Vandaag is het precies 9 maanden geleden dat ik geopereerd ben en een nieuwe heup heb gekregen. Doel om na 12 maanden op 12 kilometer te komen. Afgelopen week 8 km aangetikt en vandaag gaan we weer 1 kilometer verder.

We lopen samen vanuit ons huis richting het Engelandsche bos, gedeeltelijk over het Pieterpad en Vechtdalpad. Het is een prachtige dag met een flauw zonnetje dat door de wolken prikt. Onderweg komen we bij een Rustpunt waar we even stilstaan om foto's te maken van de schattige gevlekte biggetjes, de Benheimer zwienties. 

De wandeling gaat deels over verharde wegen en deels door het bos. Ik loop graag in de berm omdat ik merk dat mijn spieren dan beter worden gebruikt. Na 4 kilometer wandelen zijn we toe aan een pauze en vinden we een bankje in het bos. Voor ons een heel groot grasveld. We denken mooi te kunnen zitten in het zonnetje maar helaas is het bankje stuk en besluiten we dit te melden bij de gemeente.
​
Ondanks het kapotte bankje genieten we van de prachtige natuur om ons heen en vervolgen we onze route terug naar huis. Het was een mooie wandeling van 2 uur  (gem. tempo 14.55) en totaal 8 kilometer. We zijn blij dat we dit samen hebben kunnen doen.

​Op naar de 9 kilometer. 

De dag begint veelbelovend. Het regent niet en dat scheelt om vandaag goed te starten. Na het ontbijt en uitgebreid koffie vertrekken we om 9.00 uur voor de wandeling vanuit huis. We gaan de Amaliabrug over en nemen de voorlopig alternatieve Pieterpadroute richting Engelandsche Bosch. Maar daar waar de omleiding zegt: rechtsaf, gaan wij linksaf het buitengebied in. Dus met een omweggetje. We zijn niet alleen, deze keer zien we wielrenners op de weg en meteen vraag je je af of zij niet hoeven te werken, want zo bejaard zagen ze er nou ook weer niet uit. Afijn, wij wandelen verder en in het bos gaan we eventjes op een bankje om een banaan te eten. En dan gaan we via een nog niet zo lang geleden ontdekt pad in het bos terug naar huis. Nu even mijn verslagje maken, dan warm eten, vanmiddag nog even anderhalf uur naar fitness en daarna naar de kapper om te relaxen. 

​Vandaag is de dag waarop de Olympische Spelen beginnen en daarom gaan we snel naar buiten, waar het een kleine wereld is. Mist geeft altijd weer een bijzonder beeld. Zo ook vandaag. We lopen eerst aan de oostzijde van de Vecht en komen langs het Vechtpark. Voorbij de Alexanderbrug zijn ze druk bezig met de rotonde en de omliggende wegen. We maken een paar foto's en lopen dan al snel op de Hofsteeweg richting Egelandsche Bosch.

​

• Via de Jodenweg komen we bij de reconstructie van de Loozensche Linie, een verdedigingslinie die in 1799-1800 werd aangelegd om een inval door het koninkrijk Hannover tegen te gaan. Ik maak hier 2 foto's van.
• Dan over de vlonder naar de andere kant. We lopen nu langs de oude loop van de Vecht. In deze rivier voeren vroeger zompen vanuit Bentheim die zandsteenblokken vervoerden via Kampen naar Amsterdam. De zansteenblokken waren ten behoeve van de opbouw van het paleis op de Dam in Amsterdam. 
• We lopen door kronkelige paadjes en komen uit bij de Korrebelt (een stukje geschiedenis is hier onder te lezen).

​
We slaan linksaf naar het open veldje waar "ons bankje" staat. Daar eten wij bij goed weer altijd een stukje fruit en gaan dan weer verder. Nu stoppen wij niet maar lopen aan een stuk door. Opvallend is weer de enorme rust en we verbazen ons er over dat we hier kennelijk weer alleen zijn. Ook in dit bos zien we de schade die de storm heeft aangebracht. Op het laatste stuk in het bos nog even een paar plaatjes van boomzwammen of met andere woorden tonderzwammen. Een mooi gezicht, maar oudere bomen of bomen in slechte conditie vallen vaak ten prooi aan de echte tonderzwam. De tot 20 cm grote grijze vruchtlichamen vinden we hoofdzakelijk terug in bomen in bosverband. Er ontstaat witrot waardoor stam – of takbreuk optreedt, aangetaste bomen sterven binnen de eerst komende jaren af. Via de Jodenweg begeven we ons weer op de terugweg. We maken nog enkele foto's van de wegwerkzaamheden en gaan aan de westkant van de Vecht over de dijk terug naar huis. Op de Amaliabrug staat iemand de meeuwen te voeren. Een mooi gezicht en ik maak best veel foto's.
Thuis aangekomen schoppen we meteen de schoenen uit en ploffen neer op de bank. Net op tijd voor de Olypische winterspelen. We boffen, want van de rit van Sjinkie Knegt hoeven we niks te missen. We zien Nederland 4 medailles winnen en ze zetten zich daarmee vandaag op de eerste plaats. Iets wat nog nooit gebeurd is. 

