|
Woensdag, 19 augustus 2020 - Dag 3 We vertrekken vandaag voor een fietstocht over de Lüneburger Heide en volgen hierbij het advies op van Annette Koch (onze host) en de wandelaars die we gisteren gesproken hebben. Annette noemde Schneverdingen en de wandelaars zeiden dat we vooral Döhle niet moesten vergeten omdat daar de heide wel heel mooi in de bloei staat. Schneverdingen Om 11 uur komen we aan in Schneverdingen en we beginnen met koffie ergens op een terras en gaan nog even naar de winkel om een Sandisk voor de fotocamera te kopen. Maar dat wordt een fiasco want ze snappen er niks van. Dan maar fotograferen met de telefoon. We vertrekken om 12 uur en al heel snel komen we op een punt dat de bewegwijzering de plaatsnaam niet aangeeft waar wij naar toe moeten. Dus komt de kaart er bij. Andere fietsers doen hetzelfde en wij helpen elkaar een beetje. We gaan rechtsaf en al snel komen we aan op de Lüneburger Heide. Het is niet druk en we genieten van de stilte en van de adembenemende uitzichten. Ik maak foto's en een filmpje. Dan weer verder richting Niederhavenbeck. De weggetjes zijn een ware uitdaging. Veel mul zand, grindpaadjes, kinderkopjes. Echt deze tocht heeft het allemaal en hoe verder we komen hoe drukker het wordt. Lunch in Bispingen Om 13.30 is het tijd voor onze lunch. Wat een prachtig punt. We zitten onder een afdakje, het hoofd in de schaduw en de benen in de zon. Het smaakt allemaal erg lekker. Blij dat we hier vorige week niet waren want het is nu net te doen met de hitte. We gaan weer verder en we verbazen ons over de enorme drukte. Echt niet normaal meer en het lijkt wel een pelgrimspad. Ontzettend veel wandelaars en fietsers. Vooral zien we heel veel bejaarden. Dat zijn we zelf ook maar we schatten ze in leeftijd toch wel een stukje ouder dan wij zijn. Afijn het is niet anders en je kunt er niet aan ontkomen. Wildsede In Wildsede is het helemaal erg. Er lijkt wel een verkeersopstopping. Men is er aan het filmen voor een t.v. programma. We maken enkele foto's en gaan er snel voorbij. Heel fijn over de kinderkoppies. Onze fietsen en onze knieën hebben het zwaar te verduren. Bispingen Op een gegeven moment even stoppen om water te drinken en zonnebrand factor 50 op te doen. Bé gaat praten met een vrijwilliger van de Duitse Natuurmonumenten en vraagt hem de weg. Die krijgt hij netjes uitgelegd en wij volgen zijn advies op. Het is echt verschrikkelijk mooi en vooral enorm groot. En dan te bedenken dat dit stuk misschien maar 3% van het geheel is. Echt niet te geloven. Ben blij dat we hier zijn. Beekje Egestorf Dan verlaten we voor eventjes de heide en nemen een pauze bij een beekje. Tijd voor thee en fruit. We blijven hier niet te lang want het is best warm in de zon. We zien nog 2 koetsen voorbij rijden. Jeetje, je zal er maar in zitten met die hitte. Döhle Dan begeven we ons weer over de heide en ook hier is het druk. Sommigen schreeuwen: kannst du die Strasse nicht gebrauchen? Sukkels, zij lopen op het fietspad, dus wat hebben ze te zeuren. Een eindje verderop een zwaailicht. Ja hoor de ambulance. Een mijnheer wordt in de ambulance gehesen. Tja, dat kan gebeuren met die hitte. We komen aan bij de mooie heide in Döhle. Undeloh Weer verder en we komen bijna aan in Undeloh. Mijn knieën vragen om rust en we nemen daarom in het dorp een ijsje. Bé vraagt binnen aan de dame hoe we in Schneverdingen moeten komen want voor de zoveelste keer ontbreekt er van elke aanwijzing elk spoor. Ook worden geen tussenliggende plaatsen genoemd. Zij legt uit hoe we moeten rijden. Terugweg wordt ook een uitdaging Volgens zeggen een afwisselende weg door het bos. Dat klopt zeker, deze route heeft het allemaal: kinderkoppies, zand, gras, dus alles wat deze dag zo boeiend maakt, maar ook zo vermoeiend is. Een aanslag op je evenwicht en noem maar op. Af en toe stappen we af omdat het bijna niet te doen is. Een spoor waar net je band in past of dan weer ineens die kinderkoppies. Jeetje je wordt helemaal door elkaar gehusseld. Bij de L211 (Ehrhorn) stoppen we weer even. Mijn handen en voeten slapen van het getril. Nog enkele kilometers te gaan volgens een vooroorlogs aanwijzingsbord. We komen aan in Barrl. Daar een aanwijzing richting Schneverdingen en we vragen ons af of dat een fietspad is. We wagen het er op en fietsen naast de spoorlijn. Het lijkt meer een wandelpad, maar we hebben er toch vertrouwen in en slechter dan we tot nu toe gehad hebben kan bijna niet. We komen door Barrl, het mag eigenlijk geen naam hebben. De laatste kilometers door bos en over de heide. Wat een pracht van een natuur. Tegen kwart voor 7 komen we aan bij de auto die geparkeerd staat bij de Lidll. De fietsen worden opgeladen en wij gaan lopen naar M-ONE Cafe-Bar Restaurant Schneverdingen. Daar laten we het ons lekker smaken. Bé een Schnitzel met champignons en ik een Flamkuchen. Wat een fantastische dag en een zeer mooie route. Een enorme uitdaging voor wat betreft het fietsen over vaak onbegaanbare paden en het vinden van de juiste weg. Het voordeel van een slechte bewegwijzering is dat we nu weer leren omgaan met kaartlezen. Lekker ouderwets. Maar we hebben absoluut geen spijt van deze dag. Morgen zien we wel weer verder wat we gaan doen en waar we naar toe gaan. Wordt vervolgd.
0 Comments
|
