135. The Doors in Concert

Wat een onvergetelijke avond!
* Vanavond is het zover: na zes jaar mocht ik weer naar een fenomenale show die mijn stoutste verwachtingen ruimschoots overtrof. De ervaring begon al vóór het optreden, toen ik de bandleden zag aankomen bij de artiesteningang, slechts een paar stappen van mijn huis. Het voelde als een voorproefje van de magie die komen ging. 
* Ik ontmoette Corine, de dame die helpt opbouwen en afbreken, de filmpjes maakt en bij de meerchendise staat en ik ontmoet de man van het geluid. Tijdens een korte babbel over o.a. zijn samenwerking met Engelse bands hoorde ik alleen maar lovende woorden over The Doors in Concert en dat deze band zelfs nog veel beter is dan zes jaar geleden. Hij sprak ook enthousiast over de jonge gitarist—dat belooft wat voor vanavond!
* ​Met Corine ging ik op de foto en toen de jonge gitarist aan kwam lopen,  stelde hij zich voor als Sander en hij maakte ook even tijd voor een praatje en een foto. Hij bevestigde dat er vanavond een afterparty zou zijn en toen wist ik: dit wordt een onvergetelijke avond! Met dat in mijn achterhoofd ging ik terug naar huis, benieuwd naar wat de avond nog meer zou brengen.

---

"The Doors in Concert" zet Theater De Voorveghter op z’n kop - een avond vol rock en rauwe energie

klik op de foto voor alle foto's en video's

Vanavond  is het dan eindelijk zover in Theater De Voorveghter. Om 20.00 uur ontmoet ik mijn ex-collega Zwaantje en haar schoonzus. We drinken samen koffie voordat we naar de zaal gaan en plaatsnemen op rij 3, een perfecte plek.

Danny Veldhuizen stijgt boven zichzelf uit
Vanaf de eerste noten voel ik de energie al door de zaal stromen. Danny Veldhuizen, in strakke broek, met gave riem en zwart overhemd  is Jim Morrison. Zijn stem, zijn bewegingen, zijn charisma—alles ademt de geest van de iconische frontman. De jonge gitarist Sander, die met zijn vingers in plaats van met een plectrum speelt, bewijst al snel dat hij een buitengewoon talent is.  Maar eigenlijk alle leden van de band voeren je mee en brengen je in trance.  Ze lijken inderdaad in de loop der jaren nog beter te zijn geworden. De geluidsman heeft helemaal gelijk. De toetsenist zit er ook helemaal in en lijkt volledig in een trance, terwijl de drummer het ritme onvermoeibaar voortdrijft. Dit is geen gewone tribute-band; dit is belachelijk goed: The Doors zijn vanavond weer terug op het podium.  Het theater davert en de show laat ons in de pauze achter met een onvergetelijke energie.  Helemaal top.

Pauze
Tijdens de pauze horen we van alle kanten lovende woorden: "Wat een goede show!" Het enthousiasme is aanstekelijk. Ik spreek nog even met Corine en zij zegt dat na de pauze de bekendere nummers komen. Ze vraagt om te dansen, maar ik voorspel haar al dat dat hier in Hardenberg niet zo snel gebeurt. Ik krijg gelijk. Na de pauze gaat de band als een bezetene verder met de bekendere nummers en als je denkt dat het mooiste al geweest is, lijken ze er een tandje bij te zetten. Ik word als de show afgelopen is zowaar emotioneel. Onbegrijpelijk hoe ze elke keer weer tot in de perfectie deze show neerzetten. Wat een topmuzikanten. Alle lovende woorden uit het woordenboek zijn op hen van toepassing. Ik kan er niets aan toevoegen. Onvergetelijk en zo blij dat ik een van de gelukkigen was die getuige mocht zijn van deze magie. 

