Het is woensdag 21 februari 2024 en net 8.00 uur als Bé en ik zijn klaar voor een wandeling met onze trouwe metgezel van tegenwoordig, Teddy, Charlotte's schattige hondje dat altijd in is voor een avontuur in de natuur. Vandaag hebben we besloten om een rondje langs de Vecht te lopen met een totale afstand van 6 km. De parken We starten onze tocht vanaf ons huis en lopen richting sportvelden. Teddy kwispelt vrolijk met zijn staartje, opgewonden voor het avontuur dat voor ons ligt. Voorbij de sportvelden gaan we rechtsaf het park in, waar we zien dat de lente duidelijk in aantocht is en de eendjes lekker zwemmen. Via het park lopen we richting de Alexanderbrug die een prachtig uitzicht biedt op de Vecht. Terwijl we over de brug lopen, genieten we van het rustgevende geluid van het water onder ons. Aan de overkant van de brug gaan we linksaf en zo arriveren we aan de andere kant van de Vecht. Bij de Amaliaburg slaan we rechtsaf naar het Heemserpark. De paden kronkelen tussen hoge bomen, waardoor het lijkt alsof we in het buitengebied lopen, een totaal andere wereld en zeker heel anders dan in december toen dit hele gebied onder water stond. De Vecht Na een rondje door het Heemserpark komen we via de trap weer uit bij de oever van de Vecht. We gaan rechtsaf het voetpad op, steken een eind verderop de weg over en vervolgen onze tocht langs het water over het voetpad, die ons onder een viaduct door, richting De Stuw brengt. Teddy dartelt vrolijk voor ons uit en maakt plezier in de modder. Bij het losloopveldje late we hem even rennen. En dan lopen we richting de Stuw. We komen onderweg steeds andere hondenbezitters tegen en dat is altijd even een gezellig praatje maken en de honden laten snuffelen. Als honderbezitter maak je "vrienden." Zo duurt de wandeling ook altijd langer dan we gewend zijn. Terugweg We lopen niet door tot De Stuw maar gaan terug omdat we een aantal km in gedachten hebben en we willen nog niet verder lopen dan dat. Het zonnetje laat zich inmiddels ook even zien en zorgt er voor dat alles er mooier uitziet. We maken wat foto's om deze bijzondere momenten vast te leggen. Teddy loopt veel door de plassen en de modderige stukken zodat hij er uit ziet als "een beest." Bij thuiskomst gaat hij meteen onder de douche. De wandeling van vandaag komt uit op 6,6 kilometer en dat is weer een stukje verder dan de vorige. De revalidatie gaat prima zo. En dan is er koffie.
1 Comment
Ommen Start: Stegeren Parkeren: Arrierveldsweg Afstand: 5.52 km Het is zo verleidelijk om naar buiten te gaan nu de lente haar intrede doet, met haar zachte zonnestralen die door de nog kale bomen breken en de eerste tekenen van leven tonen. Vandaag hebben we besloten om een vertrouwd pad te bewandelen, een route die we vroeger bijna dagelijks liepen. De opwinding is voelbaar, zelfs Teddy lijkt er helemaal klaar voor te zijn. We beginnen onze tocht op het bospad, een kronkelend pad dat ons ongeveer 800 meter langs het kabbelende water leidt voordat we rechtsaf slaan. Het zandpad strekt zich voor ons uit, en we merken opnieuw de sporen van houtkap op. Een noodzakelijk kwaad, denken we terwijl we verder lopen. We volgen het brede zandpad, dat ook de route van het Maarten van Rossumpad volgt, voor iets meer dan een kilometer voordat we rechtsaf slaan. Aan onze linkerzijde zien we de Natuurlijke Begraafplaats, waar we even stil blijven staan voordat we bij het bankje rechtsaf onze weg vervolgen door het modderige pad langs het heidegebied. Het is een uitdaging, maar wel een die we graag aangaan. We blijven de heide met een bocht naar links volgen tot we bij Betty's bankje aankomen, waar we even rusten. De teller staat op 3,45 kilometer. Vanaf het bankje hebben we uitzicht op de drukte van de Natuurbegraafplaats, maar we laten die achter ons en volgen de rode markering naar rechts. Aan het einde van het pad moeten we het bos in volgens de rode paaltjes, maar in plaats daarvan kiezen we ervoor om een eindje rechtdoor te gaan tot aan de Zuidelijke Dwarsweg en daar gaan we rechtsaf. Onderweg zien we links een bank met tafel, waar we even stoppen om foto's te maken voordat we onze weg vervolgen. Terwijl gemotoriseerde tweewielers ons passeren met een behoorlijke snelheid, blijft Teddy rustig. We passeren een weide waar drie paarden grazen voordat we rechtsaf slaan en onze auto in zicht komt. Het laatste stuk van de route is behoorlijk modderig, maar dat deert ons niet. Bij de auto voel ik opluchting en optimisme voor de toekomst (i.v.m. revalidatie). We hebben onze wandeling volbracht, 5,52 kilometer op de teller. Op naar de 10 kilometer! BLIJ ZIJN = 5.52 KM WANDELEN.. Ik heb het gered en ook nog zonder problemen. Wat een fijn gevoel. Stapje voor stapje gaan we vooruit. Een reactie wordt zeer op prijs gesteld. Dat kan ook anoniem: bij de naam vul je dan in "anoniem. " Alvast bedankt |
eigen gemaakte
|