vandaag de koffie niet bruin. We zien knoopppunt 43, het begin van deze route. We gaan richting 07. Onderweg zien we een hooibaal en we maken hier een foto van mij bij de hooibaal. Dat doen we al jaren.

En dan fietsen we bij knooppunt 07 tegen de Haddorfer See aan. Hier moeten we rechtsaf richting knooppunt 32 (rood).

Haddorfer See
Het gebied wordt voornamelijk gebruikt voor toerisme. Begin jaren zeventig begon het baden en kamperen op de meren. In het kader van de Regionale 2004 werd samen met de gemeente Neuenkirchen het project "Spring over de grindbank" uitgevoerd. De Haddorfer-meren en het Offlumer-meer werden geherstructureerd en gevormd tot het huidige lokale recreatiegebied. De meren van Haddorf worden voornamelijk gebruikt om te zwemmen, vissen, (regatta) zeilen en waterfietsen.

Rode knooppunt bordjes
De knooppuntbordjes zijn nu rood, alsook de zogenaamde rechtdoor bordjes. Hierin staat een rode pijl. Het betekent dat we in een andere Kreis (deelstaat: Nordrijn Westfalen) fietsen. Het is even wennen. 

Een eind voorbij nummer 32 moeten we linksaf richting Bilk. Hier op de hoek zien we een prachtige schuilhut. We maken foto's.  

Wetringen en de oude spoorlijn
We komen aan in Wetringen en zien meteen links de St. Petronillakerk.  
Als we het dorp uit zijn fietsen we over de oude spoorlijn. Onder een bladerdek van de bomen met af en toe een open stukje waar het zonnetje doorheen schijnt, fietsen we kilometers op dit fietspad, Heerlijk rustig is het hier.

Via Welbergen komen we in Ochtrup en als we dit plaatsje via knooppunt 17 verlaten zien we op een gegeven ogenblik rechts een gedenkplaats voor de gevallen soldaten uit de 1e en 2e wereldoorlog,
Hier gaan we even zitten en eten een broodje en drinken er een thee bij. Koffie drinken hebben we nog nergens kunnen doen. 

Na een paar km steken we de A31 over en dan fietsen we bij knooppunt 19 weer in de groen zone. Dat betekent groene bordjes en groene pijlen. Bij knooppunt 33 rechtsaf. Hier maken we fotoś van een steen waar Bad Bentheim op staat. Hier eten we in de schuilhut een stukje fruit. Via de Bauerschaft en de Ohner Diek komen we aan bij knooppunt 24 maar er staat 35 op. Oversteken en niet links en dan meteen rechts, maar rechtsaf.

Afgekorte route
Hier heb ik de route afgekort en we gaan rechtsaf naar knooppunt 06 en richting Suddendorf. Daar worden we verwelkomd met een picjnicktafel met allemaal bloemetjes er op. 
Aan de Ohner \strasse 138 komen we bij het Aussichtpunkt. Even kijken en fotoś maken.

Even verderop bij 73 linksaf en dan over een smal fietspaadje richting bruggetje over de Vecht. Een prachtig gebied is het hier en we zien aan de waterkant een enorme treurwilg. Ook een bankje waar al andere mensen zijn gaan zitten. Wij fietsen na een korte pauze door. Het smalle paadje wordt een breed zandpad. We komen uit op Am Esch. Rechtsaf en de eerste afslag weer rechtsaf.

We komen aan bij de horeca, maar nog steeds geen koffie. We fietsen naar de auto en rijden naar het terras vlakbij de vakantiewoning. Wat smaakt een cappuccino dan lekker.

​Mooie route van 42 km. 

Startpunt: Schüttorf (knooppunt 52)
Parkeren: achter de kerk
Afstand: 30 km

We beginnen nog net voor de middag, maar we gaan eerst naar Eiscafé Vianetto. We bestellen koffie met een tosti kaas en we zitten buiten op terras zoals de meesten hier. Maar dat duurt niet lang, al snel wordt het terras leger, iedereen vlucht naar binnen vanwege de wespen. Wij eten snel ons broodje op en vertrekken.

​We fietsen naar knooppunt 94. Een prachtige breed fietspad door de bossen brengt ons tot helemaal bij het Kurpark Bad Bentheim (knooppunt 21)

Kurpark Bad Bentheim
Dit is een Duits kuuroord dicht bij de grens met Nederland. Het is druk en we zien veel mensen op ligstoelen en in het zwembad. Een heerlijke plek om te relaxen. 

Wij fietsen er voorbij en gaan meteen bij knooppunt 13 linksaf, een bekend fietspad op, ook door het bos. We arriveren bij het monument Labore et Constantia. Hier stoppen we even en Bé ziet al snel de bramenstruiken en gaat aan het plukken. Ze smaken heerlijk. Dan gaan we verder en rijden tegen Bentheimer Hof aan. Hier moeten we rechtsaf en met een slinger fietsen we naar het centrum van Bad Bentheim (knoopunt 07).

Bad Bentheim 
Een sfeervol stadje met een sfeervol centrum, historisch kasteel, wellness parken, een openluchttheater en zandsteengroeven te midden van mooie natuur. Bad Bentheim is een leuke bestemming voor een nachtje of weekendje weg. 

Schloss Bad Bentheim
Kasteel Bentheim is een middeleeuws kasteel gelegen in Bad Bentheim in de Grafschaft Bentheim in Nedersaksen. Het kasteel is gebouwd van zandsteenblokken. Dit zandsteen draagt de naam van de plaats: Bentheimer zandsteen. Het kasteel wordt nog altijd bewoond – door de adellijke familie zu Bentheim und Steinfurt – maar grote delen, waaronder de vierkante kruittoren, ronde donjon, kerk en enkele vorstelijke woonvertrekken, zijn te bezichtigen voor het publiek.

Wij fietsen richting knoopunt 26 en 51 en dan viaduct over en linksaf en meteen oversteken en linksaf. Een stukje parrallel aan de L39. We rijden op de Gildehauser strasse. 
Bij knooppunt 77 moeten we rechtaf de Butterweg op. Het is hier heelijk rustig en we nemen een pauze om iets te drinken en een stukje fruit te eten.

De natuur is hier mooi, zoals we gewend zijn, Rustig op de weg, bijna geen autoś en ander verkeer. Heerlijk. Nog een laatste pauze voordat we de verkeersweg A30 over gaan. Bij knooppunt 35 moeten we rechtsaf richting Isterberg.

Uitzichttoren
Op de Isterberg tussen Nordhorn en Bad Bentheim staat de ca. 35 m hoge uitkijktoren met uitzicht op kasteel Bentheim en de kerktoren Schüttorf. Precies 110 treden moeten overwonnen worden tussen de 4 knalgroene steunen van het stalen frame om eindelijk te kunnen genieten van het uitzicht over het landschap vanaf het 64 m² grote platform. De bezoeker krijgt een uniek en interessant uitzicht in alle richtingen, b.v. Zo zijn bijvoorbeeld kasteel Bentheim en de kerktoren Schüttorfer gemakkelijk te herkennen.  

