Ons traject: Hoornerveen - Vaassen 
Afstand: 12 km
Parkeren: bij Maarten in 't Koetshuis, Vaassen
Parkeren: Hotel De Witte Berken, Oostravenweg 8, Epe

Dag 15
Het tweede stuk van het Traject Vaassen-Hoornerveen.
Vanwege revalidatie tot november hopen wij dit traject ergens in december 2022 te kunnen lopen. 
​

We moeten nog lopen:
14. Apeldoorn - Vaassen: 15,4 km
13. Beekbergen - Apeldoorn: 16,6 km
12. Laag Soeren - Beekbergen: 16,9 km
11. Rozendaal - Laag Soeren: 18,7 km 
10. Oosterbeek - Rozendaal: 15,9 km
9. Heelsum - Oosterbeek: 13.7 km
8. Wageningen - Heelsum: 17.5 km
7. Lienden - Wageningen: 15.4 km
6. Ravenswaaij - Lienden: 20,7 km
5. Wadenoijen - Ravenswaaij: 18.7 km
4. Waardenburg - Wadenoijen: 24.3 km
3. Rossum - Waardenburg: 12.7 km
2. Oud Empel - Rossum: 16.2 km
1. 's-Hertogenbosch station - Oud Empel: 16.9 km

Ons traject: Hotel de witte berken - Hoornerveen  
Afstand: 13,2 km (etappe 15 is totaal: 23,2km)
Parkeren: afslag Wapenveld / Heerde in het bos
Fietsen parkeren: Hotel De Witte Berken, Oostravenweg 8, Epe

​Dag 14
De route wordt door ons in 2-en gehakt. De een is ongeveer 13,2 km en de andere 10 km. 
We parkeren de auto in Heerde, daar waar we de vorige etappe waren geëindigd. We fietsen naar de Witte Berken en daar parkeren we de fietsen.  

Na een cappuccino en een cola op het terras, waar inderdaad berken staan, gaan we om 13,30 uur aan de wandel op het mooie Van Rossumpad. We laten Epe achter ons en lopen de eerste kilometers over de verharde weg met de zon in onze rug. Na 2 km mogen we rechtsaf het bos in en we verruilen de weg met veel verkeer (zondag) voor een zandpad waar de bloemetjes wachten om gefotografeerd te worden. Het is hier opvallend stil. Een bankje nodigt ons uit om te pauzeren en daar eten we onze verlate lunch.

Regen
Als we alweer een tijdje lopen vallen de eerste druppels uit de lucht. Niet erg, misschien is het hierna niet meer zo benauwd. Maar het begint steeds harder te regenen, zo hard, dat we toch even schuilen onder de bomen en we maken hiervan een filmpje. We zijn niet alleen, we horen gepraat. Een echtpaar met een hond en zij lopen gewoon door, ze zijn toch al nat. Het lijkt er op dat er een eindje verderop iets van een bewoonde wereld is en wij besluiten daarom ook om nog even door te lopen. Even wachten tot het iets zachter regent, maar het begint alweer te plenzen en zodoende bereiken we net niet de ingang van het Fletcher hotel, maar een afdak voor rokers. Twee stoelen staan er en wij gaan lekker zitten. Weer een filmpje. 

Renderklippen
Het wordt wat lichter en we gaan er snel weer vandoor. We bereiken het mooie gebied De Renderklippen. Dit zijn op- en neergaande heuvels, die ontstaan zijn na de laatste ijstijd. We vinden het wel iets weg hebben van de Lünenburger heide. Wat zal het hier in augustus mooi zijn als de heide in bloei staat. Even onthouden.  

Schaapskooi
We komen aan bij de Schaapskooi en wel op een vreemde manier. We moeten een veld oversteken, terwijl er wel paden zijn. De afstand tot nu toe valt me eigenlijk wel tegen. Mijn heupdisplasie laat van zich horen en daarom zijn we genoodzaakt om even op een nat bankje te gaan zitten bij de schaapskooi. De lucht begint weer te betrekken en dan duurt het niet lang of de regen komt met bakken de lucht uit. Tot overmaat van ramp is de markering verdwenen en volgens de GPX zitten we niet op de route. Zo goed en zo kwaad als het kan volgen we paden waarvan we hopen dat ze weer op de route komen. Bij een verkeersweg probeer ik eerst een paar auto's te laten stoppen (zonder resultaat) en dan zie ik een soort vakantiehuisje waar 2 mannen zitten en ik vraag hen hoe we bij de parkeerplaats moeten komen. We moeten weer het bos in en daar ben ik niet zo enthousiast over. Maar we gaan lopen volgens hun aanwijzingen.  
Het laatste stuk is het afzien, behoorlijk afzien eigenlijk maar we bereiken dan toch eindelijk weer het officiële pad met markering. Thuis zullen we eens goed bestuderen waar het mis is gegaan. Nu vooral de moed er in houden. 

