![]() Wat een kleine wereld vandaag, maar de zon komt er rond 10 uur heel flauwtjes door en dat kan altijd mooie paatjes opleveren. Daarom vertrekken we snel en parkeren op de ons bekende parkeergelegenheid. We zijn niet de enige in het bos. Voor ons loopt een stel met kinderen die al spulletjes aan het zoeken zijn voor de kerst of zo. Af en toe komen we wandelaars tegen. We lopen eerst op een voor ons bekend pad en slaan net voor het eind rechtsaf. Hier komen we niet vaak en zo zie je maar weer dat als je eens een pad inslaat waar je nooit komt, hoe verrassend het dan is. De mist, nevel en dauw maken het bos spannend om in te lopen. Of dat op de foto's goed gaat uitkomen mag blijken als we weer thuis zijn. Op een gegeven moment komen we bij het heideveld en die laten we rechts liggen. Aan het eind staat een bord met "Natuurbegraafplaats." Dat begint wel ergens op te lijken en als we een eindje verder lopen besluiten we rechtsaf te gaan om eens te kijken hoe de begraafplaats eruitziet. We komen uit op de Middenweg en gaan rechtsaf en bij weer een bord met dezelfde naam gaan we weer het bos in zodat we een beeld krijgen van dit gebied. Ja dit is een mooie plek. Aan het eind gaan we rechts en direct links langs Betty's bankje en de heide. Ook daar ziet het er spectaculair uit zo in de mist. e slaan zo maar ergens af en hier ben ik nog nooit geweest. Ik ben blij met deze wijziging van onze route. Heel anders en een mooi slingerend pad leidt ons naar het laatste bekende stukje naar de auto. 5,65 km zegt Endomondo. Mooi voor een zondagmorgen. We stappen in de auto en gaan bij de Bootsman aan de koffie.
0 Comments
Na een paar keer deze week 1x per dag 1,59 km gelopen te hebben, heb ik vandaag de afstand 2 x gedaan. 1x 's morgens en 1x 's avonds. Wat gaat het goed. Deed ik er maandag nog 26 minuten over, nu was ik in 14 minuten terug. Maar ik pas wel op want hardlopers zijn doodlopers, dus morgen van 1,5 km naar 2 km.
![]() Maandag 26 augustus 2019 Een ongeluk zit in een klein hoekje. Dat kun je wel zeggen. De slagboom die mij raakte, vloerde mij en daar lag ik. Stond op en kon meteen niet meer lopen. Weken van revalidatie volgden en nu gaan we de 9e week in en ik ben er nog niet, maar...jeetje ik dacht toen ik deze foto's liet maken dat het de 6e week was. Tijd gaat snel, maar op dit moment mij eigenlijk toch nog niet snel genoeg. Maandag 21 oktober 2019 Sinds lange tijd vandaag de wandelschoenen aan gedaan en een stukje met Bé meegelopen. Voor de zekerheid de stok mee en dat was maar goed ook. Die afstand kan nog niet zonder. Toch 26 minuten gelopen. Joepie Nu maar eens kijken of ik er naweeën van krijg. Rustig aan doen de rest van de dag. Dinsdag, 22 oktober 2019 Dezelfde afstand (1,59 km) als gisteren gelopen en er aanmerkelijk sneller over gedaan. Heb de stok nagenoeg niet aan de grond gehad. Ik kan wel zeggen dat het me deugd doet. Ik kan niet wachten op langere afstanden. Even geduld nog. De hele week dit rondje en vanaf volgende week de andere kant op voor 2,5-3 km. We gaan vooruit. Straks naar de fysio om de vorderingen te bespreken en de rest van de revalidatie. ![]() Vandaag voordat het TE warm wordt een rondje bij Bobby in ons geliefde Driehoeksbos. Het is zoals gewoonlijk weer genieten hier. We lopen best wel stevig door, want ik heb straks om 12 uur een afspraak. Natuurlijk wel tijd om foto's te maken. De afloop van de afspraak had tot gevolg dat dit voorlopig de laatste wandeling is. Ongelukje gehad bij het ziekenhuis. Nu niet kunnen lopen en mijzelf voortbewegen op de bureaurolstoel op de 1e etage. Vandaag vertrekken we voor een kort rondje nadat Rianne en Meghan zijn vertrokken. We gaan naar Heemserveen en lopen een mooi rondje langs de heide. Ik maak foto's en onderweg eten we een banaan, zittend op een paal.