Wij slaan dit over en fietsen door tot aan Schüttorf. Fietsen weer op de auto en dan gaan we Am Walrand ergens op terras zitten. 

​

Start: Netto supermarkt, Lingererstrasse, Wietmarschen
Afstand; 37.6 km

Het belooft een mooie dag te worden en daarom gaan we weer lekker op tijd op pad. Eerst 45 minuten in de auto rijden naar Wietmarschen waar het parkeren voor de Netto Markt aan de Lingerer strasse. Met de rug naar de Netto Markt steken we over naar het startpunt (79) rechtsaf naar (66) Hier schuin linksaf oversteken en de Schullstrassse in, links aanhouden richting 74. 

Koffiepauze
Normaal gesproken beginnen we altijd met koffie, maar dat hebben we niet gedaan. Dit is een gelegenheid en die pakkekn we meteen aan. We denken dat het een schuilhut is, maar dit is een blokhut waar je verse eieren kunt kopen. Maar er is meer: verse koffie uit de automaat. Ik neem een cappuccino en Bé neemt een kop koffie uit onze thermoskan. Het is heerlijk en na de koffie gaan we verder.

Lohnerzand
Als je de kaart bekijkt dan verwacht je eigenlijk niet dat je hoofdzakelijk in het groen fietst, maar  landweggetjes met aan weerszijden bomen en grasvelden lossen elkaar telkens af. En vanaf knooppunt 24 tot aan Schepsdorf fiets je constant in de bossen. Tussen knooppunt 59 en 04 maken we foto's van o.a. de uitkijktoren. Er staat daar een picknicktafel en een waterpomp, een heerlijke plek om te pauzeren en een broodje te eten. 

Am Klockenturm
Bij knooppunt 4 vinden we dit torentje en hier moeten we linksaf. Als we goed en wel de bocht om zijn dan moeten we echt even stoppen. In de tuin links zien we allerlei geweldige dingen, waar onder een man die met zijn fiets de bosjes induikt. Een collage van de gemaakte foto's is toegevoegd. 

Lohne
We fietsen door het best gezellige Lohne en bij knooppunt 60 linksaf richting de A31. Daar moeten we onderdoor. Al snel zien we de recreatieplas aan de linkerkant opduiken en rechts een heel grote parkeerplaats. Hier drinken we op het terras een kop koffie. Na deze welverdiende rust steken we de weg over en gaan rechtsaf over een zandpad met links grasland en rechts maïs. Dit zandpad komt uit op de Alter Diek. Hier linksaf richting Wietmarschen. De Alter Diek gaat over in de Glaubesweg. Oh vandaar al die religieuze beelden met teksten. 

Wietmarschen
Via de Lingererstrasse komen we weer bij de parkeerplaats. 

Wietmarscher Moor
Wil je hier langer blijven, dan kun je je vermaken op de wandel- en fietspaden van dit prachtige 16 km2 tellende natuurgebied.

Ook vandaag zijn de weersvoorspellingen niet gunstig om te fietsen. Dus wij weer vroeg op pad. Om 9.00 uur stappen we in Uelsen op de fiets. Even zoeken welke kant we op moeten en dan hebben we al snel de smaak te pakken.

Hesingen
Als we nog maar net aan het fietsen zijn, voelen we toch al de eerste druppels. In Hesingen bij het restaurant met uitkijktoren Löhnsberg maak ik de tweede foto. We moeten linksaf. We zien dat er een fietspad wordt aangelegd aan de linkerkant van de weg. Wat zal dat een verbetering zijn als het klaar is. Vanwege deze werkzaamheden missen we een bord bij 91 linksaf, dus wij fietsen een eindje door. Niet erg, gewoon terugfietsen en dan rechtsaf.Na ruim 10 km weer rechtsaf en dan komen we bij een meertje waar we Nordbecks Mühle zien. Hier stappen we af en maken foto's 

En dan hebben we wel zin om iets te drinken en we stoppen bij een schuilhut. Het regent al een tijdje niet meer en die regen was eigenlijk een wassen neus. Als we het drinken tevoorschijn pakken blijkt dat we de bekers zijn vergeten. Dan maar een banaan eten en weer verder. 

Lage
In 1638 kocht de toenmalige bezitter van Kasteel Twickel in Delden, de Heerlijkheid Lage. Bij de Vrede van Westfalen in 1648, toen de grenzen van Europa opnieuw werden getrokken, werd Lage vergeten. Hierdoor werd de Heerlijkheid een zelfstandig staatje met een eigen rechtspraak. Het hoefde geen belasting aan Overijssel of de graafschap Bentheim te betalen. Deze uitzonderingspositie duurde tot maar liefst 1803! Grote delen van Lage zijn dus al sinds 1638 Nederlands bezit. Nadat de laatste eigenaar van deze eigendommen, waaronder de watermolen, het landhuis, de kasteelruïne en de voormalige landarbeiderswoningen aan de Eichenallee, in 1977 op Kasteel Twickel overleed, werd haar eigendom overgedragen aan de Nederlandse Stichting Twickel. Deze stichting voert ook nu nog het beheer over haar bezittingen in Lage.

We zien naast het witte kerkje een restaurant Malle Mühle en daar gaan we koffie drinken. Prachtig is het hier en de uitbater ontvangt ons vriendelijk en nodigt ons uit binnen een kijkje te nemen. Trots vertelt hij wat er allemaal "op de kaart" staat en nodigt ons uit voor een gezellig avondje met muziek. Maar daar hebben wij geen zin in om 's avonds weer weg te gaan. Nadat we besproken hebben dat hij een vermelding krijgt in het nieuwe fietsboekje en na het achterlaten van mijn websiteadres gaan we verder.

Eikenlaan
We fietsen langs de watermolen en komen aan bij de Eikenlaan waar 6 Kommiezenhuizen staan. Vanuit deze woningen werden in het verleden smokkelaars in de gaten gehouden. We maken enkele foto's en fietsen dan door het groen naar de oude Dinkel die we passeren over de Vischer Brücke. Hier gaan we rechtsaf tot de Südring 403, waar we rechtsaf moeten. Een eind verderop moeten we rechtsaf onder deze weg door en zo fietsen we aan de rechter kant van de Dinkel naar Neuenhaus. 

Neuenhaus
Is een gemeente in Grafschaft Bentheim, Nedersaksen. In de gemeente Neuenhaus stroomt de Overijsselse Vecht en het ligt vlakbij de grens met Nederland. Neuenhaus heeft veel te bieden. Stap af en bewonder de mooie geveltjes, de molens, de watermolen bij Mühlengraben en het Rathaus. 

Gölenkamp - Spölberg
We verlaten Neuenhaus en fietsen via Gölenkamp richting de Spölberg, waar het Noaberpad overheen gaat. We fietsen linksaf een eindje omhoog en bij de picknicktafel rechtsaf door het gras. Op het eind rechts zie je een dikke steen, een Gedenkstein 1813 - 1913, Graal Müritz.