Recreatiegebied Heerder Strand
We arriveren bij het Heerder Strand, die zien we rechts en dan moeten we nog ongeveer 2 kilometer om vervolgens zeiknat aan te komen bij de auto. Wat een dag zeg. Nog nooit zijn we zo ontzettend nat geregend. 

We zetten in de auto snel de aanjager aan en wachten tot de ramen niet meer beslagen zijn en halen dan de fietsen op bij hotel De Witte Berken. Nog een uur rijden en dan zijn we thuis. Tijd voor een warme douche.

De route is erg mooi en een aanrader. We komen vast en zeker terug in augustus als de heide bloeit. We starten dan bij het Fletcher hotel. 

Traject: Hoornerveen - Hattem 
Afstand: 16,7 km
Parkeren: afslag Wapenveld / Heerde
Parkeren: Hattem (dierenarts) 

​Dag 13
De dag begint behoorlijk bewolkt en regenachtig maar we gaan toch op pad voor de volgende route, ook omdat één auto al in Hattem staat. We vertrekken en onderweg blijkt dat Bé geen jas mee heeft. Ach, zegt hij, geeft niks, we zijn niet van suiker en zo is het ook.

Om 10.55 beginnen we. De foto van Weathershot geeft aan dat het 13 graden is in Heerde. Het is droog, dus vertrekken we zonder jas en plu. Later zijn we blij met die keuze. Het pad begint in het bos en het is heerlijk rustig. Al snel bereiken we een prachtig heideveld. Een aanrader om hier in augustus te lopen als de heide in de bloei staat in dit mooie Geldersche Landschap. 

Op dit mooie gebied lopen we ongeveer 6 km en dan verlaten we de Veluwe om deze in te ruilen voor de IJsselvallei. Over een verharde weg, rechts Wapenveld en links Berghuizen lopen we op Euroma aan, een fabriek in Wapenveld. Ik ruik iets van specerijen of zo en zeg dat ik thuis even wil opzoeken wat hier gemaakt wordt. Mijn reukorgaan blijkt goed te werken: ze maken specerijen. 

Over de brug bij Euroma drinken we iets bij een heel gezellig ingericht Rustpunt. Hier hebben ze echt van alles te koop. Een echte aanrader om te pauzeren.

Na de thee lopen we verder langs het kanaal, een iets minder stuk, maar later worden we getrakteerd op weer een heel mooi gebied waar ook het klompenpad langs gaat. We zien heide en jeneverbessen. Een bankje nodigt ons uit op te stoppen en dat doen we dan ook. We nemen iets te drinken. 

Als we verder gaan besluit Bé zijn ex collega Ellen even te appen want zij werkt in Hattem. Wij verlaten even het pad om haar te bezoeken op haar werk, bekijken haar kantoor en na een praatje vervolgen we onze wandeling en via een stukje Westerborkpad komen we weer op het Maarten van Rossumpad.  De route gaat uiteraard door het centrum van Hattem en daar strijken we in het centrum neer op het terras. Na de thee lopen we onze laatste 3 km. Met 2 auto's gaan we naar huis. Voorlopig even geen Maarten van Rossumpad. 

Ons traject: Hattem - Windesheim
Afstand: 12.7 km
Parkeerplaats: kerk Windesheim
Parkeertplaats: Hattem, Crumershof 2 (dierenkliniek Hattem)

Dag 12
Het is vandaag 2e Pinksterdag, de zon schijnt en wij laten de boel de boel. Nog even geen nieuwe gasten dus kan ik de B&B ruimte vanavond wel schoonmaken. Rond 10 uur rijden we naar Hattem en nadat we parkeren bij de dierenkliniek beginnen we om 11.24 uur te lopen. We lopen over de Geldersedijk richting spoorbrug en steken daar (de Hanzeboog) de IJssel over. Als we de brug over zijn wil ik even een broodje eten. We zijn dan 2 km op weg. We gaan verder en eigenlijk is het uitzicht steeds hetzelfde omdat je op de Schellerdijk loopt (Buurtschap IJsselzone). Bij een picknicktafel stoppen we voor een stukje fruit, kopje koffie soep en water. We spreken een stel uit Dalfsen die aan het fietsen is. Het is een leuk gesprekje.

Het is druk op het pad, veel fietsers, hardlopers en wandelaars. Wij gaan weer verder en komen bij het Oldenelerpark. Aan de andere kant van de IJssel zien we Hattem liggen. Mooi gezicht. Het Oldenelerpark laat een mooie visvijver zien met veel gras er omheen waar je lekker kunt zonnebaden of picknicken.

Wij lopen door en als we de bocht om zijn zie ik ineens iets bekends. Hier hebben we gefietst en we maken enkele foto's. Aan de overkant zien we de oude IJsselcentrale, die fotografeer ik later. Eerst komen we nog in een heel mooi stukje groen tussen Oldenelerpark en Ittersumerbroek. Daar maak ik mijn foto van de dag (zie hier boven). Uitzicht over het water, prachtig gewoon. Even later zien we de IJsselcentrale (Harculo). Vlak voor Windesheim gaat het pad door nog een mooi stukje groen. We komen onderweg veel mensen tegen, hier veel wandelaars en zelfs mensen die de pony uitlaten. Dat is wel grappig. Om 15.00 uur zijn we bij de auto. We tanken af en rijden naar Hattem, waar we de Lancya laten staan. Met de Astra rijden we naar huis. 


