EIGEN WANDELINGEN
Vandaag is de dag waarop de Olympische Spelen beginnen en daarom gaan we snel naar buiten, waar het een kleine wereld is. Mist geeft altijd weer een bijzonder beeld. Zo ook vandaag. We lopen eerst aan de oostzijde van de Vecht en komen langs het Vechtpark. Voorbij de Alexanderbrug zijn ze druk bezig met de rotonde en de omliggende wegen. We maken een paar foto's en lopen dan al snel op de Hofsteeweg richting Egelandsche Bosch.
We slaan linksaf naar het open veldje waar "ons bankje" staat. Daar eten wij bij goed weer altijd een stukje fruit en gaan dan weer verder. Nu stoppen wij niet maar lopen aan een stuk door. Opvallend is weer de enorme rust en we verbazen ons er over dat we hier kennelijk weer alleen zijn. Ook in dit bos zien we de schade die de storm heeft aangebracht. Op het laatste stuk in het bos nog even een paar plaatjes van boomzwammen of met andere woorden tonderzwammen. Een mooi gezicht, maar oudere bomen of bomen in slechte conditie vallen vaak ten prooi aan de echte tonderzwam. De tot 20 cm grote grijze vruchtlichamen vinden we hoofdzakelijk terug in bomen in bosverband. Er ontstaat witrot waardoor stam – of takbreuk optreedt, aangetaste bomen sterven binnen de eerst komende jaren af. Via de Jodenweg begeven we ons weer op de terugweg. We maken nog enkele foto's van de wegwerkzaamheden en gaan aan de westkant van de Vecht over de dijk terug naar huis. Op de Amaliabrug staat iemand de meeuwen te voeren. Een mooi gezicht en ik maak best veel foto's. Thuis aangekomen schoppen we meteen de schoenen uit en ploffen neer op de bank. Net op tijd voor de Olypische winterspelen. We boffen, want van de rit van Sjinkie Knegt hoeven we niks te missen. We zien Nederland 4 medailles winnen en ze zetten zich daarmee vandaag op de eerste plaats. Iets wat nog nooit gebeurd is. Iets over 't Varel of 'Engelandsche Bos'.
In de buurtschap Ane ligt ’t gehucht ‘Engeland’, waarin gelegen het Engelandse Bos of Varel. Het oorspronkelijke bos was gesitueerd rond de Korrelbelt, een hoge stuifzandrug gelegen aan de vroegere stroombedding van de rivier de Vecht. In de Korrebelt, vroeger ‘Korelbelt of Korenbelt’ geheten, zijn tijdens afgravingen, welke meestal door de plaatselijke landbouwers en omwonenden werden verricht, een stenen hamer en beitel gevonden. Hieruit blijkt wel dat erin de prehistorie op deze hoogten al bewoning moet zijn geweest. De direct na de oorlog uitgevoerde ruilverkaveling in de wijde omgeving van het bos heeft, ondanks dat het bosgebied met rust werd gelaten, grote invloed gehad op de verdere ontwikkeling van het Varel door de ontwatering welke hierop volgde. Van dit voormalige natuurgebied is maar een klein deel bewaard gebleven. Stille getuigen zijn nog te zien in de vorm van de aanwezige begroeiing als wilg, zwarte els en hier en daar wat riet. Dat natuurgebied was voor de oorlog al een gewilde plek voor recreatie, niet alleen voor toeristen, maar ook voor de inwoners van de gemeenten Hardenberg en Gramsbergen. Echter, het Varel werd zo’n trekpleister dat het er eenvoudigweg te druk werd. De bezoekers brachten, misschien ongemerkt, schade toe aan het natuurgebied en daarom moest men in 1941 van hogerhand ingrijpen: het Varel werd gesloten.
0 Comments
Leave a Reply. |
eigen gemaakte
|