De gouden beker van Spöllberg
De Spöllberg, gelegen ten noordoosten van Uelsen, met zijn oude grafheuvels verwierf bekendheid toen een boer er in 1840 een 11,5 centimeter hoge gouden beker vond, die men tegenwoordig dateert uit de bronstijd, dat wil zeggen rond 1500 voor Christus. Een replica van de gouden beker is te bewonderen in het oude stadhuis in Uelsen.

Dan nog de laatste kilometers naar het punt waar we begonnen zijn. De Markt in Uelsen. 

Er is slecht weer voorspeld en daarom gaan we vroeg op pad naar de startplaats De Haandrik voorbij Gramsbergen.

Om 9.00 uur stappen we op de fiets, de sluis en het spoor over richting Coevorden. Al snel steken we de Vecht over en na 2 km moeten we linksaf, waar vroeger het Pieterpad liep. We fietsen richting de N34 en deze gaan we met een slinger onderdoor. We fietsen een eindje parrallel aan de N34 richting Coevorden en bij de beide rotondes verlaten we dit gebied en komen in het Klooster, van vroeger uit bekend als een elite buurtje. We fietsen Coevorden binnen en zien aan de linker kant de molen.Via de Edisonweg en Krimweg steken we het spoor over en gaan rechtsaf. Hier zien we dat Coevorden de plaats wel iets aantrekkelijker heeft gemaakt. Het ziet er gelikt uit met mooie huizen, watertjes, bruggetjes en groen. We verlaten Coevorden langs de Klinkevlier en bij camping Arendshof zijn we beland in Duitsland.

Rustpunt voor koffie: Astrid's Terrasse
Dan komen we bij Astrid en we willen graag een kop koffie, maar helaas, het is nog niet open als wij er langs fietsen. Open op vrijdag, zaterdag en zondag vanaf 10.30 uur. Wij fietsen door nadat we eerst nog even enkele foto's maken. 

Gedenkteken 2e wereldoorlog.
Hinter dem Kanal werd een bommenwerper neergeschoten. Een bommenwerper is een militair vliegtuig dat is ontworpen om gronddoelen aan te vallen met vliegtuigbommen. Er bestaan verschillende types bommenwerpers. De eerste bommenwerpers waren kleine toestellen met een klein vliegbereik en een geringe bommenlast. De 25-jarige piloot kwam hier om het leven. 

Emlichheim
Het is zaterdag en wonderelijk dat hier de cafés en restaurants niet open blijken te zijn, althans wij zien niks, dus fietsen we maar door. We gaan richting de Vecht en als we daar fietsen komen we terecht in die Deutsche Meisterschaften Pony-Fahrer & Para-Fahrer. We blijven een poosje kijken en als we denken dat hier ook geen koffie te koop is, zien we toch iets. We gaan er bij zitten en drinken een beste mok koffie met een stuk gebak die we delen.

Het pontje
Dan gaan we verder en verlaten een poosje de Vecht om er later naar terug te keren. Bij de Schoapdiek moeten we rechtsaf richting pontje. 

Pusteblume - rustpunt
Net voordat we bij het pontje aankomen zien we een mooi rustpunt. Hier maken we enkele foto's en gaan er even bij zitten. Het zonnetje schijnt. We bekijken alles eens goed en lezen dat deze plaats vaak gebruikt wordt als picknickplaats zondr dat mensen hier iets kopen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Wij gaan verder.

Pontje
Maar als we daar na enkele rotbochten aangekomen zijn, staat er aan de ketting dat we niet over kunnen met het pontje. Onbegrijpelijk dat men niet meedenkt met de fietser en bijvoorbeeld 1 km voor het pontje aangeeft dat je er niet over kunt. 

Alternatief als pontje er uit ligt.
We fietsen terug en maken er een alternatief stukje van. Terug naar de T-kruising en doorrijden op de Schoapdiek en fietsen van knoopunt 49 naar knooppunt 03. Dit is een werkelijk prachtig gebied en eigenlijk zijn we niet zo treutig dat het pontje er uit  ligt. Bij knooppunt 3 rechtsaf en over de Vecht direct links richting 52. We komen langs een oude Vechtarm weer bij het startpunt.

​Wat een prachtige route en gelukkig voor de regen weer thuis.

GFT 11
Start Emlicheim, bij de kerk
Afstand: 48 km

Vandaag beginnen we in Emlichheim voor een mooie fietstocht in Duitsland. We parkeren achter het VVV-gebouw aan de Rathausstrasse. Van daar fietsen we door de Dorfstrasse richting rotonde. Die moeten we rond fietsen (linksaf dus) en zo fietsen we het dorp uit. We steken het spoor over en bij Hinter dem Kanal moeten we over de brug rechtsaf. Er staat een overdekte picknickplaats uitnodigend te wachten maar wij fietsen daar voorbij. Direct na het tunneltje zie je rechts aan de overkant lelijke fabrieken. Snel weg hier. We verlaten Emlichheim en fietsen tussen de ja-knikkers door naar Schoonebeek

Luchtwachttoren
​We zien nog een echte luchtwachttoren. Een luchtwachttoren was in de jaren 50 en 60 van de 20e eeuw een uitkijkpost die in Nederland door het Korps Luchtwachtdienst werd gebruikt voor het afzoeken van het luchtruim van Nederland naar Russische vliegtuigen in het kader van de Koude Oorlog.

In het centrum van Schoonebeek zien we een jaknikker op het binnenpleintje. Ik maak een foto en op dit pleintje nemen we een koffiepauze. We zijn niet de enigen met dat idee. We komen namelijk midden in de drukke terecht van de laatste dag van de Drentse fietsvierdaagse en spreken zodoende met een paar deelnemers en als wij weer op de fiets verder willen, begint het te druppen.

Oosterse bos
Druppen is niet erg, dus fietsen we via de woonwijk van Schoonebeek naar het Oosterse bos, een werkelijk mooi gebied waar we zowaar een Rustpunt zien. We zijn beland op het Noaberpad. Ik maak enkele foto's van de pauzeplek en boerderijen. Even verderop staan 3 paarden met hun achterste in de wind. Prachtig om te zien. Bij 86 moeten we nog even linksaf en verderop rechtsaf en uiteindelijk komen we uit op de Europaweg.

Nieuw Schoonebeek - museum Janning
Die fietsen we helemaal af tot in Nieuw Schoonebeek, waar we links van de weg een eenzame kerktoren zien met daarnaast een museum.  Adres: Europaweg 143A, 7766 AE Nieuw-Schoonebeek
Openingstijden: woensdag  t/m zaterdag 13:00–16:00 uur; zondag t/m dinsdag: gesloten. 
Een eindje verderop steken we de straat over en we verlaten zowel Nieuw Schoonebeek alsook Nederland.