De IJssel: (bron: wandelnet.nl)
"…die breede stroom’ met z’n ’mooie oude steden, vriendelijke dorpen, trotsche kastelen, fraaie buitens en bovenal rijke natuur....’ Zo beschreef Jac. P. Thijsse in 1916 de schoonheid van de IJssel en bijna honderd jaar later is de IJssel nog steeds één van de mooiste rivieren van Nederland. Langs de oevers van de rivier op de IJsseldijk en langs tichelgaten als getuige van jarenlange winning van klei voor de steenfabrieken, komt u uiteindelijk in Windesheim aan. De kerk heeft hier een opvallende vorm, die te verklaren is door de oorspronkelijke functie van het gebouw als brouwerij."

Windesheim (bron: wandelnet.nl)
"De kerk in Windesheim heeft een opvallende vorm, die te verklaren is door de oorspronkelijke functie van het gebouw als brouwerij. De kerk maakte deel uit van een complex van gebouwen, dat in de 15e eeuw het centrum van de geestelijke beweging der Moderne Devoten was. In 1511 behoorden 97 kloosters verspreid over grote delen van Europa tot de generale kapittel van Windesheim. Van Huis Windesheim, een vroeg 17e eeuwse havezate, is als gevolg van een bombardement in 1944 alleen een ruïne over. Twee 18e eeuwse bouwhuizen bleven gespaard. Langs de Windesheimerweg staan diverse 19e eeuwse dienstwoningen voorzien van rieten dak en luiken in de kleuren van het huis."

Ons traject: Windesheim - Bolderbrug (Kanaaldijk Noord)
Afstand: 12 km
Parkeren: in de berm bij de brug
Parkeren: Windesheim, parkeerplaats bij de kerk

Dag 11
Vandaag (1e Pinksterdag) vertrekken we nadat onze gasten het huis hebben verlaten. Met 2 auto's rijden we naar Kanaaldijk Noord en parkeren daar in de berm. Dan moeten we naar Windesheim en dan blijkt dat toch nog niet zo gemakkelijk als gedacht. Eindelijk zien we de molen en daar gaan we meteen aan de picknicktafel.
​Bij de kerk parkeren we de Astra en dan beginnen we met dit traject. We steken eerst een drukke weg over en gaan dan linksaf de verharde weg op. Na 1 km linksaf het fietspad op. Het is hier prachtig op het Landgoed Windesheim. In de lucht zien we een vliegtuig. Even inzoomen en ja hoor, mooi gespot. We zien ook veel mooie bloemetjes, dieren in de wei, watertjes en vennetjes en bij een bankje gaan we zitten. Wat zien we in de verte, is dat Heino of ??? het maakt ook niet uit, het uitzicht is prachtig. We eten een banaantje en drinken iets en dan gaan we weer verder. Landinrichting Salland west heeft er iets moois van gemaakt. Rechts van het fietspad is een duidelijk verschil met links van het fietspad waar het glad grasveld is. Niks aan. Je merkt dat het zondag is, want wij zijn niet de enigen op dit fietspad. En dan komen we in Den Alerdinck, een klein park maar oh, wat is het hier mooi. Genieten met een hoofdletter G. We pauzeren weer even en ik maak hier mijn foto van de dag bij een vennetje. Prachtig hoe die bomen in het water weerspiegelen.

Mijn been en rug spelen op en daarom pauzeren we later op de route nog even op een bankje bij 2 meisjes die een sigaretje roken en na 10 minuutjes gaan we voor de laatste 2 km. Met de Lancia rijden we naar Windesheim en daar laten we deze auto achter, dan staat deze er al vast voor morgen als dat ons eindpunt wordt. Met de Astra rijden we naar huis. Het is al best laat als we tegen 18 uur Hardenberg binnen rijden.

Windesheim (bron: wandelnet.nl)
De kerk in Windesheim heeft een opvallende vorm, die te verklaren is door de oorspronkelijke functie van het gebouw als brouwerij. De kerk maakte deel uit van een complex van gebouwen, dat in de 15e eeuw het centrum van de geestelijke beweging der Moderne Devoten was. In 1511 behoorden 97 kloosters verspreid over grote delen van Europa tot de generale kapittel van Windesheim. Van Huis Windesheim, een vroeg 17e eeuwse havezate, is als gevolg van een bombardement in 1944 alleen een ruïne over. Twee 18e eeuwse bouwhuizen bleven gespaard. Langs de Windesheimerweg staan diverse 19e eeuwse dienstwoningen voorzien van rieten dak en luiken in de kleuren van het huis.

