Dag 1 Maandag vertrekken we al vroeg met de trein naar Eindhoven. Daar komen we zoals gewoonlijk weer veel te vroeg aan maar ja, beter te vroeg dan te laat. We hebben nog even contact met het thuisfront en dan is het al snel door de controle. We wachten op boarden wat een eeuwigheid duurt. Als we dan eindelijk naar buiten mogen, moeten we nog een eind lopen naar het vliegtuig. Ook daar moeten we weer wachten (lekker in die brandende zon, pfff). Het vliegtuig moet eerst nog leeg en dan kunnen wij er pas in. Eindelijk stijgen we op, meer dan een half uur vertraging, maar toch komen we nagenoeg op de tijd aan zoals omschreven staat. In Dublin ook weer door de controle en men vraagt waarom die gaten in het paspoort zitten. Nou die zijn gewoon handig als je het paspoort opbergt in een ordner. Mag dus eigenlijk niet omdat het staatseigendom is. Buiten staat Marco te wachten en na en kop koffie gaan we naar de verhuurauto's. Wij huren er een bij Budgetcar en krijgen een mooie, zeer luxe Renault Megane mee. En dan gaat de reis naar het huisje in Galway County, dat ligt in het westen van Ierland en een paar uurtjes rijden van Dublin. Onderweg stoppen we in Althlone, waar Marco vorige week gefietst heeft voor het goede doel. Hier eten we een broodje en drinken een kop koffie. Dan gaan we weer verder en in Headford moeten we op zoek naar het huisje, welke bijna niet te vinden is, zo enorm achteraf ligt dat. Om half 8 's avonds komen we bij het schattige huisje aan. 's Avonds gaan we nog terug naar het dorpje om inkopen te doen en om heerlijk te dineren bij Anglers Rest Hotel Headford, Co. Galway, Ierland. Het eten smaakt ons best (stukje zalm) en na het eten gaan we terug om Netflix te kijken en om een beetje na te praten. Dag 2Na een uitstekende nachtrust zien we dat buiten de regen met bakken uit de lucht komt. We laten ons het ontbijt eerst maar eens lekker smaken en na het eten vertrekken we in de regen voor een hele dag op excursie met Marco als excursieleider. Marco zal Marco niet zijn als hij niet alles al van tevoren heeft uitgezocht. We rijden enkele kilometers door holle wegen waar het gras tussen de stenen groeit, weggetjes die Marco ook al gefietst heeft. Het is prachtig hier en mooi groen. 1e stop - Friary of Ross Dit een bezienswaardigheid (aanbevolen door een collega van Marco). Het is hier niet druk: we zijn alleen. We zien een ruïne van een kerk met oude graven. We lopen hier wat rond en maken foto's. Dan rijden we verder. 2e stop - Galway We lopen in de regen door de stad totdat het niet leuk meer is en we gaan daarom ergens naar binnen voor een bakkie. Hier kunnen we het wel een tijdje uithouden. De koffie smaakt in ieder geval goed. Als de regen stopt, gaan wij ook weer verder. 3e stop - Kilmacduagh Abbey Ook hier lopen we wat rond en maken foto's. We kunnen door een muurtje het terrein op. Hier is het ook niet druk. Zeggen en schrijven lopen hier buiten ons nog 2 personen. We rijden verder en stoppen nog ergens om over een gedeelte van 600 km2 leisteen te lopen. Onderweg eten we nog in een of andere gelegenheid en dan komen we aan bij de 4e stop. 4e stop - Catherconnell Archaelogical Project Summerary of Fieldwork. Hier aangekomen lopen we de deur door, maar we worden teruggehaald. Of we even willen betalen. Niets is hier voor niets. We betalen 18 euro en lopen dan wat rond in het stenen Fort. Eerst gaan we naar het bezoekerscentrum waar een voorlichtingsfilmpje gedraaid wordt. Ik snap er echter geen jota van en heb geen idee waar ze het over hebben. Ik val er bijna van in slaap. We gaan naar buiten en lopen over het terrein waar we