De foto's vertellen dat het dichtbij huis heel mooi is. Wandelen inde rgeenAl heel vroeg zwaaien wij onze zoon Marco uit en wij stellen onszelf de vraag; duiken we er nog weer even in of gaan we direct aan de wandel. We besluiten het laatste. Ik moet me nog aankleden en als dat gebeurd is gaan we. Als we net 300 meter van huis zijn, gaan we weer terug. Het regent en dus moeten de capes mee. Op weg naar het bos begint het steeds harder te regenen, maar we gaan niet terug naar huis. Als we in het bos zijn trekken wij onze capes aan, maken een foto en gaan op pad. Het is inmiddels licht. Het gaat best lekker en het is ook helemaal niet koud. Ik ben blij dat ik alleen een t-shirt aan heb want na 3 km wordt het wel behoorlijk warm onder die cape. Er staat een stevige wind en soms vind ik het in het bos best eng. Ik wil eigenlijk liever het bos uit en daarom lopen we de laatste kilometers om het bos heen over de zandweg. Nou ja, het is meer een modderpoel. Soms moeten we maar zien hoe we onze weg vinden. Ach eigenlijk is het ook wel weer leuk. Als we weer bij de auto komen gaan de capes in de kofferbak. Thuis moeten we toch schone kleding aan want de broeken zitten onder de modder. Een paar uurtjes later is het stralend weer. Zul je altijd zien.
![]() Vandaag een wandeling vanuit huis, dus gaan we een beetje de toerist uithangen in eigen stad. Het zonnetje schijnt dus we vertrekken snel, althans zo snel dat we voor 12.00 uur terug willen zijn. 2 routes aan elkaar: paars en rood. Langs de Vecht, door het Park en door de stad richting de Stuw en de Koppel en langs de Vecht en de Amaliabrug weer terug naar huis. De foto's vertellen het verhaal. Klik op de foto voor het fotoalbum. ![]() Vandaag is het frisjes, anderen noemen het koud. Er ligt ook wat sneeuw en dat is mooi meegenomen. Dus vertrekken we naar het Rheezerwold. We zitten te dubben, tegengestelde richting lopen of toch het normale rondje. We kiezen toch maar voor het laatste. Er ligt niet heel veel sneeuw maar toch mooi om foto's te schieten. Lastig dat dan elke keer die handschoenen uit moeten, dus ik besluit ze in mijn jaszak te stoppen. Als we zo'n half uur op weg zijn, merk ik ineens dat mijn zakken leeg zijn. Gatsie. Wat gaan we doen? Toch maar terug om te kijken of ze ergens liggen. Lopen we nu toch nog in tegengestelde richting, haha. Dan zie ik de handschoenen op het pad en stop ze gauw in de zakken van mijn vest. Hiermee wordt de wandeling een stukje langer, maar dat geeft niet. We genieten er van. Om 10 voor 12 komen we bij de auto aan, net in tijd om af te stemmen op rockabilly radio om de show van Charles te volgen. (Leuke zender en zeer aan te bevelen.) De maand wordt afgesloten met 163 km op de teller. Nog 1856 te gaan. ![]() Vandaag is het beter weer dan gisteren en na wat startproblemen vertrekken we dan toch rond een uur of half elf richting Engelandse bos. Niet over de dijk, maar over de 2 nieuwe rotondes. Ik ben benieuwd. Op het fietspad schiet ik de eerste foto's van de Vecht, wat altijd weer boeiend is. Ik hou er gewoon van. Bij de rotonde ziet het er allemaal heel anders uit dan voorheen. De 100-km weg gaat er onderdoor en dat iedereen nu 100 mag rijden merk ik aan mijn nachtrust. Jeetje wat een lawaai. Maar goed, ons uitzicht vanuit huis is mooi en dat vergoedt veel. We lopen naar het bos en kijken meteen of de markering van het Pieterpad is aangepast. We zullen maar zeggen dat ze hun best hebben gedaan, maar toch ga ik nog wel een keer langs met een kwastje verf (had namelijk van