Ons traject: Station Dalfsen - Bolderbrug (Kanaaldijk Noord)
Afstand: 10 km
Parkeren: in de berm bij de brug
Parkeren: station Dalfsen

Dag 10​
Vandaag besluiten we om geen rommelig huis achter te laten, dus gaan we eerst aan de poets. De droger leeghalen, de was opvouwen, het bed verschonen in de B&B kamer, stoffen, stofzuigen, de was opvouwen en in de kast doen. Het was er even tegenaan gaan, maar dan kun je ook weer lekker weg. Na onze lunch vertrekken we naar de Bolderbrug waar we de auto van Bé parkeren in de berm, de andere auto rijden we naar station Dalfsen. We lopen naar het restaurant om met koffie te beginnen, maar helaas, we hebben pech. De tent is op maandag gesloten. 

We lopen de route bewust vanaf station Dalfsen omdat we de wind dan in de rug hebben. We lopen op landweggetjes en bospaadjes en we zijn vooral blij dat we niemand tegenkomen. Het is er gewoon stil en we verbazen ons ook dat er geen verkeer is. Voorbij huis Den Berg zien we aan de linker kant een waarschuwingsbord met de tekst Drijfzand. Huh, ik vind het maar eng. We zien verder mooie houtwallen, knotwilgen en andere mooie bomen en dan ineens zien we een weiland vol koeien. Prachtig gezicht en ik maak enkele foto's. Het is toch allemaal veel mooier met de dieren in de wei. Maar op het landerijen is niemand te zien. 

Het is genieten en al bij 3 km zien we een uitnodigend bankje met tafeltje en daar eten we een stukje fruit en drinken water. Dan gaan we verder. Het is maar goed dat we daar gestopt zijn want een volgend bankje laat lang op zich wachten. We komen ook nog langs 2 campings waar de eerste gasten al zijn aangekomen en die hun boeltje al hebben opgezet voor het seizoen 2019-2020.

We lopen inmiddels al een tijdje op een asfaltweg die we deze keer helemaal niet storend vinden. Het zonnetje schijnt en ik trek de jas uit. Lekker met blote armen en vitamine D verzamelen. Het schiet wel lekker op zo op zo'n verrharde weg. Dan toch nog een bankje en we gaan zitten, de volgende appel eten we op en de rest van het water gieten we naar binnen. Na nog 1,5 km verharde weg komen we aan bij de Bolderbrug. Binnen 2 uur de iets meer dan 10 km gelopen. Best snel eigenlijk. Het was weer fijn deze middag en op naar station Dalfsen. Dan naar huis. 

Ons traject: Haveltje - Steenwijk
Afstand: 17 km (die van ons 19,5 km)
Parkeren: in het bos Havelte
Parkeren: station Steenwijk

Dag 9
De lucht zit wat dicht en onderweg gaan de ruitenwissers aan. De berichten zeggen ook dat het vandaag bewolkt blijft en wat dampig. Wel jammer want we gaan naar een mooi gebied. We zullen het zien. Bij de Lichtmis gaan we rechtsaf de snelweg op en dan racen we naar Steenwijk. Daar parkeren we bij het station en gaan met dezelfde gang naar Havelte. 10.32 uur op de klok als we beginnen. Een stukje bos, waar we de vogeltjes horen fluiten (luister naar het fimpje) en een stukje weg om vervolgens weer de bossen in te schieten. We komen door het gehucht Eursinge en langs Darp (hé, woont daar Laura niet?). We lopen over de weg maar dat is niet heel erg vervelend. Voorbij Darp gaan we linksaf en lopen nu langs het Kamperzand (militair oefenterrein) en aan de rechterkant Darperesch. Als we dan weer een bos uitgaan en een grote weg oversteken komen we op de Holtingerveld. Wat is Drenthe mooi. Ik vind het een filmpje waard en die maak ik dan ook. Een eindje verderop nemen we onze eerste pauze. Een eitje, een bakkie koffie en een banaan. We genieten er een poosje van en dan gaan we weer verder.

Op de Havelterberg zien we hunebedden en dat is altijd weer een imposant gezicht en een foto waard. Dat doen wij dan ook, foto's maken. Een paar honden komen op me af. Ze spelen lekker. We zien in de verte nog een hunebed en we lopen daar naar toe en zodoende missen we meteen de markering. Terug dus tot het eerste hunebed en daar oversteken en het heideveld op.  Even een foto maken want de markering is best slecht te zien. Straks melden als ik thuis ben. Met een boog gaan we over het mooie landschap en we komen langs een watertje "Genieput" genaamd. De naam is veelzeggend.

Een paar honderd meter verder steken we diezelfde grote weg weer over en komen dan in een gebied rondom een militair oefenterrein. Op de kaart lijkt het heide, maar het is een ordinaire blubberige zandweg die we een eind moeten volgen en we zijn blij als we rechtsaf het fietspad op kunnen. Ik pak de "bankjes app" er bij en zie dat er ergens in de buurt één is. Maar dat in de buurt is toch nog een knap eind. Wat een groot terrein voor die militairen en wat een enorme opslag van voertuigen. Het fietspad is eindeloos lang en nergens is iets te zien waar we op kunnen zitten. Ik heb dorst en drink mijn flesje half leeg. Als we dan eindelijk het terrein voorbij zijn, blijkt het bankje verderop te staan. Daar moeten wij niet naar toe dus gaan wij zitten op een grote steen waar we nauwelijk samen op passen en gooien onze jas over de balk. Een laagje kleding gaat uit en die stoppen we in de tas. We drinken koffie en eten de rest van de lunch en de wortel en komkommer komen ook tevoorschijn.

