klik op de foto voor het Album Het weer is vandaag niet aantrekkelijk om er uit te gaan, de lucht zit helemaal dicht, en we hebben er ook niet heel veel zin in, maar ja. Toch maar beter om wel te gaan voor de broodnodige beweging. Meestal is het ook zo dat als je eenmaal op weg bent je blij bent dat je deze keuze toch hebt gemaakt. Naar het Engelandsche Bosch is een mooie afstand en vanuit huis goed te doen. In 2 uurtjes zijn we weer terug. Maar eerst het huis opredderen omdat er Bed & Breakfast-gasten (Pieterpad lopers) komen. Om 14.00 uur vertrekken we. We gaan eerst over de Amaliabrug, op dit moment de alternatieve route van het Pieterpad in verband met de aanleg van een rotonde. We lopen hierbij een stukje door de Marslanden. Eindpunt: zie foto hiernaast). We zijn meteen in het buitengebied en dat vlakbij huis, wat wil je nog meer.
We lopen gevoelsmatig een heel eind over de openbare landweggetjes en komen dan eindelijk bij het Engelandsche Bosch. We besluiten meteen het bos in te schieten en lopen dit keer tegengesteld van wat we gewend zijn te doen. Het ziet er dan meteen ook heel anders uit. Bij het eerste bruggetje twijfelen we even, gaan we er over of niet. Het water staat echt wel hoog en wat als we er over lopen? Houdt dat bruggetje ons? Daarom gaan we maar niet tegelijk want je weet het nooit. Dit eerste bruggetje gaat goed. Na een 600 meter weer een bruggetje. Ik vind het niks en wil eigenlijk liever terug (wat ben ik toch een schijtlijster)! Stoere Bé zegt dat het kan en moedigt mij aan en dan zijn we gelukkig aan de andere kant op het droge.
We vervolgen onze weg richting die nieuwe rotonde en lopen over de dijk naar de Amaliabrug. Als we bij de bioscoop in Hardenberg aankomen, ga ik nog even naar de Hema voor een boodschap. Inderdaad blij dat we gegaan zijn en ook weer lekker opgefrist gaan we bij thuiskomst aan de thee en dan heerlijk onder de douche.
We lopen gevoelsmatig een heel eind over de openbare landweggetjes en komen dan eindelijk bij het Engelandsche Bosch. We besluiten meteen het bos in te schieten en lopen dit keer tegengesteld van wat we gewend zijn te doen. Het ziet er dan meteen ook heel anders uit. Bij het eerste bruggetje twijfelen we even, gaan we er over of niet. Het water staat echt wel hoog en wat als we er over lopen? Houdt dat bruggetje ons? Daarom gaan we maar niet tegelijk want je weet het nooit. Dit eerste bruggetje gaat goed. Na een 600 meter weer een bruggetje. Ik vind het niks en wil eigenlijk liever terug (wat ben ik toch een schijtlijster)! Stoere Bé zegt dat het kan en moedigt mij aan en dan zijn we gelukkig aan de andere kant op het droge.
We vervolgen onze weg richting die nieuwe rotonde en lopen over de dijk naar de Amaliabrug. Als we bij de bioscoop in Hardenberg aankomen, ga ik nog even naar de Hema voor een boodschap. Inderdaad blij dat we gegaan zijn en ook weer lekker opgefrist gaan we bij thuiskomst aan de thee en dan heerlijk onder de douche.