Wij stappen rond 10.00 uur in de auto voor een mooie wandeling vanuit Stegeren. De rode paaltjesroute leidt ons eerst één km langs het water en daarna over de brede zandweg richting natuurbegraafplaats. Er rijden trackers en we horen de houtkapmachines hout kappen en zagen. Echt erg om te zien hoeveel als er ligt. Ik maak enkele foto's. 

Bij de natuurbegraafplaats aangekomen verlaten we de rode route en kruisen de Middenweg. We lopen langs de golfbaan, waar we enkele foto's maken. Bij de Arriërveldsweg gaan we rechtsaf die nog druk bereden wordt. Niet fijn om steeds de berm in te moeten. Op de kruising nemen we aan de linkerkant plaats op een bankje. Het Arriërveldsbos (wat nu golfbaan is) is een bekende plek voor mij. Mijn vader en moeder fietsten met ons vaak naar dit bos en dan moesten wij bij de boer water gaan halen in de blauwe kan. Dit alles voor de ranja. Ik fotografeer de boerderij want die staat er nog steeds. 

Met 4,5 kilometer achter de rug steken we de weg over en volgen het zandpad van de Zuiderlijke Dwarsweg aan de andere kant van de golfbaan. Na ongeveer 1 km kruisen we de Middenweg  en na 200 meter gaan we rechtsaf, waar we de rode route verder volgen. Het pad voert ons weer door het bos, waar het geluid van de houtkapmachines de stilte doorbreekt. Ondanks het lawaai genieten wij van  de prachtige omgeving, we zien zowaar enkele sneeuwklokjes.

Terwijl we verder lopen, begint de regen als vanouds zachtjes te vallen, maar dit weerhoudt ons er niet van om de wandeling af te korten. Als we bijna terug zijn bij de auto mag Teddy, onze trouwe metgezel, lekker even loslopen zodat hij vrij kan rennen. Met in totaal 7,5 kilometer in de benen voelen wij ons weer een stukje dichter bij de 10 km. En dan rijden we naar huis, Teddy "uitgeteld" achterin. Het is half één, dus tijd voor lunch. 

Ommen
Start: Stegeren
Parkeren: Arrierveldsweg
Afstand: 5.52 km

Het is zo verleidelijk om naar buiten te gaan nu de lente haar intrede doet, met haar zachte zonnestralen die door de nog kale bomen breken en de eerste tekenen van leven tonen. Vandaag hebben we besloten om een vertrouwd pad te bewandelen, een route die we vroeger bijna dagelijks liepen. De opwinding is voelbaar, zelfs Teddy lijkt er helemaal klaar voor te zijn.

We beginnen onze tocht op het bospad, een kronkelend pad dat ons ongeveer 800 meter langs het kabbelende water leidt voordat we rechtsaf slaan. Het zandpad strekt zich voor ons uit, en we merken opnieuw de sporen van houtkap op. Een noodzakelijk kwaad, denken we terwijl we verder lopen. We volgen het brede zandpad, dat ook de route van het Maarten van Rossumpad volgt, voor iets meer dan een kilometer voordat we rechtsaf slaan.

Aan onze linkerzijde zien we de Natuurlijke Begraafplaats, waar we even stil blijven staan voordat we bij het bankje rechtsaf onze weg vervolgen door het modderige pad langs het heidegebied. Het is een uitdaging, maar wel een die we graag aangaan. We blijven de heide met een bocht naar links volgen tot we bij Betty's bankje aankomen, waar we even rusten. De teller staat op 3,45 kilometer.

Vanaf het bankje hebben we uitzicht op de drukte van de Natuurbegraafplaats, maar we laten die achter ons en volgen de rode markering naar rechts. Aan het einde van het pad moeten we het bos in volgens de rode paaltjes, maar in plaats daarvan kiezen we ervoor om een eindje rechtdoor te gaan tot aan de Zuidelijke Dwarsweg en daar gaan we rechtsaf.

​Onderweg zien we links een bank met tafel, waar we even stoppen om foto's te maken voordat we onze weg vervolgen. Terwijl gemotoriseerde tweewielers ons passeren met een behoorlijke snelheid, blijft Teddy rustig. We passeren een weide waar drie paarden grazen voordat we rechtsaf slaan en onze auto in zicht komt. Het laatste stuk van de route is behoorlijk modderig, maar dat deert ons niet.