• T.v.-programma Hunted - Seizoen 4 startte op 7 oktober 2019. Er waren dit seizoen dertien deelnemers. Deze keer werden zij thuis opgehaald en naar een leegstaande villa bij Maartensdijk gebracht. Daar was de gezamenlijke start. De extractie gebeurde per auto bij de Duitse grens bij Nieuw-Schoonebeek. De Hunters werden daarbij gehinderd door 25 auto's die voor afleiding moesten zorgen. De twee laatste deelnemers verstopten zich in twee van die auto's. Omdat een tractor de weg blokkeerde, moesten ze het laatste eind toch rennen en wisten te ontkomen.

Neugnadenfeld - Alexisdorf
Wij fietsen over landweggetjes naar Neugnadenfeld. Hier vind je rechts van de weg de ingang in het bosje naar de indrukwekkende oorlogsbegraafplaats. Het idee dat hier op dit kleine stukje 6.000 soldaten begraven liggen, doet je wel even verstommen. Je kunt het je bijna niet voorstellen. Hoe dan? Een kijkje nemen is zeer de moeite waard om hier even bij stil  te staan.

Het voormalige strafkamp Emslandlager XV (Alexisdorf) ligt zeer dicht bij de Nederlandse grens. Het kamp is in 1939 opgericht als strafkamp maar in de oorlog werd het al snel omgevormd tot krijgsgevangenenkamp, voornamelijk voor Russische krijgsgevangenen welke arbeid moesten verrichten onder onmenselijke omstandigheden.
Na de oorlog werd het kamp gebruikt door vluchtelingen (Hernhutters) uit het oosten. De nieuwe nederzetting kreeg de naam Neugnadenfeld en is uitgegroeid tot een klein dorpje. Van het kamp zelf is nog maar weinig over.
De begraafplaats (Kriegsgräberstätte) lag vlakbij het kamp. Deze is gebruikt vanaf voorjaar 1943. Er rusten waarschijnlijk 600 onbekende doden, maar een getal van 6000 wordt ook genoemd.

Noaberpad
Van Neugnadenfeld fietsen we naar Hoogstede, waar we op de Hauptstrasse op het Noaberpad terechtkomen. Oversteken en via de Stationsstrasse richting de Vecht. Die steken we over en gaan meteen rechtsaf. Hier kan geen auto meer komen, dus fietsen wij lekker rustig verder. Dan moeten we de drukke Wilsemuerstrasse oversteken, rechtsaf en meteen linksaf. Bij de T-kruising gaan we pauzeren in een Schutzhütte (knooppunt 42). Het uitzicht is prachtig en wat nog mooier is: ondanks de slechte weersvoorspellingen schijnt de zon. 

​Via de Kaller Mäss, de naam zegt het al, fietsen we naar Kalle. Nog steeds op "ons" stukje Noaberpad. Bij de Wilsumerstrasse verlaten wij ons stukje Noaberpad en gaan verder over het stuk van onze collega's markeerders van het wandelpad Noaberpad. Bij knooppunt 53 moeten we linksaf. de Kaller Weg op. Hier op de splitsing staan 3 geinige stoeltjes, gemaakt van boomstammen. De weg die we opgaan is inmiddels verhard. Voorheen was dit toch wel een lastig zandpad. We zijn blij met deze verbetering. 

Vecht
Voordat we bij knooppunt 29 de Vecht moeten oversteken over een brug, die zich mooi laat aanzien van ver af, moeten we over een borenerf. Hier heb ik al vaker de koeien op de foto gezet en nu dus ook. Daarna maak ik bovenstaande foto van de brug over de Vecht en hierna fietsen we zonder te stoppen door naar het beginpunt. Wat een mooie dag met nagenoeg geen regen.
​ 




​

Graftschafter Fietsen Tour: 13
Start: Wielen
Afstand: 56 km
​
Na een paar dagen rust besluiten we verder te gaan met de Graftschafter Fietsen Tour. We starten niet te ver van huis en parkeren op de parkeerplaats bij wat een voormalig café was. Roefs Jan, een bekend fenomeen als je in deze buurt bij de grens woont. Helaas is dit restaurant HeideSchloösschen jaren geleden gesloten.

We parkeren in Wielen en fietsen naar Roefs Jan Heideschlöschen en steken de drukke weg over en na een paar kilometer gaan we linksaf richting Itterbeck.

Openluchtmuseum Itterbeck
In Itterbeck mogen we door het plaatsje fietsen. Iets wat eigenlijk niet heel vaak gebeurt. We maken van de oude boerderijen en werktuigen foto's. Dan gaan we verder naar Wilsum over landweggetjes met veel maïs. Het is prachtig hier.

Lunch in Wilsum
In Wilsum maak ik enkele foto's en we kijken nog even op het terras bij Café am Mühlenteich. Het is voor een zondag niet druk, maar toch geven wij de voorkeur aan de picknicktafel en bij de watermolen nemen we onze lunch. 

Na de lunch weer verder richting Hoogstede en op een gegeven moment fietsen we bij Kalle op het Noaberpad. Ik snap wel waarom dat wandelpad hier langs gaat. Het is echt heel mooi hier en vooral erg rustig. Ik houd van Duitsland.  De rust en de ruimte die je hier elke keer weer ervaart is geweldig. Vanaf Hoogstede fietsen we in de Vechtvallei en we bereiken heel gemakkelijk Emlichheim. Nu is het opletten geblazen, want de vorige keer ging het niet goed. Nu lukt het wel. 

Theepauze
We fietsen eerst aan de ene kant van de Vecht, dan de brug over om aan de andere kant verder te gaan. We stoppen voor een slok water en ik wil foto's maken, maar mijn spiksplinternieuwe fototoestel geeft de geest. Echt balen en dat blijft wel een beetje malen in mijn hoofd. Bij de volgende picknickplaats aan de Vecht nemen we een theepauze. Mooie plek is dit.

We fietsen richting Achterin, een gehucht wat in Nederland ligt. Deze laten we rechts liggen en we fietsen door tot een bushokje. Even weer een pauze voor water. Het is vandaag toch een stuk warmer dan verwacht. We moeten nu rechtsaf en even later zijn we op het Schoolpad, een fietspad met veel maïs aan beide kanten en veel zonnebloemen. Nog een paar kilometer en dan komen we aan in Wielen. 55 km op de teller. 

Deze fietsroute is de moeite van het fietsen waard. 

Al weer zo'n warme dag, 35 graden is er voorspeld. Dus, wij zitten net na 8 uur al in de auto op weg naar Wietmarschen. Daar parkeren we even voorbij de VW garage. Een mooie parkeerplek waar jij je over jouw fietsendrager geen zorgen hoeft te maken. De parkeerplaats is namelijk heel ruim. 