gasten gehoord dat het daar niet helemaal goed aangegeven staat en dat klopt dus ook wel). En dan lopen we op de Jodenweg en aan het eind van dit pad wil ik even bovenop het kunstwerk om het denderende verkeer te bekijken. Niet veel bijzonders aan dus snel weer weg. Beneden zien we 2 mensen met een hond iets zoeken. Natuurlijk begin ik weer te kwekken, Geocatchen, dat doen ze. Ze leggen het uit, maar ik denk niet dat dat ooit mijn hobby zal worden. Afijn, wij gaan verder en komen bij ons bankje aan. We hebben niets mee, geen eten en geen fruit, dus lopen we gewoon door. De Endomondo heeft het plotseling opgegeven dus moet ik opnieuw starten. Dan gaan we voor het laatste stuk. Ik probeer ook nog een keer achter een boom weg te kruipen, hahaha. Rond 12.30 uur komen we thuis aan, bijna 10 km in de benen. Dat voelt wel beter en ook alsof we weer op gang gekomen zijn. Morgen weer. De weersverwachting voor vandaag is sneeuw en we besluiten er op te wachten. Dat duurt wel heel erg lang, maar gelukkig is er een laptop en muziek. Ik vermaak me wel. Dan begint het eindelijk laat in de middag te sneeuwen en we trekken snel de wandelschoenen aan en gaan naar het Rheezerwold. Een uurtje rondbanjeren in de sneeuw is leuk. We zijn niet de enigen, mensen die de honden uitlaten, een vader die met een kinderwagen rondloopt in de sneeuw en ook zien we onderweg nog een paar reeën. Jammer dat ik mijn camera niet bij me heb, maar ja. Ik moet het doen met de sporen die ze achterlaten en die leg ik vast met mijn telefoon. Ook nog een filmpje voor de messenger story, die ik wel 4 keer opnieuw moet doen. Sukkelig want ik zie dat ik niet online ben. Het laatste stuk lopen we in het donker en bij de auto aangekomen is de voorruit ook al bevroren. Zo snel kan het gaan. Thuis lekker een broodje pindakaas eten met een groot glas thee erbij, dat is heerlijk na de wandeling. Vanavond Netflix kijken.
![]() Ook vandaag gaan de beentjes van de vloer en we besluiten vanuit huis te lopen. Het weer is niet zo daverend mooi, beetje grauw en grijs, dus om nou op route te gaan, nee. Na de koffie vertrekken we met een flesje water, een appel en een sinasappel. Bé wil graag over de dijk langs de Vecht, dus na anderhalve kilometer gaan we onder de weg door over prikkeldraad en een eind verderop weer. Maar eerst komen we de schapen tegen. We maken wat grappige foto's en Bé zegt steeds, zakken zakken en later zie ik waarom. Het lijkt net of ik op een schaap zit. Wel grappig. Nog even 2 keer over en onder prikkeldraad door en dan lopen we over een weiland. We willen het nieuwe tunnetje door, maar daar zijn ze aan het werk. Natuurlijk mogen we er niet langs, er wordt nog volop gewerkt. Wel maak ik foto's van de werkzaamheden. Via een zandpad komen we op de N34, die nog niet open is, maar er rijden wel auto's met werklui af en aan. Binnenkort wordt de weg geopend. Nog even over een weg met voertuigen en dan kunnen we het bos in. Op ons bankje stallen we alles uit en gaan even lekker een stukje fruit eten. Het zonnetje schijnt inmiddels al een tijdje en dat maakt de wandeling prettig. Dan de laatste 4 km terug naar huis waar we rond half 12 zijn. Het is bijna lunchtijd. ![]() Vandaag zijn de weerberichten niet al te best en we veranderen ons plan voor vandaag. Eerst het bos in en vanmiddag naar de sportschool. We pakken snel een rugtas in, kleden ons wat warmer aan en voor de zekerheid ook in de regenjas. We gaan naar ons geliefde bos, het Driehoeksbos, zo noemen wij het in ieder geval. Weet niet eens wat de