Wij maken ons klaar voor een ontspannende wandeling vanuit huis. Eigenlijk heb ik er niet zo'n zin in, maar wil ik die 10 km halen, dan moet er geoefend worden. Zo gezegd, zo gedaan. Bé bedenkt een rondje waar hij vaker gelopen heeft.

We stappen rond 10 uur de deur uit en beginnen onze tocht richting de Amaliabrug. Hier steken we moeiteloos de Vecht over, waarna we door het tunneltje de Marslanden binnen lopen. We moeten de straat helemaal uit en als we dit woongebied verlaten richting Collendoorn, zien we dat er een eindje verder een hele woonwijk uit de grond is gestampt. Wij hebben het beiden nog niet eens eerder gezien, zo weinig komen we hier. Aangekomen aan de Collendoornerdijk gaan we linksaf en na slechts 300 meter slaan we weer rechtsaf. Mooie landerijen vragen om gefotografeerd te worden. En dat doe ik dan ook.  

Als we 2,5 km op weg zijn bereiken we een prachtig bos, een plek waar ik nog nooit eerder ben geweest. De zon schijnt helder door de bladeren, waardoor het bos een betoverende gloed krijgt. We kunnen niet anders dan veel foto's maken. Een eind verderop nodigt een bankje ons uit om te gaan zitten, maar dat doen we maar niet. 

Na een dikke kilometer verlaten we het bos om vervolgens onze wandeling voort te zetten aan de andere kant van  woonwijk de Marslanden, waar we opvallend dure huizen passeren. Onderweg stoppen we even bij een speeltuin, waar we op een bankje neerploffen, maar na enige minuten zetten we onze tocht weer voort voor het laatste stuk via het Heemserpark. Van hieruit laat Hardenberg met zijn kerktoren zich mooi zien. 

Hoewel de afstand bij thuiskomst minder ver is gebleken dan de vorige keer, hebben we toch genoten van de prachtige omgeving. Met 5.78 km hebben wij in ieder geval de beentjes weer los. 
​

• Leuk als je een reactie achterlaat. Dat kan ook anoniem, vul dan bij de naam "anoniem" in en zoals er staat: jouw emailadres wordt niet gepubliceerd. Alvast dank.

Ook vandaag gaan de beentjes van de vloer en we besluiten vanuit huis te lopen. Het weer is niet zo daverend mooi, beetje grauw en grijs, dus om nou op route te gaan, nee. Na de koffie vertrekken we met een flesje water, een appel en een sinasappel. Bé wil graag over de dijk langs de Vecht, dus na anderhalve kilometer gaan we onder de weg door over prikkeldraad en een eind verderop weer. Maar eerst komen we de schapen tegen. We maken wat grappige foto's en Bé zegt steeds, zakken zakken en later zie ik waarom. Het lijkt net of ik op een schaap zit. Wel grappig.

Nog even 2 keer over en onder prikkeldraad door en dan lopen we over een weiland. We willen het nieuwe tunnetje door, maar daar zijn ze aan het werk. Natuurlijk mogen we er niet langs, er wordt nog volop gewerkt. Wel maak ik foto's van de werkzaamheden.

Via een zandpad komen we op de N34, die nog niet open is, maar er rijden wel auto's met werklui af en aan. Binnenkort wordt de weg geopend. Nog even over een weg met voertuigen en dan kunnen we het bos in.
Op ons bankje stallen we alles uit en gaan even lekker een stukje fruit eten. Het zonnetje schijnt inmiddels al een tijdje en dat maakt de wandeling prettig. Dan de laatste 4 km terug naar huis waar we rond half 12 zijn. Het is bijna lunchtijd.