Om goed 9 uur zitten we op de fiets. We rijden even naar het eerste punt en fietsen dan richting Lingen. Als ik later de app bekijk dan zie ik dat ik eigenlijk niet deze richting op als eerste wilde fietsen, maar andersom. Afijn de keuze is gemaakt. We fietsen al snel op de Glaubsweg, het zand/grindpad welke over gaat in de asfaltweg Der Alter Diek met allerlei beelden met betekenis aan de kant van de weg. Dan rijden we richting de snelweg maar net voordat we denken die over te moeten steken, slaan we rechtsaf de Stiftsbach op. Een mooi grindpad die uitkomt bij Dragos am See, waar we eerder geweest zijn voor een koffie aan het strand. Nu is er echter geen plek voor ons. Alles is gereserveerd voor mensen die komen ontbijten. Wij moeten voor nood verder. Wij slaan voorbij het meer linksaf en moeten lopend door een tunneltje en fietsen dan aan de andere kant verder op de Stiftbach. Wat is het hier mooi. 

Eerste pauze
We komen door Biene, een echt boerengehucht en hierna richitng Löhne door de bossen. Wat is dit een geweldig gebied, mooie brede paden in de bossen. We nemen hier een fijne pauze op een bankje en appen de kinderen. 

Hierna komen we over een mooi heideveld met uitkijkpost, waar we ook even bovenop gaan. Allerlei vogelgeluiden kun je beluisteren en je mag raden welke vogel fluit. Nou dan moet je niet bij mij zijn. Mijn naam is haas. Als we het gebied uit zijn maak ik een foto van het bord: Löhner Sand. Hierna blijven we in de bossen en op een gegeven moment moeten we de Eems oversteken. Op de brug maken we foto's. Grappig is dat er een paar van die plaatjes op de rand geboord zijn met de afstanden naar diverse plaatsen. 

Geeste
Dan fietsen we richting Geeste en komen aan bij een meer wat we niet kunnen zien vanaf de weg. De app laat het zien op de telefoon. Het lijkt alsof we in de duinen fietsen en het is best een groot gebied. We besluiten toch even naar boven te fietsen om te kijken hoe het er uit ziet. Jeetje, een plaatje en een waar vakantieparadijs. Wat jammer dat ik de zwemkleding niet bij me heb. Volgende keer moet dat echt mee, want wat heb ik zin in zwemmen. Natuurlijk horen we Nederlanders praten, waar zijn ze niet? We lopen een stukje, maken foto's, blijven even zitten en gaan dan weer verder.

Lunch
We fietsen naar beneden en vervolgen onze weg. We nemen een lunchpauze bij een jaknikker, die trouwens niet knikt, hahaha. Prachtig is het hier. Dieren die liggen in de schaduw van de bomen. Het is hier zo stil dat je wel een middagdutje kunt doen. Maar we gaan verder en steken weer de Eems over. Mooie paarden zijn aan het drinken. Altijd weer een mooi plaatje.
Dan komt er een mevrouw die mij de weg wil vragen en ik antwoord: Ich weiss es nicht, wir sind ja die Holländer. Ach so, zegt ze en ze fietst verder en zegt dat ze wel op de verkeersborden zal kijken. Nou ja, daar zijn die dingen toch ook voor bedacht toch? Lekker snugger. 

Bij een kapelletje stoppen we weer. Er waait een lekker windje. Ik drink een halve liter water en heb inmiddels zo'n 2 liter weggewerkt. Als we verder willen dan komt de wind echt opzetten. 

Nadat we bijna in Wietmarschen zijn, nemen we nog een pauze voor een stukje fruit. Even zitten aan de picknicktafel en kijken wat er in het tuinhuisje te koop is. Eieren, maar die kunnen we niet meenemen op de fiets. We drinken nog wat water en fietsen dan voor het laatste stuk. Als we bij de auto aankomen staat de teller op 52 km. We gaan naar huis en zien uit naar een ijsje en een douche. 
​
Deze route is er één om in te lijsten. Een echter aanrader.

Graftschafter Fietsen Tour 10: Hoogsteede
Start: Hoogsteede
Afstand: 38 km

Vandaag wordt het weer warm en we vertrekken vroeg naar Duitsland, zodat we voor de ergste hitte weer thuis zijn. We parkeren voor de kerk in Hoogsteede en zitten voor 9 uur op de fiets.

Wij steken de Hauptstrasse over en rijden richting de Vecht en dan moeten we net voor de Vecht rechtsaf richting Kalle. Bij de picknickplaats moeten we niet rechts maar linksaf. Heerlijk onder de bomen. We fietsen linksaf, rechtsaf en rechtdoor, geen mens te zien op de fiets, geen wandelaars en geen auto's. We hebben de natuur voor ons alleen tot Esche.

Af en toe moeten we een grote weg oversteken en dat is in Duitsland altijd uitkijken geblazen. De Duitser rijdt hard en voor je het weet lig je onder een auto, dus eerst links kijken, dan rechts en weer links. Toch maar even afstappen voor de zekerheid, de versnelling laag en de elektro op turbo. Zo ben je snel aan de overkant. Afijn In Esche is het nog geen tijd voor een pauze, we zijn nog maar 10 km op weg. We fietsen door, af en toe uitwijkend voor een landbouwvoertuig. Man, die drukken je bijna in de berm, wat een gevaartes. We fietsen langs de jaknikkers en het oliewingebied. Altijd weer indrukwekkend om te zien. 

Pauze.
In een overdekte picknickplaats nemen we iets te drinken en we bekijken de kaart om te zien waar we zijn. Achter de picknickplaats is in 1957 een olieuitbarsting geweest. In een omtrek va 250 meter rondom de boorput kwam er gas vrij. Tien meter hoge fonteinen spoten onophoudelijk. Na een paar dagen stond de olie 80 cm tot 1,5 meter hoog op een oppervlakte van 8 hectare. Wat een ramp zal dat geweest zijn een gigantisch meer met alleen maar olie. Na de sanering ziet het er nu allemaal weer goed uit. Veel landbouwgrond met maïs en rogge. 

We fietsen weer verder en we zien onderweg zomaar 2 herten op een weide en dan komen we aan in Georgdorf. Hier zien we direct al een heel grote 45 ton wegende steen die afkomstig is uit Zweden. De steen is door de druk van massa's ijs verschoven naar het zuiden en is in 1982 per trein hier naar toe vervoerd.

Lunch
We fietsen verder langs Am Alte Picardie. Onderweg zien we een picknicktafel en daar nemen we lunch. 

Na de lunch blijven we langs het water fietsen, soms zo'n smal pad dat je wielen er net in passen en dan weer in een soort breed bandenspoor van karren. Uiteindelijk fietsen we over oud asfalt. Al met al heel mooi en lekker onder de bomen. Om 13.00 uur zijn we bij de auto. Snel de fietsen opladen en naar huis. Het is inmiddels 34,5 graad. Heel warm. In de auto is gelukkig climate controll. Thuis laten we ons zakken op de stoel en bank en zetten Netflix aan. Wat een mooie dag en mooie route. 

​Een aanrader.