Afterparty
Zoals beloofd is er een afterparty. Ik maak een praatje met Corine, die de merchandise doet. Zwaantje, schoonzus en ik gaan naar de blauwe bar en nemen samen een drankje. Na een bhalf uurtje ga ik naar de andere lobby waar Corine is en zij maakt foto's van mij en de band. Ik steek niet onder stoelen of banken wat ik van de show vond.  Na deze gezelligheid sluiten we een mooie avond af.  Wat een top avond! Ik loop nog even naar de blauwe bar en ik praat met Zwaantje en schoonzus nog even na. Tegen 23.30 uur loop ik naar huis. Bij de artiesteningang zeg ik Corine en de geluidsman goedendag.  Binnen één minuut ben ik thuis.

ENGLISH - CLICK - meer lezen

---

What an Unforgettable Evening!
Tonight was the night: after six years, I finally got to attend a phenomenal show that exceeded even my highest expectations. The experience began before the performance itself, when I saw the band members arriving at the artist entrance, just a few steps from my house. It felt like a preview of the magic that was about to unfold.

I met Corine, who helps with setup and takedown, records videos, and manages the merchandise, as well as the sound engineer. During a quick chat about his work, including collaborations with English bands, I heard nothing but praise for The Doors in Concert and learned that the band is even better than it was six years ago. He also spoke enthusiastically about the young guitarist—which promised great things for tonight!
​
I took a photo with Corine, and when the young guitarist came over, he introduced himself as Sander, took a moment to chat, and joined me for a photo as well. He confirmed there would be an afterparty tonight, and at that moment, I knew: this was going to be an unforgettable evening! With that in mind, I headed back home, excited for what the night still had in store.

---

"The Doors in Concert" Rocks Theater De Voorveghter - An Evening Full of Rock and Raw Energy

Tonight was finally the night at Theater De Voorveghter. At 8:00 PM, I met my former colleague Zwaantje and her sister-in-law (Henk’s sister). We enjoyed a coffee together before heading into the hall and taking our seats in row 3—a perfect spot.

Danny Veldhuizen Exceeds All Expectations
From the very first notes, I could feel the energy flowing through the room. Danny Veldhuizen, in slim-fit pants, a cool belt, and black shirt, was Jim Morrison. His voice, his movements, his charisma—everything exuded the spirit of the iconic frontman. The young guitarist, Sander, who plays with his fingers rather than a pick, quickly proved to be an extraordinary talent. But honestly, every member of the band pulls you in and puts you in a trance. They seem to have only gotten better over the years. The sound engineer was absolutely right. The keyboardist was completely lost in the music, appearing to be in a trance, while the drummer tirelessly pushed the rhythm forward. This wasn’t just any tribute band; this was ridiculously good: tonight, The Doors were back on stage. The theater shook, and the show left us with an unforgettable energy by intermission. Absolutely top-notch.

Intermission
During the break, we heard praise from all around: "What a great show!" The enthusiasm was contagious. I had a quick chat with Corine, who mentioned that the more well-known songs would be coming up after the break. She suggested dancing, but I predicted that this probably wouldn’t happen so easily in Hardenberg. And I was right! After the break, the band went all out with the more popular songs, and just when you thought it couldn’t get any better, they seemed to kick it up a notch. By the end of the show, I found myself getting genuinely emotional. It’s amazing how they consistently put on this flawless performance. Such incredible musicians. All the praise in the world applies to them. I can’t add anything more. Unforgettable, and I feel so lucky to have witnessed this magic.

Afterparty
As promised, there was an afterparty. I chatted with Corine, who was handling the merchandise. Zwaantje, her sister-in-law, and I headed to the Blue Bar and had a drink together. After about half an hour, I went over to the other lobby where Corine was, and she took photos of me with the band. I didn’t hold back on how I felt about the show—it was amazing. After some more good times, we wrapped up a fantastic evening. What a night! I stopped by the Blue Bar once more to chat with Zwaantje and her sister-in-law. Around 11:30 PM, I headed home. At the artist entrance, I said goodbye to Corine and the sound engineer. Within a minute, I was home.