Iets over 't Varel of 'Engelandsche Bos'.
In de buurtschap Ane ligt ’t gehucht ‘Engeland’, waarin gelegen het Engelandse Bos of Varel. Het oorspronkelijke bos was gesitueerd rond de Korrelbelt, een hoge stuifzandrug gelegen aan de vroegere stroombedding van de rivier de Vecht. In de Korrebelt, vroeger ‘Korelbelt of Korenbelt’ geheten, zijn tijdens afgravingen, welke meestal door de plaatselijke landbouwers en omwonenden werden verricht, een stenen hamer en beitel gevonden. Hieruit blijkt wel dat erin de prehistorie op deze hoogten al bewoning moet zijn geweest.

De direct na de oorlog uitgevoerde ruilverkaveling in de wijde omgeving van het bos heeft, ondanks dat het bosgebied met rust werd gelaten, grote invloed gehad op de verdere ontwikkeling van het Varel door de ontwatering welke hierop volgde. Van dit voormalige natuurgebied is maar een klein deel bewaard gebleven. Stille getuigen zijn nog te zien in de vorm van de aanwezige begroeiing als wilg, zwarte els en hier en daar wat riet.
​
Dat natuurgebied was voor de oorlog al een gewilde plek voor recreatie, niet alleen voor toeristen, maar ook voor de inwoners van de gemeenten Hardenberg en Gramsbergen. Echter, het Varel werd zo’n trekpleister dat het er eenvoudigweg te druk werd. De bezoekers brachten, misschien ongemerkt, schade toe aan het natuurgebied en daarom moest men in 1941 van hogerhand ingrijpen: het Varel werd gesloten.

Het weer is vandaag niet aantrekkelijk om er uit te gaan, de lucht zit helemaal dicht, en we hebben er ook niet heel veel zin in, maar ja. Toch maar beter om wel te gaan voor de broodnodige beweging. Meestal is het ook zo dat als je eenmaal op weg bent je blij bent dat je deze keuze toch hebt gemaakt. Naar het Engelandsche Bosch is een mooie afstand en vanuit huis goed te doen. In 2 uurtjes zijn we weer terug. Maar eerst het huis opredderen omdat er Bed & Breakfast-gasten (Pieterpad lopers) komen. Om 14.00 uur vertrekken we. We gaan eerst over de Amaliabrug, op dit moment de alternatieve route van het Pieterpad in verband met de aanleg van een rotonde. We lopen hierbij een stukje door de Marslanden. Eindpunt: zie foto hiernaast). We zijn meteen in het buitengebied en dat vlakbij huis, wat wil je nog meer. 

We lopen gevoelsmatig een heel eind over de openbare landweggetjes en komen dan eindelijk bij het Engelandsche Bosch. We besluiten meteen het bos in te schieten en lopen dit keer tegengesteld van wat we gewend zijn te doen. Het ziet er dan meteen ook heel anders uit. Bij het eerste bruggetje twijfelen we even, gaan we er over of niet. Het water staat echt wel hoog en wat als we er over lopen? Houdt dat bruggetje ons? Daarom gaan we maar niet tegelijk want je weet het nooit. Dit eerste bruggetje gaat goed. Na een 600 meter weer een bruggetje. Ik vind het niks en wil eigenlijk liever terug (wat ben ik toch een schijtlijster)! Stoere Bé zegt dat het kan en moedigt mij aan en dan zijn we gelukkig aan de andere kant op het droge. 

We vervolgen onze weg richting die nieuwe rotonde en lopen over de dijk naar de Amaliabrug. Als we bij de bioscoop in Hardenberg aankomen, ga ik nog even naar de Hema voor een boodschap. Inderdaad blij dat we gegaan zijn en ook weer lekker opgefrist gaan we bij thuiskomst aan de thee en dan heerlijk onder de douche.

Vanmorgen staat een eigen wandeling vanuit huis gepland. We gaan vroeg op pad want we willen op tijd terug zijn voor de koffie. Rond half één willen we warm eten en dan voor de buis schaatsen kijken.
De handschoenen gaan aan en ook de watjes gaan in mijn oren. Als ik ergens last van heb dan is het wel koude wind op de oren. Op deze manier hoef ik geen muts op. Maar wat is het verder prachtig weer, het zonnetje schijnt heerlijk en dat maakt de wereld toch een stuk aangenamer.
We lopen over de Amaliabrug en volgen dan allerlei boerenweggetjes, soms op stukken waar we nog nooit geweest zijn. Dat maakt een wandeling altijd weer leuk. Na zo'n uur en een kwartier komen we bij het Engelandschse Bosch aan en daar zien we dat er een nieuw bankje is geplaatst. Op zich een mooi ding, maar een picknicktafel was toch wel handiger. We gaan op de handschoenen zitten, want de bank is koud, zo ook onze bovenbenen. We drinken lekker een vers bakkie hete thee. Dat fietst er in. Daan gaan we verder door het bos en over een nieuw stuk weg naar de dijk in Hardenberg. In huis is het lekker warm en we zetten snel koffie. Daar zijn we wel aan toe.

Wat een sombere dag, een heel verschil met gisteren. Daarom ook maar weinig foto's. We zijn naar het Engelandsche bosch gelopen en terug over het Pieterpad naar huis.

Voor de zondag een mooie wandeling in het Rheezerwold en vandaag gelopen naar het Engelandse bos en een stukje park meegenomen. Het was prachtig weer en ik heb voor de eerste keer dit jaar in een t-shirt met korte mouw gelopen. ​