Graftschafter Fietsen Tour 17: Neugnadenfeld
Start: Neugnadenfeld 
Afstand: 51 km

Vanwege de voorspelde 32 graden zijn we al vroeg vertrokken en fietsen we vanuit Neugnadenfeld met zijn kunstwegenstations richting Nieuw Schoonebeek. Binnen 500 meter bevinden we ons in een bosje en we stoppen bij een aanduiding: Kriegsgräbestätte. We stappen af en lezen het bord met de indrukwekkende tekst dat hier 600 krijgsgevangenen uit de Sovjet Unie in een massagraf zijn begraven. Ik maak een foto en word stil van het idee alleen al: 600 mensen op dit kleine stukje grond liggen hier. Onvoorstelbaar en het maakt best wel indruk. 

Dan gaan we verder en na 2 km zijn we al weer op een asfaltweg. We fietsen naar de grens toe en zien al snel de grenspaaltjes of althans wat er van over is. Hier is het programma HUNTED opgenomen. Niet de eerste keer dat we hier zijn, maar toch even een paar foto's.

In Nieuw Schoonebeek maak ik ook foto's, eentje van een vrijstaande kerktoren en daarnaast van een museum. Een idee om daar in de toekomst eens een kijkje te nemen. Bij de toren gaan we rechtsaf richting het zuidelijke Bargerveen; een uitgestrekt, idyllisch veengebied. Het is verlaten en stil. Opmerkelijk vind ik dat er zomaar aan de weg een bordje met info in de berm staat. Wij stappen niet af om het te lezen, want er is niet eens een parkeerplaats of zo. We vragen ons af wie dit dan überhaupt gaat lezen. We kijken later nog wel even over het reusachtige natuurgebied maar verder voert de route ons vooral over een kale, saaie en rechte asfaltweg. Geen schaduw te bekennen en het wordt al behoorlijk warm. Dan moeten we in Nieuw Schoonebeek de weg oversteken richting Duitsland en zowaar zien we een bankje in de schaduw. Die is voor ons. 

Pauze
Onze eerste pauze. We drinken thee en water en nemen een banaan. Na deze onderbreking fietsen we richting Twist. Een nietszeggende plaats waar de bebording vreselijk is. We hebben absoluut geen idee hoe of wat. Heen- en terugfietsen, dat is het vooral wat we doen. Uiteindelijk vinden we het dan toch. Als we net op de goede weg zitten, geeft de app aan dat het weer verkeerd is, dus weer terug en dan blijkt dat we bij een kerkje van het fietspad af moeten. Wordt niet aangeduid en is ook vooral heel vreemd. We kijken links van het kerkje en zien een grasveldje met een soort van schuurtjes. Heel apart, maar kennelijk moeten we hier overheen fietsen. Ok dat doen we dan maar. We zijn dan even zo'n 50 meter in een bosje om vervolgens de afschuwelijk Wavin te zien. Als we het pad af fietsen komen we bij de asfaltweg uit. Was dit stukje een verrijking? Nee dus. 

We fietsen verder en net als we gezegd hebben hè hè eindelijk wordt het dan toch nog wat, belanden we in een soort van woestein. Gezien onze watervoorraad en het hete weer besluiten we terug te fietsen en een alternatief te zoeken. Die vinden we als we in een bushokje in Geeste (zoals Google aangeeft) pauze nemen. 

Lunchpauze
We eten onze lunch en drinken wat. We bekijken de kaart en besluiten de route in te korten en vanaf hier rechtstreeks naar Georgsdorf te fietsen. 

Ruim 11 km fietsen we over een asfaltweg. Af en toe een beetje schaduw van de bomen. Soms worden we ingehaald door enorme landbouwvoertuigen. Het is nu echt bloedheet maar wel een windje. De zonnehoeden moeten bewerkt worden met een touwtje zodat ze niet afwaaien. In Georgdorf komen we weer op de route. Bij een winkel kopen we 2 flesjes water. Heerlijk ijskoud. Het water wat nog in mijn bidon zit giet ik over mijn hoofd en shirt. Heerlijke verkoeling en echt nodig. Het laatste stuk fietsen we over een fietspaadje (op eigen risico staat er) langs het water. Lekker in de schaduw. Dan bruggetje over en aan de andere kant weer verder. Weer in de zon. Pffff.

Een laatste pauze
In het bos, een paar kilometer voor Neugnadenfeld nemen we een laatste pauze. Even weer afkoelen onder de bomen en lekker in de schaduw. Dat scheelt echt enorm. Hier blijven we een kwartiertje zitten.

Om 15.15 uur komen we aan bij de auto. Snel de fietsen opladen en dan in Emlichheim  tanken. Thuis trakteren we onszelf op een ijsje. 

Al met al een mooie, maar ontzettend hete dag.

Onderstaand stukje fietsen we later wel een keer. 
Tussenstop in een van de restaurants in Veldhausen. Na een pauze fietst u verder naar de volgende bestemming: het veenmuseum in Hesepermoor. Door uitgestrekte veengebieden loopt de route terug naar Georgsdorf met de indrukwekkende windmolen. Langs het Coevorden-Piccardie-kanaal fietst u naar Bathorn, waar u meer te weten komt over de gevangenen- en werkkampen uit de Tweede Wereldoorlog. Verken het kunstwegen-object ´Ein Weg durch das Moor´ (een weg door het veen) en maak een wandeling door het uitgestrekte veengebied. Vervolgens fietst u terug naar Neugnadenfeld.

Graftschafter Fietsen Tour 16: Neuenhaus
Start: Neuenhaus
Afstand: 56 km

Start Neuenhaus is voor ons dichterbij, dus daar starten we. We parkeren achter de kerk en fietsen naar Veldhausen. Door het dorp en langs de windmolen fietsen we over rustige landwegen en smalle oude geasfalteerde fietspaden door het Vechtdal tot aan de Nederlandse grens. We zien ontzettend veel maisvelden en mooie velden met zonnebloemen. Alleen maar landbouw hier in Duitsland. 
Na de grenspaal zijn we in Nederland. We fietsen tot aan het Nordhorn- Almelo-kanaal en die volgen we. Bij het schuivenhuisje in Tilligte (zie foto) een oude stuw, stroomt de Dinkel onder het kanaal door. We kijken even, stappen af voor een paar foto's en drinken en omdat het zo ontzettend warm is, fietsen we door. Wij zoeken een plek in de schaduw. 

Lunch
Een eind verderop hebben we die eindelijk gevonden. Een bankje met tekst. Hier genieten we van onze lunch en daarna weer opnieuw insmeren met zonnebrand factor 50.  

Ootmarsum
Dit is Nederland, weer erg druk op de wegen, veel fietsers, scheurende auto's en brommers die langs je heen flitsen. Wat een verschil met Duitsland. We fietsten naar Ootmarsum, het bekende kunstenaarsdorp. Naast het openluchtmuseum ´Los Hoes´ is het prima toeven in verschillende galeries en cafés. Maar ook hier is het ontzettend druk en zeker op het pleintje. De terrassen zitten bomvol en er lopen veel mensen rond. Een ijsje kopen zit er hier niet in. Na een paar foto's zijn we snel weg. Als we het centrum achter ons laten zien we een snacktent waar wonderlijk niemand in de rij staat. Tijd voor een softijsje. 