Dan eindelijk het laatste stuk. Eerst langs een sloot en later net voor Steenwijk de bewoonde wereld in. Mijn heupdysplasie zegt: stop en niet verder. Eindlijk, eindelijk kunnen we gaan zitten op het kerkhof. Daar blijven we een tijdje en drinken thee. Als ik ben bijgekomen vervolgen we onze weg door het "sport"gebied van Steenwijk. Dat is best indrukwekkend. Als we zo een tijdje lopen laat mijn GPX zien dat we de verkeerde kant op gaan. Hoe kan dat nou, we volgen toch rood/wit? Of loopt hier nog zo'n pad? De markering gaat echt een heel andere kant op en wij besluiten gewoon rechtsaf te gaan richting centrum. Op de markt bij "Zus en Zo" nemen we cappuccino en koffie. Ik kan ook eindelijk naar toilet. Na de koffie de laatste km naar het station. Ik ben blij dat we er zijn. 19,7 km is toch een stukje verder dan de 17 km in het boekje. Met een heupdysplasie zijn het de laatste stukjes die je nekken. Volgende keer toch maar iets minder ver lopen.
​Resumé: een prachtige dag waarbij het zonnetje soms heel flauwtjes tevoorschijn kwam. 

Ons traject: stuw Vilsteren - Dalfsen 
Afstand: 13 km
Parkeerplaats: stuw Vilsteren (aan de overkant, te bereiken via de Hessenweg)
Parkeerplaats: station Dalfsen


Dag 8
Gisteravond hebben we meteen het plan opgevat om deze route te lopen. We vertrekken rond 10 uur. Het is makkelijk, eerst de Lancya parkeren bij station Dalfsen en daarna de Astra bij de camping bij de Stuw.
We lopen naar de stuw en pas als we over de stuw en de brug zijn, gaan we rechtsaf. Hier begint het pad, welke we ook al een paar keer hebben gelopen. Het is hier prachtig. Voorbij de Oostermaat gaan we rechtsaf richting 't Holthuus en Hessem (domicili van Erwin Nijhof, althans, hij is hier geboren). Heb hem al eens verteld dat ik niet begrijp dat hij dit mooie gebied heeft ingeruild voor de plek waar hij nu woont. Maar ja, iedereen maakt een keuze. Dan moeten we bij Westermaat in een punt rechtsaf en dan gaan we naar links de dijk op. Op dit stuk wonen artsen en fysiotherapeuten (mensen met geld dus). Ja die hebben wel een mooi plekje uitgezocht . Nou dit had ik dus in mijn hoofd zitten, maar die wonen daar helemaal niet. Wel een alternatief gebeuren.Thuis maar even opzoeken wat het precies is. Daar waar we nog een mooi uitzicht hebben op de Vecht, gaan we linksaf. Een eind verderop is een bankje. Het is tijd voor een pauze. We drinken koffie en nemen een stukje fruit. .

Ik maak nog een foto van het bord van de B&B (zoek ik thuis ook even op) en dan vervolgen we onze weg om Hessum heen naar Hessumsche Esch en naar het zuiden. We steken de Tolhuisweg over en bij het Hessumsche Veld gaan we naar rechts richting Rechteren. Aan het begin van het bos gaan we op een balk zitten, eten een boterham en nemen een wortel en komkommer (we moeten natuurlijk wel zorgen dat we goed groente eten) !!! We lopen op een bospad, wat meer weg heeft van een laan, aan weerskanten eiken en beuken en op de rand van het bos dennen. Apart. 
In Rechteren zien we het mooie kasteel, die is vanaf de route zowaar te zien, iets wat zomers echt niet lukt vanwege de bomen die dan volop in het blad zitten. Gauw een plaatje schieten. We zien ook koeien in de wei, prachtig gewoon.

Via de Houtmars en Millinger Esch komen we aan bij het station Dalfsen. Omdat we net koffie en thee hebben gehad lopen we de parkeerplaats op en rijden via de Stuw weer naar huis. Wat een mooie afwisselende route, mulle zandpaden, dijken, harde zanpaden, landweggetjes en door de bossen. 13 km op de teller. 