archeologen aan het werk zien, maar verder is het niet echt de moeite waard voor dat geld. We rijden weer een eindje verder voor de... 5e stop - Poulnabrone dolmen, Burren Hier stappen we uit en lopen weer wat rond. Wij zijn niet de enigen die dat enorme grafsteen wil zien. Vooral voor een doordeweekse dag is het best druk. We blijven even en gaan dan weer verder en rijden door Burren National Park. 6e stop - De Cliffs of Moher Deze kliffen (hoogte 214 meter), gelegen in het graafschap Clare in Ierland behoren tot de hoogste klipkusten in Europa. De klippen bestaan uit kalksteen en strekken zich uit over een lengte van acht kilometer aan de Ierse westkust, tussen de dorpen Doolin en Liscannor. Daarnaast grenzen de klippen aan de Burren. Hier blijven we een tijdje. Het is erg winderig en bijna koud te noemen, maar ik vind het eigenlijk wel lekker zo. Na een uurtje gaan we verder. We rijden langs de kustweg en via Black Head weer terug naar het huisje. Ik kan me niet heugen zo dicht bij de kust gereden te hebben dan hier. Onderweg eten we in het plaatsje Kinvarra. Wat was het lekker. Na het eten rijden we in een ruk door naar het huisje waar we om 21 uur aankomen. We gaan lekker naar Netflix kijken. Morgen weer een nieuwe dag. Dag 3We worden wakker, kijken naar buiten en zien heel verrassend regen naar beneden komen. Dat belooft weer leuk te worden. Na het ontbijt pakken we alles bij elkaar en vertrekken richting het noord-westen. Het regent steeds harder en we maken van de nood weer een deugd en stoppen in Cong. Tijd voor koffie. Binnen maak ik een foto van de regen buiten. Een man vraagt of ik hem niet op de foto wil zetten en we raken aan de praat. Het gaat over de regen, iets wat de Ieren niet erg vinden en er aan gewend zijn. Nou zeg ik: als je op vakantie bent, dan is dit niet zo leuk. Het wordt steeds drukker in het cafe. Je snapt niet dat die mensen de cafés in en uit lopen. Overal is het in die eettentjes gewoon druk en soms moet men gewoon wachten bij de deur totdat er een tafeltje vrij komt. Na de koffie gaan we verder. De regen houdt gewoon niet op en is onze vijand vandaag. Soms stappen we even uit de auto voor een foto en stappen dan snel weer in. De lunch gebruiken we in Recess. Snel naar binnen en ook hier is het weer druk. Dat is op zich wel gezellig. De lunch smaakt goed en we gaan weer verder. De volgende stop is bij de Kylemore Abbey. We blijven eerst even zitten. De regen komt met bakken uit de hemel. Dan toch ook hier maar even er uit, foto's maken en snel weer in de auto. We rijden en rijden en ineens waarschuwingsborden en een rij auto's die gestopt is Een mevrouw komt naar onze auto en vertelt eigenlijk dat ze niet verder durft. Marco zegt: gewoon proberen . Iets wat wij ook doen. Bé legt alles vast op film. Jeetje wat een water. Als we er door heen zijn, zijn we wel blij dat het goed gegaan is en dat alle elcetronica nog werkt. Ik denk nog wel even aan die mevrouw en hoop dat ze terug gegaan is. Wel sneu voor haar. Regen, regen en nog eens regen. Het is best somber en jammer want het is hier echt fantastisch mooi. We rijden de bergen in, iets wat ik op dat moment totaal niet leuk vind. Marco heeft hier op sommige plekken al eerder gefietst. Ook nu zien we fietsers en wij denken hardop: wat een lol om hier te fietsen in de regen, bergje op en bergje af. Gekkenwerk. Ook zijn we enkele wandelaars tegengekomen die liepen in korte broeken. Wat een lol zeg. Gelukkig zitten wij lekker droog in de auto maar de regen bederft toch wel veel. Wij stoppen in Clifden en natuurlijk was het daar weer koffie drinken. Opeens valt het op: het is droog, Snel naar buiten en rondlopen. Kaartjes kopen en schrijven en op zoek naar het postkantoor. Hierna de auto opgezocht en weer verder. Het is mistig van de regen en we rijden langs de kust. De foto's mislukken jammerlijk en het is ook niks waard om uit te stappen. Dan uiteindelijk komen we weer in Galway en hier lijkt het weer ook ietsje beter. We stappen uit, en lopen naar het centrum. Onderweg maak ik een filmpje van enkele tapdanseressen. We gaan eten bij de Italiaan. Bij de parkeerplaats aangekomen zien we dat de voorste nummerplaat van de auto is gestolen. Marco belt hierover en dan gaan we naar huis. Het regent ook weer eens. Op de terugweg nog even bij de winkel aan en rond half 9 zijn we thuis. Wat een enerverende en regenachtige sombere dag. Joepie! Dag 4Donderdag, we gaan na het ontbijt en nadat we opgeruimd hebben weer naar Dublin. Marco vliegt vanavond nog naar Nederland waar hij morgen een bruiloft heeft. Maar eerst een mooie weg opzoeken. Marco rijdt als de beste en hoewel hij in Ierland geen auto heeft doet hij alsof hij al jaren in een auto rijdt waarvan het stuur aan de andere kant zit, en je ook nog eens links moet rijden. Ik ben blj dat ik achterin zit, hahaha. Ergens halverwege stoppen wij voor koffie en dan zijn we eigenlijk ook al weer best snel in Dublin. Wij parkeren voor zijn huis en gaan naar het centrum. Marco pint even geld voor de parkeermeter en loopt terug. Wij spreken af in de koffiecorner bij Holiday Inn. Als Marco terug is lopen wij wat rond in de stad en gaan eten. De naam ben ik vergeten. Dan lopen we weer wat rond, winkelen we bij Jenny's of zo en gaan dan naar huis. Marco pakt zijn spullen in en vertrekt met de huurauto naar het vliegveld. Wij blijven in zijn appartement. In de middag gaan Bé en ik naar het park en blijven daar heerlijk zitten. Het is droog en dat is al mooi meegenomen. Als wij later ons avondeten willen nuttigen en een gelegenheid opzoeken, is het ook ineens een stuk warmer in de stad. Ik kan er niet tegen en word er chagrijnig van. Bah, wat haat ik dat warme gedoe in zo'n stad. We eten weer in dezelfde gelegenheid als 's middags en wij genieten van het eten en het toetje en dan gaan we langzaamaan naar het appartement. Dag 5Na een fijne nachtrust in Marco's appartement vertrekken we naar de stad voor een lekker ontbijt. Niet zoals we thuis gewend zijn, maar het is in ieder geval beter dan niks. Dan hoeven we maar naar de overkant te lopen voor de speciale bus naar het vliegveld. Daar komen we mooi op tijd aan en we besluiten meteen maar richting gate te gaan. Controle bij de band en daarna zien we al snel dat we naar gate 102 moeten. Later verandert dit in 117. We gaan zitten, eten een broodje, drinken weer koffie (ik kan geen cappuccino meer zien) en vertrekken eindelijk bijna een half uur later dan gepland. Ik zit op rij 19 en Bé op rij 22. De lucht is helder en ik kan mooie luchtfoto's maken. Ook als we in Nederland aankomen. Je ziet heel duidelijk Zeeland liggen. Dat is een mooi gezicht. En dan staan we ook al weer aan de grond. Als we uitstappen lijkt het alsof je een klap in je gezicht krijgt. Bloedheet is het op het vliegveld. We gaan weer door de paspoortcontrole en nemen de bus naar het treinstation. Daar eten we een ijsje (dik verdiend) en dan met de trein naar Hardenberg. In de eerste trein is geen airco en je ontploft bijna van de hitte. Gelukkig mogen we er in Utrecht uit. In Zwolle moeten we nog een keer overstappen en dan zijn we rond 20 uur in Hardenberg.
2 Comments
Betty
8/11/2023 19:51:53
Nice from you to comment.
Reply
Leave a Reply. |
Fly Drive (14)
Alles
|