Hierna springen we weer op de fiets en verkennen het natuurgebied ´Het Springendal´ met zijn uitgestrekte beukenbossen en heidevelden. We zijn al weer bijna terug in Duitsland. Door het dal van de Dinkel loopt de route naar Lage met de watermolen net buiten het schilderachtige dorp.

Over rustige wegen fietsten we terug naar Neuenhaus. Wat een ontzettend mooie dag en mooie route. Zeer aan te bevelen. 

Graftschafter Fietsen Tour 9: Esche
Start: Esche
Afstand: 43 km
www.fietsknoop.nl/routes/view/24033335/gft09-esche-

​
Omdat Esche het dichtst bij ons huis is, besluiten we daar te starten. Na de lunch en nadat de tassen ingepakt zijn, zetten we de fietsen op de auto. We vertrekken om 13.30 uur.

In Esche is de parkeerplaats aan de Vecht snel gevonden. Na een korte pauze bij de uitzonderlijke picknickplaats en na een paar foto's van het uitzicht op het Vechtetal vertrekken we over een stukje Noaberpad richting Neuenhaus. Dit is een wandelpad die begint in Bad Nieuweschans tot Kleve. We fietsen rustig langs het natuurgebied en het kunstpadstation "Brüna's Heide." Het is ons stukje Noaberpad die wij in ons beheer hebben. We fietsen verder naar Veldhausen.

Veldhausen
In deze plaats staat een bijzondere achtkante bovenkruier en deze molen is ruim 200 jaar oud. De molen is gebouwd van zandsteen uit Bentheim en staat onder monumentenzorg. Ik maak een foto.

Pauze
Als we een eerste pauze nemen aan een picknicktafel ergens verscholen tussen de bomen, komen er enkele Duitse heren aanfietsen, stoppen bij ons en schuiven vervolgens bij ons aan de picknicktafel. Ik denk: huh? Corona afstand? Nee? De heren hebben lol en de flessen sterke drank komen op tafel. Wij staan meteen op en drinken onze thee staande op. Op afstand eten we een banaan terwijl we even met hen gezellig babbelen. We zeggen tot slot veel plezier en tot ziens.
We steken daarna de Vecht over en na een poosje bereiken we via een fietspad de grenspaal. We fietsen even in Nederland. Het is hier prachtig. Afwisselend over de verharde weg en grindpaden. Via het idyllische kanaalgedeelte komen we aan bij het klooster Frenswegen. 

Klooster van Frenswegen
Het klooster is prachtig gelegen en ideaal voor een bezoek. Wij gaan lekker op het terras zitten waar we genieten van een koffie en een glaasje fris. Dan verder door het Vechtetal. 

We komen bij een bekend stuk en hier moeten we kilometers langs fietsen naast een kanaal, maar wel lekker onder de bomen. Een bankje welke in de zon staat nodigt ons niet uit om te gaan zitten. Dat is gewoon te warm. We wachten af en ja hoor, eindelijk een overdekte picknickplaats in de schaduw. Hier gaan we voor een laatste pauze. We zijn in Wietmarschen. Er komen diverse fietsers voorbij die jaloers kijken omdat wij er zitten terwijl zij dat ook van plan zijn, tenminste zo lijkt het en ze fietsen door. Als wij aanstalten maken om weer te vertrekken zien we een clubje fietsers aankomen en als ze dichterbij zijn is het even hilarisch. Het zijn dezelfde mannen als bij de eerste pauze. Ik vraag of ze de flessen al leeg hebben. Nee dus, dat gaan ze nu doen, hahaha.

Wij fietsen verder, langs het olieveld in het Osterwald. We zien ook verschillende informatieborden die de bijzonderheden van de olieproductie uitleggen. Na nog een mooi stuk komen we aan bij de auto.

Wat een prachtige dag en wat een prachtige route. Zeer aan te bevelen. 

Graftschafter Fietsen Tour: 7
Start: Wietmarchen
Afstand: 46 km
Fietsknoop 07-Frenswegen

Vandaag vertrekken we met de auto naar Wietmarschen. De parkeerplek is snel gevonden en we stappen om 11.00 uur op de fiets. We mogen eerst Wietmarschen en zijn begraafplaats verkennen om dan het dorp te verlaten. Ook hier volgen landweggetjes elkaar op afgewisseld met grindpaden. Onderweg zien we allerlei beelden, het lijken wel kunstwerken, maar eigenlijk hebben ze te maken met het geloof. Niks voor mij om er verder bij stil te staan. Het lijkt er op dat de eerste weg eindeloos wordt, maar dan mogen we toch een zand/grindpad op. Als we weer bij de weg komen zien we een recreatievijver. Tijd voor koffie.

Dragos am See
Het is hier fantastisch geregeld voor corona. Eerst handen ontsmetten, mondkapje voor, door de zaak lopen naar het terras buiten en het mondkapje kan af. Dan formulier invullen en bestelling doorgeven. Ik vind het een mooie vakantieplek, maar Bé hoort al weer te veel auto's in de verte. Klopt inderdaad.

Wij gaan weer verder. Via een tunneltje onder de weg door fietsen we langs een watertje. Het is echt prachtig hier. Als we weer een poos gefietst hebben is het tijd voor lunch.

Lunch
De plek vinden we bij Grillstube Marschman. Lekker overdekte picknicktafel in de schaduw en bij een oude kerktoren met idem klok. Mooie bloemetjes en wij zitten goed. Lekker eten.

Dan komen we bij Emsbüren en over de brug zeggen we: huh, hier waren we gisteren ook en we begrijpen het meteen. Dat worden vele kilometers richting Nordhorn over hetzelfde pad langs het kanaal en nu links het militair schietterrein. Hier maken we 3 foto's en fietsen snel door tot de Norhorner Vechtesee. 
Daar aan het strandje eten we een banaan en ander fruit.

Het laatste stuk gaat niet zonder slag of stoot want we verrijden ons. Je moet wel goed opletten welke richting het bord nou precies aanduidt. Zodoende maken we best veel extra kilometers. Maar fietsen is geen straf, dus het is ook weer niet zo erg. Eindelijk fietsen we dan toch langs de Vecht tot aan Wietmarchen. Onderweg nog een mooi klooster gezien waar men tegenwoordig vergadert.
​Tegen 17.00 uur zijn we bij de auto. Wat weer een mooie dag. ​

Grafschafter Fietsen Tour: 20
Start: Nordhorn
Afstand: 58 km

We vertrekken naar Nordhorn en zoeken de plaats op waar de route begint. Eerst parkeren we ergens en halen dan de app er bij. Nee we moeten verder zoeken. Dan blijkt dat we moeten parkeren aan de kant van het Norhorner Vechtesee bij restaurant Pier 99. We beginnen op dat terras met koffie. Krijg je in Nederland vaak aan Haags bakkie, dit was gewoon een emmer vol. Later bij het afrekenen snap ik ook waarom. Het is een kan koffie, hahaha.