Ons traject: Ommen - Vilsteren
Afstand: 9.02 km
Parkeerplaats: bij landgoed Het Lear
Parkeerplaats: stuw Vilsteren (aan de overkant, te bereiken via de Hessenweg)

​Dag 7
Omdat ik het in de rug heb, besluiten we niet al te ver te gaan. Het is mooi weer en rond 10 uur vertrekken we naar de parkeerplaatsen. We moeten zelf koffie meenemen want bij navraag blijkt De Klomp in Vilsteren vandaag gesloten. Niet erg, dan picknicken we wel in het bos. Het wordt een mooie route langs de Regge, een stuk van het Reggepad, welke we al eens eerder hebben gelopen. Niet verkeerd want het is een mooi stukje Ommen. 
We starten dus bij landgoed Het Laer en gaan net voor de ijsbaan rechtsaf. Daar lopen we na een paar honderd meter al verkeerd. Lekker slim als je niet oplet, dus lopen we weer een eindje terug. Verder gaat het goed en al snel belanden we inderdaad ook op het Vechtdalpad en het Reggepad. Ik vind het hier toch zo prachtig, kan er geen genoeg van krijgen. Ik maak een filmpje wat niet erg goed lukt, maar ja. Na zo'n 3 km verlaten we de Regge en gaan linksaf over de brug richting Vilsteren. Met de rug gaat het steeds beter, eigenlijk heb ik helemaal geen last. Goed dat de tas minder gevuld is en dat we toch gegaan zijn. Bewegen is sowieso een goed medicijn voor van alles en nog wat.
​
We komen langs camping Laarbrug. Wat ben ik hier vaak geweest in mijn jeugd. Toen was het nog geen camping trouwens, alleen een afgegraven heel diep gat. Lekker zwemmen in "het diep gat" zoals dat toen genoemd werd. Herinneringen, herinneringen. We moeten voorbij de camping linksaf en lopen als het ware om de camping heen. Dan schieten we weer het bos in en als we ruim 5 km op pad zijn komen we bij de boom met het vierkante bankje (hier neergezet in 2017). Daar nemen we lunch. We zijn vlakbij de kerk van Vilsteren. We drinken 2 bakkies koffie en eten een broodje. Voel ik nu een spatje regen? Dat is niet afgesproken !!!
We pakken in en gaan weer verder. Voorbij de kerk steken we de weg over, we verlaten Vilsteren en volgen De Vecht richting de Stuw. Over de stuw komen we bij de camping aan en daar staat de auto. 9.02 km op de teller. Netjes. We halen de andere auto en gaan naar huis. Het is nog lekker vroeg, dus nog tijd voor andere leuke dingen. De regen is in de lucht gebleven. 

Info (bron: Wandelnet)
In het Vechtdal vestigden de eerste bewoners zich op de van nature hogere en drogere plekken. Hier omheen werd akkerbouw bedreven en granen, peul- vruchten en bieten geteeld. Ook de natte hooilanden langs de Vecht werden gebruikt voor voedsel van de dieren. Daarbij de mest van schapen die samen met heideplagsel als bemesting voor de akkerbouw werden gebruikt en de typische hogere en bolle ligging van de percelen die hierdoor ontstonden: de essen. Dat is wat u in deze etappe ziet rond het fraaie landgoed Vilsteren. Zo brengt wandelen u echt in contact met natuur en landschap.

Ons traject: Koekange - Havelte
​Afstand: 11,93 km
​Parkeerplaats: Koekange (spoor)
Parkeerplaats: Havelte (achter het café in het bos)

Dag 6
In Koekange beginnen we op deze zonovergoten dag aan onze wandeling. Volgens het weathershot is het 5 graden. We lopen het dorp uit over de verharde weg. De lente komt uit de grond gezien de vele mooie paarse bloemetjes die we in de grasvelden zien. We hopen toch dat we snel van deze weg af kunnen, want er is niet veel aan. In Ruinerwold (zo geeft de App aan) slaan we linksaf en we mogen kilometers langs het water lopen op een verharde weg. Onderweg zie ik een mooie boom en daarin veel heel kleine vogeltjes. Met de mobiel kan ik ze zelfs niet eens zien. Wel mooi dat ze uit zo'n klein holletje tevoorschijn komen. We hebben sinds kort ook een App op de telefoon waarop de bankjes langs de route staan en wij pakken die app er even bij. Je kunt als je bankjes ziet, deze ook toevoegen. De volgende is als wee rechtsaf mogen, maar we hebben nog niet lang gnoeg gelopen, dus stappen we verder. Bij de sportvelden in Ruinerwold nemen we een lunch. Ik gooi mijn jas en vest uit en loop daar lekker een kop koffie te drinken in T-shirt. Wat een weertje. Heerlijk gewoon. Dan na een half uurtje gaan we weer verder. De route is echt geen fluit aan, eigenlijk kun je wel zeggen w a a r d e l o o s. Wie verzint het om hier een wandelpad langs te laten gaan. Over de verharde weg waar ze als gekken rijden en totaal geen rekening houden met wandelaars. Wij vinden het absoluut niet prettig en we springen vaak de berm in om ons hachje te redden. Zuchtend en blij steken we een weg over en over de brug ploffen we neer op en bankje. Tijd voor een sinasappel en wat drinken. Het laatste stuk van 3 km is ook niet veel aan, maar gelukkig eindigen we in het bos waar onze auto staat. We rijden terug naar het spoor in Koekange en halen de andere auto op. Op naar huis. 