Bij de auto voel ik opluchting en optimisme voor de toekomst (i.v.m. revalidatie). We hebben onze wandeling volbracht, 5,52 kilometer op de teller. Op naar de 10 kilometer!

​BLIJ ZIJN = 5.52 KM WANDELEN..
Ik heb het gered en ook nog zonder problemen. Wat een fijn gevoel. Stapje voor stapje gaan we vooruit. 

Een reactie wordt zeer op prijs gesteld. Dat kan ook anoniem: bij de naam vul je dan in "anoniem. "
Alvast bedankt

Ommen
Start: Stegeren
Parkeerplaats: Driehoeksweg
Afstand: 4.84 km

Het is zaterdagmiddag en we  besluiten om een mooie wandeling te maken in Stegeren. Wij hebben vanuit het verleden een route van 5-6 km, bijna een vast onderdeel van onze dag, maar elke keer als we hier lopen lijkt het een nieuw avontuur te worden. Met Teddy dartelend aan de lijn, beginnen wij aan de wandeling, welke ons langs de rustige paardenweiden brengt. Teddy blaft enthousiast naar zijn viervoetige vrienden terwijl ik een filmpje maak van het speelse tafereel.

We gaan verder en lopen langs de bosrand waar de grond nog vochtig is van de regen, nou eigenlijk is het best modderig op sommige stukken. Teddy vindt het heerlijk om door de modder te rennen en wij kunnen niet anders dan lachen om zijn vrolijke gekwispel en gehuppel terwijl hij zijn poten vuil maakt. Hij huppelt altijd met de achterpootjes. Heel koddig om te zien.

Dan slaan we linksaf het bos in en na een tijdje bereiken wij een open plek bij de heide, een perfecte plek voor een welverdiende pauze. Teddy graaft weer en snuffelt aan alles wat zijn interesse wekt en wij zitten een beetje te overleggen welke kant we zullen oplopen. Toch maar niet de route die we in gedachten hadden. Dat wordt gewoon te ver en zou niet verstandig zijn. Met vernieuwde energie vervolgen wij onze weg en slaan op het eind van het heideveld niet rechtsaf maar linksaf, dwars door het prachtig bos van Ommen.

Dichterbij herstel
Elke stap brengt mij dichter bij mijn volledige herstel en wij zijn dankbaar voor elke kleine vooruitgang. Het laatste stuk lopen we langs het water, parallel aan de rijweg aan de overkant. Dit pad loopt omhoog en dat valt nog niet mee. Mijn conditie is op geen stukken na terug van wat het geweest is. Nog veel werk aan de winkel.

Uiteindelijk komen wij terug bij de parkeerplaats aan de Driehoekweg, de auto is in zicht. We kijken terug op een wandeling vol plezier en genoegdoening. Teddy springt voldaan in de auto en gaat gewillig in zijn stoeltje op de achterbank zitten. We tikken 4.84 km aan en dat is toch weer 580 meter verder dan eergisteren. En zo gaan we mooi richting de 10 km. 

Na zo'n beetje 4 weken hebben we de auto uit de garage kunnen ophalen en daarom zijn we meteen op pad gegaan naar ons geliefde bos: Het Driehoeksbos in Arriën. 
We vertrekken ruim voor koffietijd en daar aangekomen zijn we benieuwd hoe mijn been zal reageren. We besluiten lekker rustig aan te doen en we gaan ook helemaal het bos in, in plaats van op de zandweg. Na 1 km gaat het goed. 2 km ook. We genieten echt en na 3 km gaan we even op een bankje. Herinneringen van begin jaren 80 komen naar boven en natuurlijk delen we dat even met de kinderen. Endomondo zegt bijna 5 km als we bij de auto aankomen. Klik voor de foto's op het plaatje.

​After about 4 weeks we were able to pick up the car from the garage and that is why we immediately went to our beloved forest: The Driehoek woods in Arriën.
We leave well before coffee time and there we are curious how my leg will react. We decide to take it easy and we go all the way into the forest, instead of on the dirt road. It goes well after 1 km. 2 km too. We really enjoy and after 3 km we sit on a bench. Memories of the early 80s come up and of course we share that with the children. Endomondo app tells us we walked about 5 km.
Click on the picture for the photos.