echte naam is. Het is het bos waar Bobby begraven ligt. Om 10 uur stappen we uit de auto en zetten de Endomondo aan. Ja ja, alles moet geregistreerd worden, hahaha. We lopen en kijken al zoekend op de grond naar paddenstoelen. De herfst ligt inmiddels ook op het water, wat een mooi plaatje oplevert. Wij worden vandaag beloond, we zien veel paddenstoelen. Ook vreemde exemplaren waar Bé natuurlijk weer een hilariscche opmerking op loslaat, die ik hier maar niet noem. We pauzeren even bij Betty's bankje. We zijn op de helft van onze wandeling. We kennen het bos op ons duimpje en vervolgen een pad waarvan we denken dat we weer veel moois zullen zien. Als we bij de paarden aankomen, weten we dat we aan het eind van de wandeling zijn. De capuchon gaat op. Het regent maar het is niet koud. Eigenlijk wel heerlijk weer om te lopen. Thuis eten we soep en een broodje, doen wat administratie, chatten met deze en gene uploaden de foto's. Ondertussen luister ik naar de rockabilly radio van Charles Tilley. Een echte aanrader. ![]()
Na een zeer slechte nacht stellen we de wandeling uit naar de middag. Ik heb het snel warm dus ik trek een t-shirt aan en draag een trainingsjasje. Bé is slim, trui en regenjas aan want na 2 km begint het te regenen. We zijn dan innmiddels langs de nieuwe flat in aanbouw gelopen en onder de brug door richting Het Jodenbergje aan de Vecht. Teruggaan is geen optie, moet ik maar niet zo dom doen. Ik maak foto's van nieuwsgierige schapen, maar als we dichterbij komen, lopen ze weg. En dan ineens heb ik er een aan mijn broek hangen, hahaha. Ik verschuil mij achter Bé (wat ben ik een lafaard). Dan verder en we steken de N34 over. Die is afgesloten en nu kunnen we mooi zien hoe een nieuwe groene streep op de weg aangebracht is. Aan de andere kant van de weg gaan we het Engelandsche bosje in en lopen de Jodenweg af. Dan richting de Marslanden. Op het kruispunt zien we een markering van het Pieterpad en die mensen die hier markeren hebben er echt geen kaas van gegeten. Pff, de markering zegt echt: rechtdoor lopen, maar de route moet linkaf. Ik herinner mij dat onze gasten het er over gehad hebben en uiteindelijk Google maps erbij gepakt hebben. Treurig vind ik dat. Wij lopen wel rechtdoor en via het loop-fietspad gaan we onder de N34 door naar de Amaliabrug. We zijn er. Nu lekker aan de zoethoutthee.
![]() Wat heerlijk als je je beter voelt en bijna de hele wereld weer aan kunt. Maar toch mezelf in acht genomen en niet al te ver gelopen. Alles op zijn tijd. We hebben in ons geliefde bos gelopen. Wij noemen het al sinds jaar en dag het Driehoeksbos, maar de App geeft Arriën aan. Ook goed. Onderweg enkele zogenoemde kunstobjecten en ik upload hiervoor een app om te scannen, maar op de een of andere manier lukt dat niet. Jammer. Wij genieten verder wel en we lopen op ons dooie akkertje ons rondje om daarna terug te rijden naar huis. Daar doen we wat dingetjes en om 17.00 uur installeren we ons weer voor t.v. voor een voetbalwedstrijd. Dat ik hiernaar kijk, dat mag een wonder heten. ![]()
Vandaag hebben we goede moed om het wandelen weer op te pakken na de ontzettend warme meimaand waarin we vooral gefietst hebben. Rond 10.00 uur gaan de wandelschoenen aan en via de garage Hofsink en Nijland rijden we naar camping Het Rheezerwold, de plek waar we naar toe moeten uitwijken omdat onze vast parkeerplaats bij de oude gas/nam locatie is verdwenen. Maar bij de camping is een ruime parkeerplek en we beginnen de wandeling gewoon op een ander punt. Geen probleem.