Ons traject: IJhorst - Koekange 
​Afstand: 14,03 km
​Parkeerplaats: IJhorst Vierbergen (in het bos)
Parkeerplaats: Broekhuizen (spoor Koekange)
​
Dag 5
Vandaag gaan we weer op pad en we rijden met 2 auto's naar de spoorlijn Broekhuizen. Daar parkeren we één auto en met de andere rijden we terug naar IJhorst, waar we een paar dagen eerder geëindigd waren. We starten om 11.20 uur. Het gebied is prachtig, afwisselend bos, heide en zand. We zijn bijna 5 km op weg als ik stop en zeg: maar hier zijn we toch al eens geweest? Nog geen 100 meter verder is een bankje en we weten het absoluut zeker: hier zijn we inderdaad eeder geweest. We pakken onze lunch en gaan er lekker bij zitten. Ik trek mijn jas uit want ik heb het natuurijk al weer warm. Dan na een half uurtje gaan we verder en als we bij Rogat komen, wat ook werkelijk een gat is, gaan we bij een chauffeurscafé naar binnen om een verse bak koffie te drinken. Ook even gebruik maken van het toilet en dan gaan we voor het laatste stuk. Veel verharde weg en we laten onze fantasie maar werken en dan zien we toch ook dat het hier wel mooi is. Zo rond 15.00 uur bereiken we het eindpunt. Nu nog even de andere auto ophalen en dan naar huis. Ondanks dat we de zon niet gezien hebben, toch een mooie dag.

Ons traject: Balkbrug - Vierbergen (bij IJhorst in het bos)
​Afstand: 8,32 km
Parkeerplaats: Zwolseweg (bij Ellerman)
​Parkeerplaats: Vierbergen (in het bos)

Dag 4
We vertrekken om half 10 en rijden naar Vierbergen (komende van Balkbrug bij IJhorst afslaan naar links en dan rijd je zo tegen de parkeerplaats aan (wel een stukje zandweg volgen) en parkeren de Lancya. Daarna rijden we terug naar Balkbrug waar we de Astra parkeren aan de Zwolseweg en dan beginnen we aan de wandeling. Al snel lopen we Balkbrug uit en komen we in het mooie gebied achter het Heuveltjes bosbad. Een gebied waar je over een mooi heideveld loopt. Het hele gebied is eigenlijk verrassend mooi. Maar wat weer zo jammer is, nergens is een bankje te bekennen en aangezien ik honger heb, besluiten we maar ergens op een beschut plekje een boterham te eten en iets te drinken. Dat doen we dus staande. 
Daarrna gaan we weer verder en na een stuk over de weg, waar we nog langs een vennetje lopen, komen we in het Staatsbos De Zwarte Dennen aan. Hier zijn we zo'n 40 jaar geleden verdwaald, wat ook heel goed kan, want groot is het wel. Het is een gemengd bos en ook hier zien we weer van alles en ook weer een mooi stuk heide. Ik maak een filmpje. Het laatste stuk gaat recht toe recht aan door het bos. Niet zo heel veel variatie, maar in ieder geval beter dan over de weg. Het is een mooie dag om op terug te kijken. Ondertussen heeft Google van de foto's een album gemaakt. Geniet mee.

Info (bron: Wandelnet)
Het Maarten van Rossumpad start bij de Ommer- schans, gebouwd als verdedigingswerk, later bood het onderdak aan bedelaars en landlopers en nu resten slechts een deel van de gracht en de be- graafplaats. Centraal in de etappe ligt boswachterij Staphorst waar reeën, vos, dassen en roofvogels voorkomen. Het landschap is onbedorven en puur als u verder wandelt en het riviertje de Reest oversteekt. Eeuwenlang al de grens tussen Drenthe en Overijssel staat er nog een tolhuisje met slagboom waar tot 1965 door tollenaar Jan Stapel 10 cent tol werd geheven voor een wandelaar.

Ons traject: Hoogengraven - Balkbrug
​Afstand: 11,7 km
Parkeerplaats: Hogengraven bij viaduct
​Parkeerplaats: Zwolseweg (bij Ellerman)