Na het vrijwilligerswerk even naar het Driehoeksbos. We zien nogal wat auto's aan de kant van de weg geparkeerd staan en dat belooft niet veel goeds. We gaan naar onze vaste parkeerplek en daar is gelukkig niemand. Ik heb het nog niet gezegd of er komt een auto aangereden. Wij besluiten ter plekke niet de vaste route te lopen en daarom zijn we de wandelaars snel kwijt.

Met een omweg en door het nieuwe stukje Natuurbegraafplaats komen we aan bij Betty's bankje. Een bankje speciaal voor mij neergezet door de boswachter van Ommen, toen ik zelf nog bij die gemeente werkte. Hier eten we fruit en genieten van het zonnetje. Tot onze verbazing zien we een vliegtuig.

Via een pad waar we bijna nooit lopen gaan we terug naar de auto. We komen 2 wandelaars tegen die we met een ruime boog passeren.
​
Bij de auto aangekomen geeft Endomondo 5 km aan. We gaan naar huis. Lekker met een bakkie thee naar Netflix kijken.
Voor meer wandelingen: bezoek de website www.bettywandeltenfietst.nl

After the voluntary work, go to the Triangle Forest. We see quite a few cars parked on the side of the road and that does not bode well. We go to our permanent parking place and luckily nobody is there. I have not yet said whether a car will hit. We decide not to walk the fixed route on the spot and that is why we quickly lose the hikers.

With a detour and through the new piece of Nature Cemetery we arrive at Betty's bench. A bench set up especially for me by the forester of Ommen, when I was still working at that municipality. Here we eat fruit and enjoy the sun. To our surprise, we see an airplane.

We return to the car via a path where we hardly ever walk. We encounter 2 walkers who we pass with a wide arc.
Stock Photo - Stock Photo - Stock Photos
When you arrive at the car, Endomondo indicates 5 km. We are going home. Enjoy watching Netflix with a cup of tea.
For more walks: visit the website www.bettywandeltenfietst.nl

Wat een kleine wereld vandaag, maar de zon komt er rond 10 uur heel flauwtjes door en dat kan altijd mooie paatjes opleveren. Daarom vertrekken we snel en parkeren op de ons bekende parkeergelegenheid. We zijn niet de enige in het bos. Voor ons loopt een stel met kinderen die al spulletjes aan het zoeken zijn voor de kerst of zo. Af en toe komen we wandelaars tegen. We lopen eerst op een voor ons bekend pad en slaan net voor het eind rechtsaf. Hier komen we niet vaak en zo zie je maar weer dat als je eens een pad inslaat waar je nooit komt, hoe verrassend het dan is. De mist, nevel en dauw maken het bos spannend om in te lopen. Of dat op de foto's goed gaat uitkomen mag blijken als we weer thuis zijn. Op een gegeven moment komen we bij het heideveld en die laten we rechts liggen.

Aan het eind staat een bord met "Natuurbegraafplaats." Dat begint wel ergens op te lijken en als we een eindje verder lopen besluiten we rechtsaf te gaan om eens te kijken hoe de begraafplaats eruitziet. We komen uit op de Middenweg en gaan rechtsaf en bij weer een bord met dezelfde naam gaan we weer het bos in zodat we een beeld krijgen van dit gebied. Ja dit is een mooie plek.
Aan het eind gaan we rechts en direct links langs Betty's bankje en de heide. Ook daar ziet het er spectaculair uit zo in de mist. e slaan zo maar ergens af en hier ben ik nog nooit geweest. Ik ben blij met deze wijziging van onze route. Heel anders en een mooi slingerend pad leidt ons naar het laatste bekende stukje naar de auto. ​5,65 km zegt Endomondo. Mooi voor een zondagmorgen. We stappen in de auto en gaan bij de Bootsman aan de koffie.