​Het is lekker weer en we wandelen in een niet al te hoog tempo ons rondje. Onderweg maken we foto's. Het is rustig in het bos en we zien alleen de boswachter in zijn auto rijden. Hij zal wat wat te doen hebben denken we zo. Als we zo'n 3 km op weg zijn, schrikken we ons rot van een heel laag overvliegend vliegtuig. Ik zeg: die stort vast en zeker neer. Niet normaal zo laag als die vliegt. Het duurt niet lang of het geluid verstomt weer. Er is gelukkig niks gebeurd. En dan zien we bij het fietspad de boswachter staan. Hij knippert met de lichten alsof hij zeggen wil: kom maar, ik heb wel belang bij een praatje. Dat doen we dan ook. Hij vertelt honderd uit en zegt bezig te zijn de bomen op te meten. Zijn ze meer dan 65 cm doorsnee, dan worden de bomen gekapt. En gekapt gaat er worden, heel veel zelfs volgens hem. Dan laat hij ook nog enkele foto's zien en hij vertelt wat hij verder nog voor werkzaamheden doet. Daarna scheiden onze wegen. Ik vraag nog even of ik een foto mag maken, maar dat wil hij liever niet jammer. Na een uur wandelen komen we weer bij de auto aan. We hebben de smaak weer te pakken. Het was heerlijk. ![]() Vandaag is het plan om een gedeelte van het Noaberpad te lopen in duigen gevallen. Ik heb op dit moment netelroos en heb daar veel last van. Ik slaap slecht en kort. Daarom lopen we pas om 11.00 de deur uit voor een rondje Zwieseborg. Altijd een leuk rondje en ook over het pondje, hahaha. Bij de eerste kilometers voelt het voor mij al niet goed. Ik heb het idee dat ik op de een of andere manier moe ben. Ook heb ik last van de warmte en ik snak naar wat schaduw. Gelukkig vind ik die eventjes op het pondje en als we ervan af komen besluiten we een tijdje te rusten op een boomstam in de schaduw. Daar gebruiken we onze lunch en we nemen het er lekker van. Het uitzicht is prachtig. We genieten nog een poosje en gaan dan verder met onze wandeling om vervolgens na een paar honderd meter neer te ploffen op een bankje bovenaan de dijk. Jeetje, wat is dit. Ik herken mezelf hierin nauwelijks. We zijn op de helft dus teruggaan heeft geen zin, doorlopen is dezelfde afstand. We lopen 450 meter en hoera daar is een Rustpunt en water. Ik vul onze flesjes en we zitten eventjes (al weer). Dan verder richting het Engelandsche Bosch waar aan het begin van het bos gelukkig een bankje staat. Even zitten, rusten en iets drinken. Ik vraag me nu werkelijk af wat er loos is, zo warm is het toch ook weer niet? Of wel? Dit is al ons 4e rustpunt. We gaan verder. Einde bos is een bankje, maar die is jammer genoeg bezet. Omdat wij hier vaak lopen, weet ik dat het nog 3 km naar huis is, maar haal ik dat? Wij gaan verder en als we bijna bij de Vecht in Hardenberg zijn ga ik zitten op een rioolbuis, welke is omgetoverd tot een bloembak. Ik kan leunen en moet eigenlijk zitten. Dan gooi ik mijn flesje water in mijn nek en op mijn hoofd. Het wordt wazig voor mijn ogen en ik val bijna om. Ik val bijna flauw en hang tegen Bé aan. Ik voel me helemaal niet goed. Is dit de hitte of een bijwerking van de medicatie. Jeetje als dat zo is, wat is dat dan voor troep (prednisolon). Dan komt er een mijnheer aanlopen omdat hij ziet dat het niet goed met mij gaat. Hij biedt aan om ons naar huis te brengen. Wat een toffe gast. Zijn dochter is ook thuis en zij brengt ons in de auto naar huis, geeft me direct een flesje water en we zien op het dashboard dat het 25 graden is. Ja dat is best warm maar ik heb zo mijn twijfels over de reden van mijn onbehagelijke gevoel. Straks maar even op de bijsluiter kijken. Thuis aangekomen direct de natte kleding uit en languit op de bank. Heerlijk koel in onze kamer en fijn bijkomen. Bé gaat later op de fiets naar het meisje om bloemen te brengen en om mijn telefoon op te halen die in haar auto is blijven liggen. Na een tijdje kom ik een beetje tot mijn positieven. Pfff...voorlopig maar even kalm aan doen. Zondag de laatste pil van de stootkuur en maandag naar acupuntuur. Maar eens kijken hoe dit allemaal nog afloopt. Eén conclusie kunnen we wel trekken: wandelen met temperaturen boven de 22 graden is voor mij niet te doen. Met deze warmte (voor mij voelt het als hitte) gaat mijn normaal al behoorlijk lage bloeddruk (februari 110 / 67) nog verder naar beneden (augustus 94 / 51). Daarom voel ik mij zomers ook meestal slecht, althans in ieder geval niet goed. Het wandelen wordt de laatste jaren in dit jaargetijde daarom verruild door fietsen want dan voel je tenminste nog iets van een windje. ![]() Vandaag staat er van alles op de planning, dus we vertrekken niet al te laat voor een mooie wandeling vanuit huis. In en om het Vechtpark is er altijd van alles te zien en te beleven, zo ook vandaag. Aangekomen bij het eerste park staan meteen die beesten al te blazen en willen eigenlijk dat je optrommelt. Ze zetten bijna de aanval in, hahaha. Na de Alexanderbrug slaan we linksaf de gaan de dijk over. Als we bij de Amaliabrug zijn zijn we bijna thuis. Maar we gaan rechtsaf en nemen een stukje Heemserpark mee. Ook daar weer van allerlei beesten en dat is altijd weer leuk om te zien. We lopen het park uit en gaan rechtsaf en lopen langs de Vechtoevers richting de Stuw bij de Koppel. We maken nog een praatje met een man die de wacht houdt bij een nieuw aangelegd fietspad (het beton is nog niet uitgehard) en hij vertelt dat er toch mensen over willen. Over de stuw en voor de Koppel slaan we rechtsaf. Dat gedeelte heb ik nog niet eens gezien. Het leveren mooie plaatjes op. Daarna terug en via de binnenstad gaan we terug naar huis. ![]() Soms heb je van die dagen dat je moeilijk of laat start. Vandaag is zo'n dag. Wakker worden tegen 9 uur is echt heel erg ongewoon. Toch laten we ons niet opjagen. De dag is nog lang. Dus rustig ontbijten, kopje koffie erbij en verder even achter de p.c. We besluiten eerst naar de sportschool te gaan. Na de fitness lekker warm gegeten en om 14.00 uur naar het bos. We willen naar Stegerren, maar komen er bij de verkeerslichten achter dat de N34 afgesloten is, dus pakken we een andere weg en gaan naar het Rheezerbos waar we vaker te vinden zijn. Het is miezerig weer en eigenlijk is er niet heel veel aan. Maar we willen toch even een kijkje nemen waar ze de tunnels aanleggen, dus maken wij een slingertje. Als we daar aankomen zien we dat we niet verder mogen. Dat bord staat er niet voor niets, dus dat doen we dan ook niet. We lopen deze keer een eind over het fietspad, ook om weer eens een andere route te hebben. Bij de manege besluiten we het bos te verlaten en we gaan over de weg terug richting parkeerplaats. Na 45 minuten zijn we er. Een kort rondje vandaag. Nu naar huis om een nieuwe aflevering van the Designated Survivor te kijken. Verder rustig aan doen en ons opmaken voor vanavond. Een avondje terug naar de jaren 60 met The Bootleg Sixties. ![]() De dag begint veelbelovend. Het regent niet en dat scheelt om vandaag goed te starten. Na het ontbijt en uitgebreid koffie vertrekken we om 9.00 uur voor de wandeling vanuit huis. We gaan de Amaliabrug over en nemen de voorlopig alternatieve Pieterpadroute richting Engelandsche Bosch. Maar daar waar de omleiding zegt: rechtsaf, gaan wij linksaf het buitengebied in. Dus met een omweggetje. We zijn niet alleen, deze keer zien we wielrenners op de weg en meteen vraag je je af of zij niet hoeven te werken, want zo bejaard zagen ze er nou ook weer niet uit. Afijn, wij wandelen verder en in het bos gaan we eventjes op een bankje om een banaan te eten. En dan gaan we via een nog niet zo lang geleden ontdekt pad in het bos terug naar huis. Nu even mijn verslagje maken, dan warm eten, vanmiddag nog even anderhalf uur naar fitness en daarna naar de kapper om te relaxen. Ook vandaag nog even een snel rondje Rheezerwold zodat we zeker op tijd terug zijn voor de MassaStart schaatsen. In de haast vergeet ik de stokken mee te nemen, maar dat komt natuurlijk ook, omdat ik ze nog maar net heb en dan zit het nog niet in mijn systeen. Maar eens kijken of ik verschil voel. De zon schijnt, maar de wind is frisjes en ook dat ben ik vergeten: mijn handschoenen. Niet zo heel erg, na een paar kilometer zijn ze toch wel warm. Het wandelen is heerlijk en binnen een uur zijn we weer bij de auto. Snel naar huis. Morgen hebben we andere plannen.
