Noaberpad
LAW10 - 432 kilometer
Bad Nieuweschans-Kleef
Bad Nieuweschans-Kleef
![]() Kaart 63, 64 en 65 Dinsdag 11 december 2018 We vertrekken vandaag vroeg en rijden naar Emmerich. Daar parkeren we achter de Lidl. Al snel zijn we op pad, het lijkt niet erg veelbelovend want we lopen langs de snelweg. Maar dan gaat het pad linksaf en mogen we kilometers langs de dijk lopen. Daar achter stroomt de Rijn. Het gebied heet het Emmericher Ward. Toch is het hier veel mooier lopen dan langs al die auto's en we genieten er wel van. Dan zien we eindelijk de Rijn en ook een bankje. We gaan zitten en nemen een stukje fruit, maar gaan ook weer snel verder want de wind is te koud. Op een gegeven moment lopen we over landerijen en landweggetjes. Prachtig is het er maar de bankjes zijn ze kennelijk vergeten. Net nu mijn heupdysplasie begint te protesteren en ik zoooo graag even wil zitten. Uitgerekend zien we nu niks wat er op lijkt en is er geen andere mogelijkheid dan op het randje van een brug te gaan zitten. Maar ja, dan moet je ook weer een keer in de benen. Jeetje dat valt niet mee. Gatver wat baal ik hier van, want we zijn er ook nog lang niet. Mijn lichaam protesteert als een gek en mijn mond gaat op slot. Zodra ik niks meer te praten heb, dan heb ik ergens flink last van. Ik heb dan het idee dat ik bezig ben een prestatie neer te zetten en elke meter voelt op dat moment ook als TE ver. We zijn er nog lang niet en Hoog Elten heeft ook al niets te bieden. Alles is gesloten, dus koffie of iets anders kunnen we ook mooi op onze buik schrijven. Dus moeten we gewoon doorlopen.Dan komen we in een bos en heel verrassend zeg ik: hier zijn we toch al eens eerder geweest? Bé weet niet wat hij hoort, het komt hem namelijk helemaal niet bekend voor. Bij nogal aparte boomjes zien we een bankje en we gaan zitten. Eindelijk rust. Het is gelukkig nog steeds droog, maar de lucht wordt donker. We blijven een poosje zitten, zodat mijn heup er weer een beetje tegen kan. We lopen verder en dan zien we een aanwijzing en lezen daar dat we net over een stuk Pieterpad hebben gelopen. Had ik het dus toch goed gezien (wel 14 jaar geleden dat we er waren, maar al zeg ik het zelf: wel goed dat ik het herkende). We gaan na een kwartiertje lopen al weer zitten en we horen het razende verkeer. Dat nemen we maar op de koop toe, want rusten moet gewoon weer even. Ik heb een zware dag. In heb me in tijden niet zo slecht gevoeld op de wandeling. Maar goed dat ik Vrouwen van Nu heb opgezegd. Hier wil je een groep wandelaars echt niet mee belasten. We laten Elten links liggen en vervolgen onze weg naar Stokkum. Bij de verkeersweg zien we een bushalte. Ook daar moet ik weer even zitten. Pffff, dan weer verder en als we Stokkum binnenlopen zie ik een koffietent. Ik wil naar binnen. Heerlijk warm is het er en de koffie is echt zo lekker, dat ik van het merk een foto maak. Dat merk wil ik ook, hahaha. Ik kan ook even lekker bijkomen. Na een half uur gaan we verder en na 2 km zijn we bij de auto. Ik plof neer, nou ja, ik bedoel: ik kan eindelijk zitten op een zachte stoel. Wat een dag. Ik wil naar het huisje en kan als het ware geen pap meer zeggen. Rust wil ik en dat nemen we. Het huis is erg ongezellig, hoge plafonds en het Queen Ann meubilair zit voor geen meter, dus gaan we weer op tijd naar bed. Het dekbed trek ik uit de hoeslaken en ik besluit alleen daar onder te liggen. Dat dekbed is net een sauna. Hopelijk gaat het morgen beter.
0 Comments
|
Noaberpad
|