Wandelen inde  rgeenAl heel vroeg zwaaien wij onze zoon Marco uit en wij stellen onszelf de vraag; duiken we er nog weer even in of gaan we direct aan de wandel. We besluiten het laatste. Ik moet me nog aankleden en als dat gebeurd is gaan we. Als we net 300 meter van huis zijn, gaan we weer terug. Het regent en dus moeten de capes mee. Op weg naar het bos begint het steeds harder te regenen, maar we gaan niet terug naar huis. Als we in het bos zijn trekken wij onze capes aan, maken een foto en gaan op pad. Het is inmiddels licht. Het gaat best lekker en het is ook helemaal niet koud. Ik ben blij dat ik alleen een t-shirt aan heb want na 3 km wordt het wel behoorlijk warm onder die cape. Er staat een stevige wind en soms vind ik het in het bos best eng. Ik wil eigenlijk liever het bos uit en daarom lopen we de laatste kilometers om het bos heen over de zandweg. Nou ja, het is meer een modderpoel. Soms moeten we maar zien hoe we onze weg vinden. Ach eigenlijk is het ook wel weer leuk. Als we weer bij de auto komen gaan de capes in de kofferbak. Thuis moeten we toch schone kleding aan want de broeken zitten onder de modder. Een paar uurtjes later is het stralend weer. Zul je altijd zien. 

Vandaag zijn de weerberichten niet al te best en we veranderen ons plan voor vandaag. Eerst het bos in en vanmiddag naar de sportschool. We pakken snel een rugtas in, kleden ons wat warmer aan en voor de zekerheid ook in de regenjas. We gaan naar ons geliefde bos, het Driehoeksbos, zo noemen wij het in ieder geval. Weet niet eens wat de echte naam is. Het is het bos waar Bobby begraven ligt. Om 10 uur stappen we uit de auto en zetten de Endomondo aan. Ja ja, alles moet geregistreerd worden, hahaha. We lopen en kijken al zoekend op de grond naar paddenstoelen. De herfst ligt inmiddels ook op het water, wat een mooi plaatje oplevert. Wij worden vandaag beloond, we zien veel paddenstoelen. Ook vreemde exemplaren waar Bé natuurlijk weer een hilariscche opmerking op loslaat, die ik hier maar niet noem. We pauzeren even bij Betty's bankje. We zijn op de helft van onze wandeling. We kennen het bos op ons duimpje en vervolgen een pad waarvan we denken dat we weer veel moois zullen zien. Als we bij de paarden aankomen, weten we dat we aan het eind van de wandeling zijn. De capuchon gaat op. Het regent maar het is niet koud. Eigenlijk wel heerlijk weer om te lopen. Thuis eten we soep en een broodje, doen wat administratie, chatten met deze en gene uploaden de foto's. Ondertussen luister ik naar de rockabilly radio van Charles Tilley. Een echte aanrader. 

Wat heerlijk als je je beter voelt en bijna de hele wereld weer aan kunt. Maar toch mezelf in acht genomen en niet al te ver gelopen. Alles op zijn tijd. We hebben in ons geliefde bos gelopen. Wij noemen het al sinds jaar en dag het Driehoeksbos, maar de App geeft Arriën aan. Ook goed.

Onderweg enkele zogenoemde kunstobjecten en ik upload hiervoor een app om te scannen, maar op de een of andere manier lukt dat niet. Jammer.
​
Wij genieten verder wel en we lopen op ons dooie akkertje ons rondje om daarna terug te rijden naar huis. Daar doen we wat dingetjes en om 17.00 uur installeren we ons weer voor t.v. voor een voetbalwedstrijd. Dat ik hiernaar kijk, dat mag een wonder heten. 
​

DRIEHOEKSBOS
Startpunt: parkeerplaats de Bootsman, Stegeren
 
Toen we nog in Dedemsvaart woonden, hebben we hier heel vaak gelopen. Niet dagelijks maar toch hebben we hier al vele kilometers gemaakt. Vanaf 2000 t.m mijn pensioendatum heb ik bij de afdeling Openbare Werken van de gemeente Ommen gewerkt. Op kantoor had ik 4 van onderstaande foto's (3, 14, 19 en 20) ingelijst en opgehangen. Naar aanleiding hiervan kon ik de boswachter duidelijk maken waar ik graag een bankje zou willen, omdat je vanaf dat punt een heel mooi uitzicht hebt op de heide. De boswachter begreep meteen waar ik het bedoelde en in het voorjaar van 2008 is het bankje geplaatst. Ik kreeg meteen de toezegging dat wij Bobby daar mochten begraven als het zover was. Sinds 1 mei 2012 ligt hij daar aan het hek voor het bankje. Het bankje kreeg in 2017 een officieel plaatje "Betty's bankje, aangeboden door de boswachter, voorjaar 2008. Wij zijn nog steeds regelmatig in dit bos te vinden want dit bos is en blijft wel een van onze favorieten.