Dan stappen we op de fiets en na een klein eindje rijden om het meertje verlaten we Nordhorn. Al snel bevinden we ons in het groen en langs het water. De ene keer fietsen we op een verharde asfaltweg, de andere keer op een soort van karrenspoor of een grindpad. Links een kanaal en rechts militair schietterrein. Ergens onderweg ook nog een uitzichtpunt over dat terrein. Het duurt en het duurt en na 17 km mogen we eindelijk een andere kant op.

We komen bij een picknickplaats met katholiek beeldje. Dat plekje is in de schaduw en mooi om daar onze lunch te nemen en dat doen we dan ook. Het is warm vandaag, maar op de fiets is het toch lekker.

De omgeving is prachtig en we steken een drukke verkeersweg over. We fietsen onder de elektriciteitsdraden door en die masten fascineren me altijd weer. Wat een enorme gevaartes. We zitten te snakken naar een terras of zo. We zien op de app dat we dichtbij een gehucht komen. Zul je net zien: daar is een Tuincafé en daar nemen we een spa rood met ijsklonten. We zitten onder de fruitbomen en we zien ook andere mensen zitten. Wat is het hier leuk. We komen aan de praat met de eigenaar, een tukker uit Hengelo die daar ook een café heeft.

Hierna fietsen we het laatste stuk naar Nordhorn waar we weer eindigen aan de Nordhorner Vechtesee.
​Wat een mooie dag. 

Graftschafter Fietsen-Tour: 25
Start: Hardenberg
​Afstand: 58 km

Op de Duitse website Graftschaft Bentheim staan 25 fietsroutes, allen rondjes. Vandaag fietsen we nummer 25 want die kunnen we vanuit huis beginnen. De bewegwijzering geeft heel duidelijk nummer 25 op de bordjes. Verder volg je de groene pijlen. We fietsen in omgekeerde volgorde.
Het is rond 10 uur als wij vertrekken. Het is onze trouwdag en we willen in het kasteel in Coevorden pauzeren voor een lunch. Hier zijn we 43 jaar geleden getrouwd. 

We beginnen en fietsen een stuk Pieterpad. De koeien staan lekker te grazen op het land. Vlak voor Ane moeten we rechtsaf en zo fietsen we op een mooi stukje waar we niet vaak komen. Bij Granny's Barns in Ane moeten we rechtsaf, de Vecht over en dan later links het centrum van Gramsbergen in. Hier maak ik enkele foto's. Daarna doorrijden en over het spoor bij de Mommeriete rechtdoor langs de sportvelden en dan richting de Haandrik. Daar gaan we weer het spoor over en rechtdoor. Opvallend is dat er zo veel Pieterpadlopers zijn. Normaal komen wij er hooguit 2 of 4 tegen. Nu is dat een totaal ander plaatje en het lijkt bijna of er een vierdaagse aan de gang is. Bij de hondenkennel gaan we linksaf, de oude route van het Pieterpad. Waarom de route gewijzigd is, is een raadsel want hier kom je op een gegeven moment bij de Enshoeve waar je de verhalenverteller kunt aantrappen. Bé trapt en Erik Hulsebos vertelt over de slag bij Ane. Grappig hoe het allemaal verteld wordt en de geluiden die er aan zijn toegevoegd. Het lijkt een spannend boek. Toch jammer dat dit van het pad verdwenen is. Wij gaan verder door de Groote Scheere en Het Klooster en om 12.00 uur fietsen we Coevorden centrum binnen.

Kasteel
Via de markt fietsen we door naar het kasteel, waar we in 1977 zijn getrouwd. We vragen enkele voorbijgangers of ze ons op de foto willen zetten. Niet precies hetzelfde als toen maar is wel leuk geworden toch? We vragen ons af of het restaurant open is, want er zit geen mens. We bestellen koffie en nemen plaats op het terras, maar allemachtig wat een wind hier. We gaan gauw naar binnen, annuleren de bestelling en gaan naar De Heeren. Daar is het gezelliger en binnen nemen we een lunch. Het is ook gezellig druk, maar iedereen zit op afstand en er zijn glazen schermpjes geplaatst tussen de tafels.
Het eten ziet er lekker uit, maar opeens krijg ik mijn hap niet doorgeslikt en ik heb het idee dat ik acuut ziek word. Jeetje, als de weerlicht snel ik naar de w.c. en even later spoel ik de lunch weg. Als ik terug kom aan tafel zegt Bé: misschien waren die eieren niet goed of zo. Hij had ook al aan de ober gevraagd of ze net gehooid hadden. Het spul wat op zijn bord lag was helemaal verdroogd. Volgens de ober kon je dat gewoon opeten en het hoorde zo, ook als decoratie, "maar," zei hij met een rode kop, "je hoeft het niet op te eten hoor." Wij snel afreken en er vandoor op de fiets. Ik kan voorlopig geen eten meer zien.

Emlichheim
Op weg naar Emlichheim fietsen we eerst door het Van Heutz park in Coevorden. Het is een geweldig mooi park en daar kan menig plaats jaloers op zijn. In dit park zijn toentertijd onze trouwfoto's gemaakt. Wij zoeken de locatie op bij de fontein en maken ook een paar foto's zo goed en zo kwaad als dat kan. 
Dan fietsen we langs de Klinkenflier. Eerst door de bebouwing, dan langs de recreatieplas. Ook hier enkele foto's en aan het begin van het fietspad langs het Schoonerbeekerdiep ook nog eentje en dan fietsen we een paar kilometer tot het smokkelaarsbruggetje. Hier over heen en dan fietsen we Duitsland in. Aan de Coevorden-Piccardie-kanaal maken we ook nog enkele foto's. Altijd mooi dat water en de begroeiing er in. Via een lang fietspad komen we in Emlichheim. In het dorp maken we foto's.

Terugweg
We pauzeren niet in Emlichheim maar weten een mooie plek aan de Vecht waar we vaker geweest zijn. Als we daar enkele kilometers fietsen stoppen we voor een theepauze. 

We gaan weer verder en zo komen we aan bij Laar. Althans we zien de molen en de kerk rechts van ons. De rit er naar toe vanaf de Vecht is mooi en zeer de moeite waard. Dan fietsen we richting camping Bril in Holtheme. Hier hebben we vroeger, toen we net getrouwd waren, onze stacaravan laten plaatsen. We hebben jaren plezier gehad op die camping. Nu pauzeren we op het kruispunt Rondweg, Hardenberger Diek, aan de picknicktafel voor een sinaasappel.  Tenslotte door Anevelde en langs het huis van Erik Hulsebos naar Hardenberg. We komen door Baalderveld en fietsen langs het ziekenhuis en station en gemeentehuis richting centrum en huis, waar we om 17.00 uur aankomen. Onze fietsen laten in de display 62,5 km zien.

Al met al een erg mooie dag. Straks lekker eten en dan vanavond koffie met gebak en Netflix kijken. Onze dag kan niet meer stuk.