De stokken gisteren gekocht bij de Lidl. € 12.99
Vandaag om 11.00 uur de 1.000 meter heren Olympische Spelen. Het wordt dus een korte wandeling. Dat komt aan de ene kant mooi uit want ik wil mijn wandelstokken van de Lidl uitproberen. Heb er zoveel over gehoord dat het ontlastend zou werken voor je knieën, rug en enkels, dat het mij de moeite waard leek om te proberen.
De laatste tijd erg veel last van de rug, wat voorkomt uit mijn heupdysplasie. Dus met goede moed vertrekken wij naar het Rheezerbos. Als we uitstappen en de deur dichtdoen, valt de buitenspiegel er af. Glas op de grond dus even oprapen en in de kofferbak. Op de terugweg maar even bij de garage langs. Dan beginnen we aan expeditie wandelstok. Het is eerst een geklungel en ik moet in de pas c.q. slag komen. Na een paar honderd meter ben ik al 3x door de lies gezakt en dat is geen goed teken. Toch maar even doorzetten. De techniek moet ik ook nog onder de knie krijgen want ik stamp behoorlijk met die dingen. Ik heb het idee dat de dieren me op afstand al aan horen komen, hahaha. Maar het is mooi weer, de zon schijnt en we genieten er toch maar weer lekker van. Ben benieuwd hoe het zal aanvoelen na de wandeling. Natuurlijk ook nog even een paar foto's maken onderweg. Het is kwart voor 11 als we bij de auto aankomen. Mijn lijf voelt goed en vooralsnog ben ik niet ontevreden. Alleen lastig als je foto's wilt maken, want je hebt je handen zo mooi vol met die stokken in de handen. De volgende keer op een langere afstand proberen. Zoals gezegd op de terugweg langs de garage en de spiegel met verwarming wordt besteld. Misschien kan die vanmiddag al gepaatst worden. Een paar minuten voor 11 stappeen we de voordeur binnen en we gaan snel zitten voor de buis. Kjeld Nuis wint de 1.000 meter. Wat een held. Je leest vaak in allerlei Blogs van wandelaars dat wandelen je hoofd leegmaakt. Nou, als iets bij mij niet lukt dan is het dat leegmaken, want volgens mij zit mijn hoofd altijd vol. Maar daarom niet getreurd, ik geniet wel van onze wandelingen. Zo ook deze morgen. Het is best frisjes, maar de zon schijnt en we horen de vogeltjes ook al weer fluiten. We zijn beiden bijna de hele weg in gedachten verzonken maar op het eind van de wandeling komen we toch aan de klets. Foto's worden er natuurlijk ook gemaakt.