Dag 3
​Het belooft vandaag een lenteachtige dag te worden in november. Daarom besluiten we lekker te gaan wandelen. We drinken eerst koffie, maken de boel aan kant in huis en na de lunch stappen we in de auto. Om klokslag 12.30 uur beginnen we in Arriën aan een stuk van ongeveer 5.5 km over verharde wegen en fietspad. We lopen hierbij 2 viaducten over. Eigenlijk is er niet veel aan, maar als je je ogen de kost geeft zie je ook wel weer leuke dingen die je dan toch op de foto zet. Zo wordt het een aardig geheel. 
Voorbij de Haarmeijersbrug Ommerkanaal staat een bankje. Ik verga van de dorst, het is best warm. We drinken even iets maar eigenlijk lopen we meteen verder omdat we nog maar net op de route zitten. Maar dan is er voorlopig geen bankje te bekennen en als we bij het bos aankomen, val ik bijna flauw. Honger heb ik en dorst. We eten staande een banaan en drinken bijna de fles leeg. Dan gaan we weer verder en passen ons tempo aan. Op het eind van het bos gaan we op een slagboom zitten. Een eind verderop op het kerkhof is een overdekt plaatsje waar we een sinasapel eten. Op dit kerkhod liggen bedelaars uit 1800 en t.b.s-ers. We lopen daarna verder richting de boskerk, de kerk waar wij getrouwd zijn in 1977. Het is nu een Rustpunt op de route. Het lijkt uitgestorven. We lopen dan op het pad aan de achterkant van wat vroeger Rijksinrichting Veldzicht was, waar Bé en ik beide gewerkt hebben. Bij het tolhuisje houden we links aan en na nog zo'n 500 meter komen we aan op de Zwolseweg. Daar staat de auto geparkeerd en samen rijden we naar Arriën. Rond 16.00 uur zijn we thuis. Wat weer een mooie dag.   

Ons traject: Arriën - Hoogengraven
​Afstand: 8,83 km
Parkeerplaats: Arriën
Parkeerplaats: Hogengraven bij viaduct
​
Dag 2
​Nadat de B&B-gasten zijn vertrokken zoeken wij onze spullen bij elkaar en vertrekken met 2 auto's naar het Maarten van Rossumpad. In verband met voetbal op t.v. vandaag ook niet heel ver, maar wel door onze geliefde Koelanden en Driehoeksbos. We beginnen in Arriën bij het rustpunt en binnen no time begeven we ons op een zandweg die ons na 1 km brengt naar de bosrand. We moeten rechtdoor. Jammer dat M.v.R.-pad niet even rechtsaf gaat voor een mooi uitzicht aan de Vecht, een plek waar je vanaf een bankje heerlijk kunt genieten. Een gemiste kans. Maar goed. Wij volgen trouw het pad. De zon wil nog niet erg tevoorschijn komen en dat is wel een beetje jammer. Dit bos laat ook nog niet veel herfstkleuren zien, maar al met al is het hier altijd wel genieten. Tegen 12 uur half 1 gaan we een boterham eten en ik maak wat foto's. Uiteindelijk kies in de panoramafoto om te posten. We zijn niet de enigen in het bos. Veel ouders met kinderen en honden. Niet zo gek, dit is echt een heel mooi gebied. Niet voor niks dat Ommen in 2013 tot wandelgemeente is uitgeroepen. Ik snap dat wel. Na een poosje gaan we verder en we verlaten voor eventjes het bos.

Het isondertussen best warm en ik trek mijn vest uit. We steken dan de N34 over en gaan rechtsaf. Niet heel ver en vlak voor de "Tolhekke" gaan we linksaf de Oostweg op. Al snel zijn we bij het Driehoeksbos (waar ons hondje Bobby begraven ligt en waar Betty's bankje is). Hier kwamen en komen we heel vaak. Het verveelt nooit. Ook nu niet. Bij de picknicktafel eten we fruit en we begroeten jonge mensen met honden en sporters. We gaan weer verder, rechtsaf via een zandpad, wat wel een zandvlakte lijkt. We komen uiteindelijk op het pad (de weg) die rond het bos gaat. We moeten linksaf, langs golfbaan De Hogengraven en na ongeveer anderhalve kilometer zijn we weer bij de auto. Wat een mooie dag. Nu snel naar huis. Thee drinken en voetbal kijken. Ik niet, ik schrijf verslag.

Ons traject: Het Laer - Arriën
​Afstand: 3,6 km
Parkeerplaats: Het Lear
Parkeerplaats: Arriën

Dag 1
​Na het kringlopen in Ommen gaan we even een paar kilometer lopen op het Maarten van Rossumpad. We parkeren 1 auto in Arriën en 1 auto bij Het Laer in Ommen. We maken een paar foto's bij het hertenkamp en in het centrum van Ommen. Daar nemen we een bakkie leut op het terras van Tante Pos voordat we verder gaan.
​De weg voert ons langs het museum en Oldenhagen naar Arriën. Een weinig spectaculair stuk. Maar het begin is in ieder geval gemaakt. Onderweg wel dieren in de weide en dat maakt het altijd weer leuk. Morgen verder. 

Info (bron: Wandelnet)
U start de wandeling in Ommen, de oude handelsplaats aan de Vecht met stadsrechten sinds 1248. De gemeente werd op 7 mei 2013 verkozen tot Wandelgemeente van het Jaar 2013. Het jury- rapport vermeld: ‘Ommen heeft de prijs gewonnen omdat de gemeente enkele honderden kilometers wandelnetwerk heeft over grotendeels onverharde paden’. Ommen verlatend naar het noorden wordt dit bevestigd en wandelt u in het Vechtdal over landweggetjes en steegjes. Hier is ook een libellen- paradijs bij Arrien waar de weidebeekjuffer te zien is met zijn zwarte vleugels en vlinderachtige vlucht.