Een snel rondje brengt dat we om half 11 weer thuis zijn. Mooi op tijd voor de 1.000 meter dames. Ja, ik hou van de Olympische Spelen en daar blijf ik graag voor thuis. Omdat er een aantal zaken op het programma staan, vertrekken we om 10.00 uur voor een klein rondje in de buurt. We lopen eerst langs de Vecht en gaan dan richting Collendoorn. We volgen een stukje Pieterpadroute en komen dan bij de Koehoorndersteeg waar onze auto al een paar dagen geparkeerd staat. We krabben de ramen af en rijden dan naar huis. Toch weer een kleine 5 km. Snel naar de winkel en dan voor de buis. Het Koningsnummer van de heren kijken.
![]() Vandaag is de dag waarop de Olympische Spelen beginnen en daarom gaan we snel naar buiten, waar het een kleine wereld is. Mist geeft altijd weer een bijzonder beeld. Zo ook vandaag. We lopen eerst aan de oostzijde van de Vecht en komen langs het Vechtpark. Voorbij de Alexanderbrug zijn ze druk bezig met de rotonde en de omliggende wegen. We maken een paar foto's en lopen dan al snel op de Hofsteeweg richting Egelandsche Bosch.
We slaan linksaf naar het open veldje waar "ons bankje" staat. Daar eten wij bij goed weer altijd een stukje fruit en gaan dan weer verder. Nu stoppen wij niet maar lopen aan een stuk door. Opvallend is weer de enorme rust en we verbazen ons er over dat we hier kennelijk weer alleen zijn. Ook in dit bos zien we de schade die de storm heeft aangebracht. Op het laatste stuk in het bos nog even een paar plaatjes van boomzwammen of met andere woorden tonderzwammen. Een mooi gezicht, maar oudere bomen of bomen in slechte conditie vallen vaak ten prooi aan de echte tonderzwam. De tot 20 cm grote grijze vruchtlichamen vinden we hoofdzakelijk terug in bomen in bosverband. Er ontstaat witrot waardoor stam – of takbreuk optreedt, aangetaste bomen sterven binnen de eerst komende jaren af. Via de Jodenweg begeven we ons weer op de terugweg. We maken nog enkele foto's van de wegwerkzaamheden en gaan aan de westkant van de Vecht over de dijk terug naar huis. Op de Amaliabrug staat iemand de meeuwen te voeren. Een mooi gezicht en ik maak best veel foto's. Thuis aangekomen schoppen we meteen de schoenen uit en ploffen neer op de bank. Net op tijd voor de Olypische winterspelen. We boffen, want van de rit van Sjinkie Knegt hoeven we niks te missen. We zien Nederland 4 medailles winnen en ze zetten zich daarmee vandaag op de eerste plaats. Iets wat nog nooit gebeurd is. Iets over 't Varel of 'Engelandsche Bos'.
In de buurtschap Ane ligt ’t gehucht ‘Engeland’, waarin gelegen het Engelandse Bos of Varel. Het oorspronkelijke bos was gesitueerd rond de Korrelbelt, een hoge stuifzandrug gelegen aan de vroegere stroombedding van de rivier de Vecht. In de Korrebelt, vroeger ‘Korelbelt of Korenbelt’ geheten, zijn tijdens afgravingen, welke meestal door de plaatselijke landbouwers en omwonenden werden verricht, een stenen hamer en beitel gevonden. Hieruit blijkt wel dat erin de prehistorie op deze hoogten al bewoning moet zijn geweest. De direct na de oorlog uitgevoerde ruilverkaveling in de wijde omgeving van het bos heeft, ondanks dat het bosgebied met rust werd gelaten, grote invloed gehad op de verdere ontwikkeling van het Varel door de ontwatering welke hierop volgde. Van dit voormalige natuurgebied is maar een klein deel bewaard gebleven. Stille getuigen zijn nog te zien in de vorm van de aanwezige begroeiing als wilg, zwarte els en hier en daar wat riet. Dat natuurgebied was voor de oorlog al een gewilde plek voor recreatie, niet alleen voor toeristen, maar ook voor de inwoners van de gemeenten Hardenberg en Gramsbergen. Echter, het Varel werd zo’n trekpleister dat het er eenvoudigweg te druk werd. De bezoekers brachten, misschien ongemerkt, schade toe aan het natuurgebied en daarom moest men in 1941 van hogerhand ingrijpen: het Varel werd gesloten. |
Eigen wandelingen
Alles
|